ERKEK İSİMLERİ VE ANLAMLARI O

ATEŞNET

Linkler

SİTE HARİTASI

Erkek İsimleri ve Anlamları O - Ş

		181 ADET O HARFİ
1		OBA: (TR) Çadırlarda yaşayan göçebe ailelerin meydana getirdiği topluluk. Genellikle bölmeli göçebe cadın. Yabancı. Zeka ya da yetenekleri olağanüstü işler başaracak kadar üstün olan kimse, dahi. Ova.
2		OBUZ: (TR) Su kaynağı. Akarsulardan oluşan küçük derecik. İki derenin birleştiği dar yer. Karların erimesiyle oluşan ufak dere.
3		ODHAN: (TR) Atak, hareketli ve canlı lider. Ateş gibi han.
4		ODKAN: (TR) Canlı, coşkulu kimse. Ateş kanlı. Atak. Delidolu
5		ODMAN: (TR) Ateş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse.
6		OFLAS: (TR) (bkz. Oflaz).
7		OFLAZ: (TR) İyi, güzel, eksiksiz, tam. Gürbüz, yakışıklı, güzel giyinen. Becerikli.Eflatun rengi.İşe yarar uygun. Cesur kabadayı.
8		OFLAZER: (TR) Oflaz er. Gürbüz, becerikli, eksiksiz, yiğit.
9		OGAN: (TR) (bkz. Okan).
10		OGANER: (TR) Oğan er.
11		OGÜN: (TR) Anımsanan belirli bir günde doğan.
12		OĞANER: (TR) Oğan er.
13		OĞANSOY: (TR) Oğan soy.
14		OĞUÇ: (TR) Oymak. Hısım, akraba.Bereket.
15		OĞUR: (TR) Uğur. Samimi, içten dost. Bir şey yapabilmek için ele geçen zaman ya da elverişli durum.
16		OĞURALP: (TR) Samimi, içten yiğit.
17		OĞURATA: (TR) Uğurlu ata.
18		OĞUŞ: (TR) Erkek çocuk.
19		OĞUZ: (TR) Mübarek, saf ve iyi yaratılışlı. Genç, sağlam, güçlü. Türk efsanelerinde geçen büyük bir kahraman. Büyük bir Türk boyu.
20		OĞUZALP: (TR) Oğuz boyundan, yiğit, savaşçı.
21		OĞUZATA: (TR) Oğuz'a mensup, güçlü yiğit baba. Oğuz kahramanı.
22		OĞUZBALA: (TR) Oğuz çocuğu. Yiğit gürbüz çocuk.
23		OĞUZBAY: (TR) Oğuz bay.
24		OĞUZCAN: (TR) Oğuz can.
25		OĞUZER: (TR) Oğuz er.
26		OĞUZHAN: (TR) Yiğit han, hakan. Oğuz boylarının efsanevi kahramanı.
27		OĞUZKAN: (TR) Damarlarında Oğuz kanı taşıyan.
28		OĞUZMAN: (TR) Güçlü, sağlam, iyi yürekli, dost kimse.
29		OĞUZTAN: (TR) Görkemli, aydınlık.
30		OĞUZTÜZÜN: (TR) Sağlam, yiğit. Yumuşak huylu, sakin.
31		OKAN: (TR) Anlayışlı. Anlama, öğrenme.
32		OKANALP: (TR) Anlayışlı yiğit.Tanrısal gücü olan yiğit.
33		OKANAY: (TR) Okan ay.
34		OKANDAN: (TR) Tanrı'dan gelen, Tanrı'nın verdiği.
35		OKANER: (TR) (bkz. Okanalp).
36		OKATAN: (TR.) Ok atan.
37		OKATAY: (TR) Ok atay.
38		OKAY: (TR) Baht, talih, şans. Bahtlı, talihli. Beğenme. Satürn gezegeni.
39		OKBAŞ: (TR) Ok baş.
40		OKBOĞA: (TR) Hızlı ve boğa gibi güçlü.
41		OKBUDUN: (TR) Birlik içinde olan. Dürüst soya mensup.
42		OKCAN: (TR) Canlı, hareketli canı tez.
43		OKÇUN: (TR) Uzak, öte, uzakta bulunan.
44		OKDAĞ: (TR) Ok dağ.
45		OKDEMİR: (TR) Demir gibi sağlam ve atak. Demirden yapılmış ok.
46		OKER: (TR) Hızlı, canlı, hareketli kimse.
47		OKERGÜN: (TR) Ok ergin.
48		OKGÜÇ: (TR) Ok gibi güçlü ve hızlı.
49		OKHAN: (TR) Hızlı, atak ve güçlü lider, han.
50		OKKAN: (TR) Ok kan.
51		OKMAN: (TR) Ok gibi hızlı, güçlü kimse. Okçu.
52		OKSAL: (TR) Ok sal.
53		OKSALMIŞ: (TR) Ok atmakla meşhur.
54		OKSAR: (TR) Ok atışına hazırlan.
55		OKSAY: (TR) Ok ve Say'dan birleşik isim.
56		OKSEV: (TR) Ok ve Sev'den birleşik isim.
57		OKSEVEN: (TR) Ok seven.
58		OKSU: (TR) Hızlı ve düzenli akan su.
59		OKŞAK: (TR) Benzeyiş. Benzeyen, andıran.
60		OKTAN: (TR) Ok tan.
61		OKTAR: (TR) Ok tar.
62		OKTAY: (TR) Öfkeli, sinirli, kızgın.
63		OKTUĞ: (TR) Ok tuğ.
64		OKTUNA: (TR) Ok tuna.
65		OKTÜRE: (TR) Ok türe.
66		OKTÜREMİŞ: (TR) Ok türemış.
67		OKUŞ: (TR) Zeka, akıl, anlayışlılık. Çağrı, davet.
68		OKUŞLU: (TR) Zeki, akıllı, anlayışlı.
69		OKUTAN: (TR) Eğitici, öğretmen.
70		OKUTMAN: (TR) Okutan, öğreten, öğretmen.
71		OKUYAN: (TR) Okumayı seven. Çağıran, davet eden.
72		OKYALAZ: (TR) Ateş gibi canlı ve çabuk.
73		OKYAN: (TR) Ok yan.
74		OKYANUS: (YUN) Ana karaları birbirinden ayıran büyük deniz.
75		OKYAR: (TR) Ok yar.
76		OKYAY: (TR) Ok yay.
77		OLCA: (TR) Savaşta düşmandan ele geçirilen mal, ganimet.
78		OLCAY: (TR) Baht, talih, ikbal.
79		OLCAYTU: (TR) Bahtlı, şanslı, talihli.
80		OLCAYTUĞ: (TR) (bkz. Olcaytu).
81		OLCUM: (TR) Eli işe yatkın, becerikli, usta. Kendini olduğundan üstün gösteren.
82		OLDAÇ: (TR) Şişman, büyümeye, gelişmeye elverişli olan.
83		OLGAÇ: (TR) Olgun, yetişkin, iyi gelişmiş.
84		OLGUN: (TR) Bilgi, görgü ve hoşgörüsü gelişmiş kimse.
85		OLGUNAY: (TR) Olgunay, dolunay.
86		OLGUNER: (TR) Olgun er. Yetişmiş, iyi gelişmiş kimse.
87		OLGUNSOY: (TR) Tanınmış soydan gelen.
88		OLGUNSU: (TR) Olgunsu
89		OLSAR: (TR) Adın duyulsun.
90		OMAÇ: (TR) Hedef, gaye, amaç.
91		OMAY: (TR) Seçkin, seçilmiş. Özet, öz.
92		ONAR: (TR) Daha iyi bir duruma giren, mutlu olan. Hastalıktan, dertten kurtulan.
93		ONARAN: (TR) Düzelten, yararlı bir duruma getiren. İyileştiren, tedavi eden. Başaran, bitiren.
94		ONAT: (TR) İyi, güzel, düzgün. İyi yaratılışlı. Doğru, dürüst nitelikli. Kolay.
95		ONATKAN: (TR) Onat kan. Temiz, dürüst soydan gelen.
96		ONATSÜ: (TR) Güzel, dürüst asker. Nitelikli asker.
97		ONAY: (TR) Uygun bulma, onaylama. Uygun yerinde.R
98		ONBULAK: (TR) On bulak.
99		ONGAR: (TR) Kurtuluş.
100		ONGAY: (TR) Kolay.
101		ONGU: (TR) Gönül rahatlığı, mutluluk, sağlık. Bayındırlık, gelişmişlik.
102		ONGUN: (TR) Eksiksiz, tam. Verimli, bol, Bayındır. Kutlu, uğurlu, beğenilen. Kurtulmuş, onmuş.Gelişmiş, gürbüz.
103		ONGUNALP: (TR) Kutlu, uğurlu, beğenilen yiğit.
104		ONGUNER: (TR) Gelişmiş, gürbüz genç.
105		ONGUNSU: (TR) Bol ve gür akan su.
106		ONGÜNER: (TR) Ongün-er.
107		ONGÜNEŞ: (TR) Ongün-eş.
108		ONUK: (TR) Sevgili, aziz.
109		ONUKER: (TR) Onuk er. Sevilen, sevgili insan, saygı değer.
110		ONUKTEKİN: (TR) Sevilen, sayılan güvenilir, emin insan.
111		ONUL: (TR) İyileş, iyi ol, sağlıklı ol.
112		ONULTAN: (TR) İyileştiren, düzelten, sağlığına kavuşturan.
113		ONUR: (TüR) İnsanın kendisine karşı duyduğu saygı. Başkalarının gösterdiği saygının dayandığı değer, şeref.
114		ONURAD: (TR) Onuruyla tanınmış ad.
115		ONURAL: (TR) Şan, şeref kazan.
116		ONURALP: (TR) Onuruyla tanınmış kimse. Yiğit ve onurlu.
117		ONURHAN: (TR) Onurlu han, hükümdar.
118		ONURKAN: (TR) Onurlu, soylu kandan gelen.
119		ONURSAL: (TR) Onurla ilgili. Saygı için verilen san.
120		ONURSAN: (TR) Onuruyla tanınmış, şerefli.
121		ONURSAY: (TR) Onur say.
122		ONURSEV: (TR) Onur sev.
123		ONURSOY: (TR) Onurlu soydan gelen.
124		ONURSU: (TR) Onur su.
125		ONURSÜ: (TR) Onurlu asker.
126		ORAK: (TR) Ekin biçme zamanı, hasat. Ekin biçme aracı.
127		ORAL: (TR) Kuleyi, şehri ele geçir, zaptet.
128		ORALMIŞ: (TR) Kale, şehir almış.
129		ORAN: (TR) Ölçü, nispet, derece. Ölçülü, hesaplı. Tahmin. Anlayışlı.
130		ORAY: (TR) Ateş gibi kızıl renkte ay. Şehirli, şehirde yaşayan.
131		ORBAY: (TR) Ordu komutanı. Ordu beyi.
132		ORBEK: (TR) Şehir beyi.
133		ORBEY: (TüR) Bekçi muhafız.
134		ORCAN: (TR) Bey can. Üstün, kıdemli kişi.
135		ORCANER: (TR) (bkz. Orcan).
136		ORÇUN: (TR) Ardıllar, halefler.
137		ORGUN: (TR) Gizli saklı.
138		ORGUNALP: (TR) Orgun alp.
139		ORGUNTAY: (TR) Orgun tay.
140		ÖRGÜN: (TR) Sıcak gün.
141		ORGUNALP: (TR) Örgün alp.
142		ORHAN: (TR) Şehrin yöneticisi, hakimi.
143		ORHON: (TR) (bkz. Orhun).
144		ORHUN: (TR) Orta Asya'da bir ırmak. Orta Asya Türklerinin kullandığı en eski yazı. Yüksek, yüce Hun anlamında.
145		ORKAN: (TR) Or kan.
146		ORKUN: (TR) (bkz. Orhun).
147		ORKUT: (TR) Kutlu, uğurlu şehir.
148		ORKUTAY: (TR) Or kut ay.
149		ORTAÇ: (TR) Tepe, ozanların bulunduğu. Mirasçı. Veliaht.
150		ORTAN: (TR) Ateş renginde kızıl tan.
151		ORTANCA: (TR) Pek çok türü bulunan süs bitkisi. Yaş bakımından üç kardeşin büyüğü ile küçüğü arasındaki kardeş.
152		ÖRTÜN: (TR) Ortanca kardeş.
153		ORTUNÇ: (TR) Ateş renginde tunç.
154		ORUÇ: (TR) İslam'ın beş şartından birisidir. Tan yerinin ağarmasından güneş batana kadar Allah rızası için yiyip içmekten cinsi münasebetten sakınmak. İbadet.
155		ORUK: (TR) Aile, oymak. Göçmen olarak gelip bir yere yerleşen. Yol, çare, imkan.
156		ORUN: (TR) Özel, yer. Önemli bir görevlinin çalıştığı yer, makam.Gizli, habersiz. Huy, yaratılış.
157		ORUS: (TR) Eski uygur adlarındandır. "Talih, baht, saadet" anlamındadır.
158		ORUZ: (TR) Düşün, düşünce.
159		OSKAN: (TR) Akıllı.
160		OSKAY: (TR) Neşeli, mutlu.
161		OSMAN: (AR) Bir tür kuş ya da ejderha. ( Toy denilen, kazdan büyük bir kuşun yavrusu). Ateş gibi adam (Odman= Od +Man)
162		OTAC: (TR) Hekim, doktor.
163		OTARAN: (TR) Hayvanları otlatan çoban.
164		OTAY: (TR) Ateş renginde ay.
165		OYAL: (TR) Oy al.
166		OYALP: (TR) Oy alp.
167		OYANALP: (TR) E Oğan alp. Güçlü yiğit.
168		OYHAN: (TR) Oy han.
169		OYKAN: (TR) Oy kan.
170		OYKUT: (TR) Oy kut.
171		OYLUM: (TR) Vadi, koyak. Çukur, oyuk. Bir cismin uzayda kapladığı boşluk.
172		OYMAN: (TR) Görüş, düşünce sahibi.
173		OYTUN: (TR) Kutsal, mübarek. Beğenilen, güzel yer. Alçak yer, ova.
174		OYTUNÇ: (TR) Oy tunç.
175		OYUM: (TR) Oymak işi.
176		OZAN: (TR) Şiir yazan, şair. Halk şairi. Şakacı, tatlı, güzel konuşan.
177		OZANALP: (TR) Şiir söyleyen tatlı dilli yiğit.
178		OZANER: (TR) Ozan er.
179		OZANSOY: (TR) Güzel konuşan, şiir yazan bir soydan gelen.
180		OZANSÜ: (TR) Güzel konuşan, şiir yazan asker.
181		OZGAN: (TR) Öne geçen, kazanan, başarılı.
		242 ADET Ö HARFİ
1		ÖCAL: (TR) Yapılan kötülüğün acısını çıkar, öcünü al.
2		ÖDÜL: (TR) Bir başarı ya da iyilik karşısında verilen armağan. Yarışma veya müsabakalarda kazanana verilen hediye, mükafat.
3		ÖGE: (TR) Çok akıllı. Yaşlı kimse. Bir ulusun büyüğü, ileri geleni. Hekim. Ün, şöhret.
4		ÖGEDAY: (TR) Çok akıllı, bilgili. Moğol hükümdarı Cengiz Han'ın oğlu.
5		ÖGER: (TR) Akıllı, bilgili kimse.
6		ÖGET: (TR) Beğenilen, aranılan, övülen, iyi güzel.
7		ÖGETÜRK: (TR) Akıllı, bilgili Türk.
8		ÖĞÜN: (TR) Kendini yücelt, gurur duy. Zaman vakit. Kez, defa. Önde, ileride olan.
9		ÖĞÜT: (TR) Bir kimseye yapması ya da yapmaması gereken şeyler için söylenen söz.
10		ÖKE: (TR) (bkz. Öge).
11		ÖKER: (TR) Akıllı kimse.
12		ÖKKEŞ: (AR) Erkek örümcek. Bir dağ adı.
13		ÖKLÜ: (TR) Akıllı.
14		ÖKMEN: (TR) Akıllı, zeki, bilgili kimse.
15		ÖKMENER: (TR) Akıllı, bilgili kimse.
16		ÖKTEM: (TR) Güçlü, onurlu, gösterişli, korkusuz.
17		ÖKTEMER: (TR) (bkz. Öktem).
18		ÖKTEN: (TR) Akıllı, bilgili, fazıl, kahraman, cesur.
19		ÖKTÜRK: (TR) Akıllı, güçlü Türk.
20		ÖMER: (AR) Halife Hz Ömer'den. Adaletiyle ünlüdür.
21		ÖMÜR: (AR) Hayat müddeti, yaşama süresi. Hayat, dirilik.
22		ÖMÜRAL: (AR-TR) Uzun ömürlü ol.
23		ÖMÜRCAN: (AR-TR) Ömür-Can.
24		ÖNAL: (TR) İleri git, lider ol anlamında.
25		ÖNAY: (TR) Ayın ilk günlerindeki hali, hilal.
26		ÖNCEL: (TR) Birine göre kendinden önce yerini tutmuş olan kimse. Bizden önce yaşamış olanlar.
27		ÖNCÜBAY: (TR) Klavuz, rehber, önder kişi.
28		ÖNDER: (TR) Bir davada, fikri siyasi bir harekette önde giden, önayak olan, kitleyi idare eden kimse, lider, şef.
29		ÖNEL: (TR) Bir işin tamamlanması için verilen süre, vade, mühlet.
30		ÖNEN: (TR) Hak, adalet.
31		ÖNER: (TR) Önde gelen, başta gelen. Yön. Sıra.
32		ÖNGAY: (TR) Jüpiter gezegeni.
33		ÖNGEL: (TR) Ağır başlı.
34		ONGEN: (TR) Başarı, zafer.
35		ÖNGÜ: (TR) İlk, önce, önceki. Direnme, inat.
36		ÖNGÜL: (TR) Direnen, inatçı kimse. . Ön ayak olan, teşvik eden. Kılavuz.
37		ÖNGÜT: (TR) Saklanarak yanaşma, izinden yürüme. Hücum etmek için elverişli yer.
38		ÖNKAL: (TR) Ön kal.
39		ÖNSAL: (TR) Ön sal.
40		ÖNSOY: (TR) İlk soy.
41		ÖNÜR: (TR) Kendinden önceki, eski. Öne geçen, ileriye giden.
42		ÖREN: (TR) Eski yapı ya da kent kalıntısı. Şehir kent. Köy. Bitek ova. Ormanlık yer.
43		ÖRENEL: (TR) Cömert ve geniş el.
44		ÖRENER: (TR) Geniş, güven veren yiğit.
45		ÖRENGÜL: (TR) Yaban gülü.
46		ÖRGEN: (TR) Organ. İnce halat, urgan.
47		ORSAN: (TR) Yüce adı olan.
48		ÖRSEL: (TR) Ör sel.
49		ÖTÜKEN: (TR) Oğuz destanında Tiyenşan dağlarıyla Orhun havzası arasında bulunduğu belirtilen, ormanlık kutsal bölge. Moğolca'da yer Tanrıçası.
50		ÖVEÇ: (TR) 2, 3 yaşındaki erkek koyun.
51		ÖVÜNÇ: (TR) Övünmeye yol açan, övünülecek şey.
52		ÖYMEN: (TR) Evcimen, evine bağlı.
53		ÖZ: (TR) Bir kimsenin betiği, manevi varlığı. Bir şeyin temel öğesi. Kan bağı ile bağlı olan.
54		ÖZAK: (TR) Öz ak. Özü temiz, doğru kimse.
55		ÖZAKAN: (TR) Öz akan.
56		ÖZAKAY: (TR) Öz akay. Özü temiz kimse.
57		ÖZAKIN: (TR) Öz akın.
58		ÖZAKINCI: (TR) Öz akıncı.
59		ÖZAKTUĞ: (TR) Beyaz tuğ.
60		ÖZAL: (TR) Öz al.
61		ÖZALP: (TR) Özünde yiğit olan kimse.
62		ÖZALPMAN: (TR) Özünde yiğit olan kimse.
63		ÖZALPSAN: (TR) Yiğitliğiyle tanınan kimse.
64		ÖZALTAN: (TR) Sabah seher vaktinde göğün kızıllaşarak aydınlanması.
65		ÖZALTAY: (TR) Altaylara mensup. Öztürk.
66		ÖZALTIN: (TR) Özü altın gibi değerli olan kimse.
67		ÖZALTUĞ: (TR) Kırmızı tuğ.
68		ÖZAN: (TR) Öz an.
69		ÖZARI: (TR) Arı gibi çalışkan kimse.
70		ÖZARKIN: (TR) Öz arkın.
71		ÖZASLAN: (TR) Aslan gibi güçlü, soylu kimse.
72		ÖZATA: (TR) Ata ve Öz kelimelerinden birleşik isim.
73		ÖZATAY: (TR) Özü herkesçe tanınan kimse.
74		ÖZAY: (TR) Özü ay gibi temiz, parlak, aydınlık kimse.
75		ÖZAYDIN: (TR) Özü temiz, aydınlık kimse.
76		ÖZBAL: (TR) Balın özü.
77		ÖZBALA: (TR) Öz çocuk.
78		ÖZBAŞ: (TR) Öz baş.
79		ÖZBATU: (TR) Öz batu.
80		ÖZBAY: (TR) Yiğit, Türk Alpi.
81		ÖZBEK: (TR) Yiğit, cesur, özü güçlü. Orta Asya'da yaşayan bir Türk boyu ve bu boydan olan kimse.
82		ÖZBEKKAN: (TR) Özbek soyundan gelen.
83		ÖZBEN: (TR) Soyluluk ve asalette öz, temel.
84		ÖZBERK: (AR-FAR) Özü güçlü kimse.
85		ÖZBEY: (TR) (bkz. Özbay).
86		ÖZBİL: (TR) Öz- Bil
87		ÖZBİLEK: (TR) Güçlü bilek.
88		ÖZBİLEN: (TR) Kendisi bilen, kendiliğinden bilen.
89		ÖZBİLGE: (TR) Bilgelik taşıyan. Doğasında bilgelik bulunan.
90		ÖZBİLGİN: (TR) Öz bilgin.
91		ÖZBİLİR: (TR) Asıl bilgiye ulaşan, temel bilgi sahibi.
92		ÖZBİR: (TR) Soy, temel, asıl birliği.
93		ÖZBOĞA: (TR) Öz boğa.
94		ÖZCAN: (TR) Candan, samimi, içten.
95		ÖZCEBE: (TR) Zırh, cevşen, silah, mühimmat işleriyle uğraşan.
96		ÖZÇAM: (TR) Öz çam.
97		ÖZÇELİK: (TR) Özü çelik gibi sert ve güçlü.
98		ÖZÇEVİK: (TR) Canlı, çevik, hareketli kimse.
99		ÖZÇIN: (TR) Özü doğru, saf, temiz kimse.
100		ÖZÇINAR: (TR) Öz çınar.
101		ÖZDAĞ: (TR) Öz dağ.
102		ÖZDAL: (TR) Öz dal.
103		ÖZDAMAR: (TR) Öz damar.
104		ÖZDEĞER: (TR) Bir şeyin gerçek değeri.
105		ÖZDEK: (TR) Temel, esas, kök. İç, öz, çekirdek. Madde.
106		ÖZDEL: (TR) Hediye. Armağan.
107		ÖZDEMİR: (TR) Özü demir gibi güçlü.
108		ÖZDEN: (TR) Soyca temiz, köleliği olmayan, özgür. Özle, özvarlıkla, gerçekle ilgili.Suların geçtiği yer, su geçidi. Özsu.
109		ÖZDENER: (TR) Özden er.
110		ÖZDEŞ: (TR) Her türlü nitelik bakımından eşit olan, benzer olan.
111		ÖZDİL: (TR) Gönülden, içten.
112		ÖZDİLEK: (TR) Candan dilenen dilek.
113		ÖZDİLMAÇ: (TR) Tercüman, çevirmen.
114		ÖZDİNÇ: (TR) Özlü, canlı, dinç olan kimse.
115		ÖZDİNÇER: (TR) Özü canlı, dinç olan kimse.
116		ÖZDOĞA: (TR) Gerçek, bozulmamış tabiat.
117		ÖZDOĞAL: (TR) Öz doğal.
118		ÖZDOĞAN: (TR) Öz doğan.
119		ÖZDOĞRU: (TR) Özünden temiz, dürüst kimse.
120		ÖZDORU: (TR) Öz doru.
121		ÖZDORUK: (TR) Zirve. Yüksek şahsiyet.
122		ÖZDURAN: (TR) Öz duran.
123		ÖZDURDU: (TR) Öz durdu.
124		ÖZDURU: (TR) Özü duru, katıksız olan.
125		ÖZEK: (TR) Güç. Çalışkan. Küçük dere. Ağacın, bitkinin özü, içi. Bitki filizi. Bir şeyin ortası.
126		ÖZEKAN: (TR) Öze kan.
127		ÖZEL: (TR) Öz el. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait ya da ilişkin olan. Devlete değil, kişiye ait olan. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer.
128		ÖZEN: (TR) Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. İçerlek, tam orta, en içeride olan. İlk söz. 4 Bir birine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. Dere, ırmak.
129		ÖZENDER: (TR) Ender bulunan yaratılışta olan, değerli.
130		ÖZENGİN: (TR) Özü engin, geniş ve derin.
131		ÖZENLİ: (TR) Özenle çalışan kimse.
132		ÖZER: (TR) Yiğit, doğru kimse.
133		ÖZERCAN: (TR) Özer can.
134		ÖZERDAL: (TR) Öz er dal.
135		ÖZERDEM: (TR) Bütün erdemleri özünde toplayan.
136		ÖZERDİM: (TR) Özüne erdim, ulaştım.
137		ÖZERDİNÇ: (TR) Özünde canlı, dinç olan erkek.
138		ÖZEREK: (TR) Asıl amaç, ulaşılmak istenen şey.
139		ÖZERHAN: (TR) Yiğit, cesur han.
140		ÖZERK: (TR) Kendi kendini yönetme yetkisi olan.
141		ÖZERKİN: (TR) Özgür, güçlü kimse.
142		ÖZERKMEN: (TR) Özünde güçlü olan.
143		ÖZERMAN: (TR) Bir şeyi çok isteyen. Pişmanlık duyan.
144		ÖZEROL: (TR) Gerçek yiğit ol.
145		ÖZERTAN: (TR) Öz ertan.
146		ÖZERTEM: (TR) Özünde erdemli olan.
147		ÖZGE: (TR) Başka, gayrı, diğer. Yabancı, ağyar. İyi, güzel. İki dağ arasındaki dereciklerin birleştiği yer, derenin başlangıcı. Şakacı. Cana yakın, sıcakkanlı.Yürekli, gözü pek.
148		ÖZGEBAY: (TR) İyi, güzel, yürekli erkek.
149		ÖZGEER: (TR) İyi güzel erkek.
150		ÖZGEN: (TR) Özü geniş, rahat, sakin kimse.
151		ÖZGENALP: (TR) Sakin, ağırbaşlı yiğit.
152		ÖZGENAY: (TR) (bkz. Özgenalp).
153		ÖZGENÇ: (TR) Öz genç.
154		ÖZGENER: (TR) (bkz. Özgenalp).
155		ÖZGER: (TR) İyi, güzel kimse.
156		ÖZGİRAY: (TR) Kuvvetli, kudretli yiğit. Kırım hanlarının kullandığı isimlerden.
157		ÖZGÜ: (TR) Kutsal. Özellikle birine ya da bir şeye ait olan.
158		ÖZGÜÇ: (TR) Temel güç. Ana kuvvet.
159		ÖZGÜLEÇ: (TR) Güler yüzlü, içten gülen kimse.
160		ÖZGÜN: (TR) Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan.
161		ÖZGÜNAY: (TR) Özgün ay.
162		ÖZGÜNER: (TR) Öz güner.
163		ÖZGÜNEŞ: (TR) Güneş gibi parlak ve kapsamlı.
164		ÖZGÜR: (TR) Kendi kendine hareket etme, davranma karar verme gücü olan. Tutuklu olmayan, hür. Başkasının kölesi olmayan. Bağımsız.
165		ÖZGÜRCAN: (TR) Özgürlüğüne düşkün kimse.
166		ÖZGÜREL: (TR) Özgür davranan kimse.
167		ÖZGÜVEN: (TR) Kendine güvenen.
168		ÖZHAKAN: (TR) Hakan soyundan gelen.
169		ÖZHAN: (TR) Hükümdar soyundan gelen.
170		ÖZİL: (TR) Gerçek ülke.
171		ÖZİLHAN: (TR) Ülkenin hanı, yöneticisi.
172		ÖZİLTER: (TR) Yurdun gerçek savunucusu, koruyucusu.
173		ÖZİNAL: (TR) Gerçek arkadaş, dost.
174		ÖZİNAN: (TR) Özden gelen inanç.
175		ÖZKAN: (TR) Temiz kan, soylu kimse.
176		ÖZKAR: (TR) Öz kar.
177		ÖZKAYA: (TR) Öz kaya.
178		ÖZKAYRA: (TR) İçten gelen bağış, iyilik.
179		ÖZKE: (TR) Sağlam, sağlıklı. Temiz yürekli.
180		ÖZKENT: (TR) Öz kent.
181		ÖZKER: (TR) Sağlam, temiz yürekli er.
182		ÖZKOÇ: (TR) Cesur, savaşkan yapılı..
183		ÖZKÖK: (TR) Esas, temel, kaynak. Neslin geldiği soy ağacı.
184		ÖZKUL: (TR) Gerçek kul. Hakkıyla ibadet eden kul.
185		ÖZKURT: (TR) Öz kurt.
186		ÖZKUT: (TR) Kutsanmış, kadr sahibi.
187		ÖZKUTAL: (TR) Gerçek mutluluk senin olsun.
188		ÖZKUTAY: (TR) Özü uğurlu ve ay gibi parlak olan.
189		ÖZKUTLU: (TR) Kutlu olan şeyin kendisi. Özü kutlu, uğurlu olan.
190		ÖZKUTSAL: (TR) Öz kutsal.
191		ÖZLEK: (TR) Toprağın özlü, verimli yeri. Zaman. Doğa üstü güç, felek.
192		ÖZLÜ: (TR) Özü benliği olan. İçten gerçek. Verimli.
193		ÖZLÜER: (TR) Kişilikli, olgun kişi.
194		ÖZMEN: (TR) Özlü kimse, özü iyi, sağlam kişilikli.
195		ÖZMERT: (TR) Mert yapılı.
196		ÖZMUT: (TR) Yapısında mutluluk olan.
197		ÖZNUR: (TR) Özü ışıklı, aydınlık kimse.
198		ÖZOĞUL: (TR) Öz oğul.
199		ÖZOĞUZ: (TR) Oğuz'a mensup. Oğuz'a ait.
200		ÖZOK: (TR) Özü ok gibi güçlü olan.
201		ÖZOL: (TR) Özün değişmesin, göründüğün gibi ol.
202		ÖZOZAN: (TR) Gerçek şair.
203		ÖZÖĞE: (TR) Bir şeyin aslı, özü.
204		ÖZÖNDER: (TR) Gerçek önder.
205		ÖZPINAR: (TR) Öz pınar.
206		ÖZPOLAT: (TR) Özü çelik gibi sağlam olan.
207		ÖZPULAT: (TR) (bkz. Özpolat).
208		ÖZSAN: (TR) Adı duyulmuş ünlü.
209		ÖZSEL: (TR) Özle ilgili, öze ilişkin.
210		ÖZSELEN: (TR) Gerçek haber.
211		ÖZSEVİ: (TR) İçten gelen sevgi.
212		ÖZSU: (TR) Bitki ve hayvan dokularında bulunan sıvılara verilen ad.
213		ÖZSUNGUR: (TR) Sakin, soğukkanlı yapısı olan.
214		ÖZSÜ: (TR) Gerçek asker. Askeri kişilik ve yapı sahibi.
215		ÖZSÜER: (TR) (bkz. Özsü).
216		ÖZŞAHİN: (TR) Şahin gibi güçlü, atak, çabuk yapılı.
217		ÖZŞAN: (TR) Öz şan.
218		ÖZŞEN: (TR) Şen yapılı.
219		ÖZTAN: (TR) Karanlığı bitiren, aydın başlangıç.
220		ÖZTANIR: (TR) Gerçeği ayırabilen.
221		ÖZTARHAN: (TR) Büyük nüfuz sahibi. Komutan, han. Toprak zengini.
222		ÖZTAŞ: (TR) Öz taş.
223		ÖZTAY: (TR) Öz tay.
224		ÖZTAYLAN: (TR) (bkz. Taylan).
225		ÖZTEK: (TR) Öz tek.
226		ÖZTEKİN: (TR) Yapısında emniyet ve güven taşıyan.
227		ÖZTİMUR: (TR) Özü demir gibi güçlü.
228		ÖZTUNA: (TR) (bkz. Tuna).
229		ÖZTUNÇ: (TR) Özü tunç gibi güçlü olan.
230		ÖZÜAK: (TR) Özü tertemiz olan kişi
231		ÖZÜDOĞRU: (TR) Dürüst ve doğruluğu ilke edinen.
232		ÖZÜM: (TR) Kardeş gibi tutulup sevilen.
233		ÖZÜN: (TR) Hakkıyla kazanılmış ün. Şiir.
234		ÖZÜPEK: (TR) Ruhen güçlü.
235		ÖZVER: (TR) Öz ver.
236		ÖZVERDİ: (TR) Öz verdi.
237		ÖZVEREN: (TR) Özveride bulunan, fedakar.
238		ÖZVERİ: (TR) Bir amaç ya da kişi için kendi yararlarından vazgeçme, fedakarlık.
239		ÖZYAY: (TR) Yay gibi çevik ve atılgan yapılı.
240		ÖZYURT: (TR) Anavatan, anayurt.
241		ÖZYUVA: (TR) Ata evi, dönülecek asıl yer.
242		ÖZYÜREK: (TR) Güçlü korkusuz.
		72 ADET P HARFİ
1		PAKALIN: (FAR-TR) Dürüst, doğru iyi tanınmış kimseler.
2		PAKAN: (FAR) Temizler, anlar. Veliler, ermişler, evliya.
3		PAKEL: (FAR-TR) İyi işler yapan, doğru kimse.
4		PAKER: (FAR-TR) Temiz, dürüst, iyi kimse.
5		PAKKAN: (FAR-TR) Temiz soydan gelen kimse.
6		PAKSAN: (FAR-TR) Temiz, doğru namuslu tanınmış kimse.
7		PAKSOY: (FAR-TR) Temiz soydan gelen.
8		PAKSU: (FAR-TR) Temiz su. Billur gibi arı duru, şahsiyetli.
9		PAKSÜT: (FAR-TR) Sütü temiz.
10		PALA: (TR) Kısa ve geniş kılıç.
11		PALATEKİN: (TR) Emniyet, güven ve cesaret telkin eden kişi.
12		PALATİMUR: (TR) Demir pala. Sert ve katı yapılı, güçlü.
13		PALAY: (FAR) Yedek at.
14		PALAZ: (TR) Kimi kuş yavrularının civcivlikten sonraki durumu. Güzel, canlı, gürbüz.
15		PAMİR: (TR) Orta Asya'da yüksek dağlık kütle. (FAR) Dünyanın çatısı.
16		PAMİRHAN: (TR) Pamir han.
17		PARSBAY: (FAR-TR) Pars gibi güçlü ve çevik.
18		PARSHAN: (FAR-TR) (bkz. Parsbay).
19		PARSKAN: ( FAR-TR) Kanında atılganlık, cesaret ve saldırganlık taşıyan.
20		PAŞA: (TR) Osmanlı devletinde yüksek rütbeli askerlere verilen unvan. General. Uslu, ağırbaşlı.
21		PAYAM: (TR) Badem.
22		PAYAN: (FAR) Son nihayet. Uç, kenar.
23		PAYE: (FAR) Aşama, rütbe, derece. Basamak, merdiven basamağı. İkizlerin bir yıldızı.
24		PAYİDAR: (FAR) Saygın, rütbeli. Sağlam, sürekli.
25		PAYİZ: (FAR) Güz, sonbahar. Yaşlılık.
26		PAYZEN: (FAR) Tutsak, esir. Suçlu. Ayağına pranga vurulmuş kimse. Rençber.
27		PEHLİVAN: (FAR) Güreşçi. Boylu boslu, iri yan, güçlü kimse, yiğit.
28		PEKAL: (TR) Pek al.
29		PEKALP: (TR) Güçlü, sert, kahraman yiğit.
30		PEKANT: (TR) Sağlam dönülmez yemin. Pek ant.
31		PEKDEĞER: (TR) Çok değerli, çok kıymetli.
32		PEKDEMİR: (TR) Sert, sağlam, demir gibi.
33		PEKEL: (TR) Güçlü el. Pek el.
34		PEKER: (TR) Güçlü kimse. Gözüpek, cesur yapılı.
35		PEKERGİN: (TR) Olgun kimse.
36		PEKGÖZ: (TR) Cesur, yiğit.
37		PEKİN: (TR) Üzerinde kuşku duyulmayan, kesinlikle bilinen, kesin.
38		PEKİNER: (TR) (bkz. Pekin).
39		PEKİNTÜRK: (TR) Pekin Türk.
40		PEKOL: (TR) Sert, sağlam, dayanıklı ol.
41		PEKÖZ: (TR) Özü sağlam kimse.
42		PEKŞEN: (TR) Neşeli, şen şakrak, mutlu kimse.
43		PEKTAŞI: (TR) Güçlü, sert taş.
44		PEKTAY: (TR) Güçlü, sağlam tay.
45		PEKTÜRK: (TR) Sağlam ve güçlü Türk.
46		PEKÜN: (TR) Tanınmış güçlü isim.
47		PEKÜSTÜN: (TR) Çok üstün, üstünlükte en iyi seviyede olan.
48		PERİNÇEK: (TR) Özverili, fedakar, sadık.
49		PERİZ: (FAR) Bağırma, haykırma. Su kenarında yetişen yeşil saz, ot.
50		PERK: (TR) Katı, sert, güçlü berk.
51		PERKEL: (TR) Güçlü er.
52		PERKER: (TR) Güçlü kimse.
53		PERKİN: (TR) Çok güçlü kuvvetli, sağlam kimse.
54		PERTEV: (FAR) Işık. Parlaklık.
55		PERVA: (FAR) Korku. Çekingenlik. İlgi, bağ.
56		PERVER: (FAR) Besleyen, besleyici, yetiştiren, yetiştirici, koruyan, terbiye eden.
57		PERVİZ: (FAR) Üstün. Elek. Süzgeç. Balık. Güzellik.
58		PESEN: (TR) Kırağı, çiğ. Sis. İnce ince yağan kar, çisenti.
59		PESİN: (FAR) Sonraki, en son.
60		PEŞREV: (FAR) Türk müziğinin en meşhur saz eseri formu. Güreşten önce güreşçilerin yaptıkları gösteri.
61		PEYAM: (FAR) Haber, başkasından alınan bilgi.
62		PEYAMİ: (FAR) Haberle, bilgi ile ilgili.
63		PEYKAN: (FAR) Temren, başak, okun ucundaki sivri demir.
64		PİRANE: (FAR) Yaşlılara yakışır şekilde, olgunca tavır.
65		PİRUZ: (FAR) Kutlu, hayırlı, uğurlu.
66		POLAT: (FAR) Çelik. Güç, kuvvet.
67		POLATALP: (TR) Çelik gibi güçlü yiğit.
68		POLATHAN: (TR) (bkz. Polatalp).
69		POLATKAN: (TR) Çelik gibi güçlü soydan gelen.
70		POLATKILIÇ: (TR) İyi cins çelikten yapılma kılıç.
71		POYRAZ: (YUN) Kuzeydoğudan esen soğuk rüzgar. Kuzey.
72		POZAN: (TR) Üzüm bağı.
		79 ADET R HARFİ
1		RACİ: (AR) Rica eden, yalvaran, dileyen. Dönen, geri gelen.
2		RADİ: (AR) Boyun eğen, kabul eden, rıza gösteren.
3		RAFET: (AR) Acıma, merhamet etme, esirgeme anlamında.
4		RAFEDDİN / RAFETTİN: (AR) İslam dininin vermiş olduğu acıma, esirgeme duygusu.
5		RAFIZ: (AR) Bırakan, salıveren.
6		RAFİ: (AR) Kaldıran, yücelten, yükselten.
7		RAFİH: (AR) Rahat ve huzurlu yaşayan.
8		RAGIB / RAGIP: (AR) Arzulu, isteyen, rağbet eden.
9		RAHİM: (AR) Esirgeyen, acıyan, koruyan, merhametli.
10		RAHMET: (AR) Acıma, esirgeme, koruma.
11		RAHMİ. (AR) Acımayla ilgili.
12		RAİD: (AR) Gürleyen, gürüldeyen.
13		RAİF: (AR) Acıması olan, merhametli.
14		RAKIM: (AR) Yazan, çizen. Yükselti.
15		RAMAZAN: (AR) Hicri (kameri) ayların dokuzuncusu, oruç ayı.
16		RAMİ: (AR) Atan, atıcı
17		RAMİZ: (AR) Akıllı, zeki.İşaretlerle simgelerle gösteren.
18		RASİ: (AR) Kımıldamayan, oynamayan, sabit.
19		RASİF: (AR) Sağlam dayanıklı. Denizin yüzüne çıkmış kayalar. Taş, temel, rıhtım.
20		RASİH: (AR) Sağlam, temeli güçlü, dayanıklı. Bir bilimde, özellikle din alanında çok derinleşmiş olan.
21		RASİM: (AR) Resim yapan.
22		RAŞİD / RAŞİT: (AR) Olgun, ergin, akıllı. Doğru yolda olan.
23		RAUF: (AR) Esirgeyen acıyan, çok merhametli.
24		RAZİ: (AR) Boyun eğen, kabul eden, rıza gösteren.
25		REBİ: (AR) Bahar, ilkyaz.
26		RECA: (AR) Umut, umma. İstek, dilek.
27		RECAİ: (AR) İsteyen, rica eden, yalvaran. Allah'a yalvaran.
28		RECEP: (AR) Hicri kameri ayların yedincisi, üç ayların ilki. Gösterişli, haybetli.
29		REFAH: (AR) KBolluk, rahatlık, sıkıntı içinde olmamak.
30		REFET: (AR) Acıma, merhamet etme, esirgeme.
31		REFETTİN: (AR) İslam dininin vermiş olduğu acıma, esirgeme duygusu.
32		REFİ: (AR) Yüksek, yüce, saygın.
33		REFİG: (AR) Bolluk ve rahat içinde geçinen.
34		REFİK: (AR) Arkadaş, yol arkadaşı, yoldaş. Muavin, yardımcı. Koca. Ortak. Mesleğe yeni giren kimsenin rehber olarak tanıdığı kişi.
35		REGAİP: (AR) Çok istek gören, beğenilen. Armağanlar.
36		REHA: (FAR) Kurtulma, kurtuluş. (AR) Bolluk, genişlik, varlık.
37		REHBER: (FAR) Yol gösteren, kılavuz.
38		REİS: (AR) Başkan, baş.
39		REKİN: (AR) Gururlu, ağırbaşlı. Yüce, yüksek.
40		REMİZ: (AR) İşaret, meramını isteğini işaretle ifade etme. Alamet, amblem.
41		REMZİ: (AR) Remizle ilgili, remze ait, sembolik, simgesel.
42		RENAN: (AR) İnleyen, çınlayan.
43		RESAİ: (AR) Süsler, süs.
44		RESAN: (FAR) Erişenler, yetişenler, ulaşanlar.
45		REŞAT: (FAR) Layık, değer, yakışır.
46		RESUL: (AR) Bir kimsenin sözünü başka bir kimseye tebliğ eden kişi. Elçi, Allah elçisi peygamber.
47		RESULHAN: (AR-FAR) Hükümdarların elçisi.
48		REŞAD / REŞAT: (AR) Doğru yolda, hak yolda yürüme.
49		REŞİD / REŞİT: (AR) İyi ve doğruyu seçebilen, malını idare gücü olan, rüşd yaşına ulaşmış akil ve baliğ (kişi) ergin, erişkin. Akıllı hareket eden doğru yolda giden.
50		REVAN: (FAR) Akan, su gibi akıp giden. Ruh, can.
51		REVHA: (AR) Rahatlık. Gönül rahatlığı.
52		REVİŞ: (FAR) Biçim, tarz, üslup. Tutum, davranış, yol.
53		REVNAK: (AR) Parlaklık, güzellik, tazelik, süs.
54		REYYAN: (AR) - Suya kanmış, suya doymuş.
55		REZAN: (AR) Ağırbaşlı, gururlu.
56		REZZAK: (AR) Bütün canlıların rızkını veren , onları nimetlendiren anlamında. Allah'ın isimlerinden.
57		RIDVAN: (AR) Rıza, razılık, razı olma. Cennet kapısında bekleyen melek.
58		RIFAT: (AR) Yükseklik, yücelik, itibar, yüksek mertebe.
59		RIFKI: (AR) Yumuşaklık, mülayimlik, yumuşak başlılık, naziklik, tatlılık.
60		RIZA: (AR) Razılık, razı olma, hoşnutluk, memnuniyet, onaylama, kabul. Bir şeyin olmasına muvafakat etme. Kadere boyun eğme.
61		RIZKULLAH: (AR) Nimetler veren Allah'ın kulu.
62		RİAYET: (AR) Gütme, gözetme. Sayma, saygı, itibar. Ağırlama.
63		RİCAL: (AR) Erkekler. Onur sahibi kimseler.
64		RİKAB / RİKAP: (AR) Büyük, saygın bir kimsenin huzuru, önü.
65		RİVA: (AR) Suya kanmışlar.
66		RUHİ: (AR) Ruhsal, ruhla ilgili.
67		RUHİDDİN / RUHİTTİN: (AR) Dinin ruhu, özü.
68		RUHSAT: (AR) İzin, müsaade.
69		RUHŞAN: (AR) Yüce, üstün, şanlı, ruh.
70		RUŞEN: (FAR) Aydın, parlak. Belli, aşikar.
71		RUŞENİ: (FAR) Aydınlık, açıklık. Belli olma.
72		RUZİ: (FAR) Gündüze ait, gündüzle ilgili. Rızık, azık, kısmet, nasip.
73		RÜÇHAN: (AR) Üstünlük, üstün olma.
74		RÜKNEDDİN / RÜKNETTİN: (AR) Dinin temel direği.
75		RÜKNİ: (AR) Bir şeyin en sağlam yanı. Saygın, güçlü, önemli kimse
76		RÜSTEM: (FAR) Yiğit, kahraman. İran'ın ünlü pehlivanı ve savaşçısı.
77		RÜSTİ: (FAR) Yiğitlik. Üstünlük. Kuvvet.
78		RÜSUHİ: (AR) Sağlam, güçlü. Becerikli, yetenekli.
79		RÜŞTÜ: (AR) Doğru yolda olan. Akıllı, ergin.
		292 ADET S HARFİ
1		SAADEDDİN / SAADETTİN : (AR) Dinin uğurlu ve kutlu kişisi.
2		SABAHADDİN / SABAHATTİN : (AR) Dinin güzelliği.
3		SABİ: (AR) Yedinci.
4		SABİH: (AR) Güzel, şirin.
5		SABİR: (AR) Sabreden, tahammül eden, Katlanan sabırlı. Acele etmeyen.
6		SABİT: (AR) Değişmeyen, kımıldamayan. Kanıtlanmış, anlaşılmış.
7		SABRİ: (AR) Sabırla ilgili, sabra ilişkin.
8		SACİD: (AR) Secde eden, alnını yere koyan.
9		SADAK: (TR) Ok koymaya yarayan meşin torba. Sabah yeli.
10		SADIK: (AR) Doğru gerçek hakiki, yalan olmayan, sahte olmayan. Sadakatli, samimi, bağlı.
11		SADIR: (AR) Hayrette kalan, şaşıran.
12		SADIRAY: (AR) (bkz. Sadır).
13		SADİ: (AR) Mutlulukla, uğurla ilgili, uğurlu.
14		SADREDDİN / SADRETTİN : (AR) Dinin önderi, başı, ileri kişisi.
15		SADRİ: (AR) Göğüsle ilgili, göğse ait. Anneye nisbetle çocuk.
16		SADULLAH: (AR) Tanrının kutlu, talihli kıldığı kimse.
17		SADUN: (AR) Mübarek, kutlu, uğurlu.
18		SAFA: (AR) Üzüntü ve kederden uzak olma, endişesizlik, rahat huzur, iç ferahlığı. Eğlence. Saflık, berraklık.
19		SAFER: (AR) Hicri takvimde ikinci ay, sefer. Temiz yürekli, dürüst kimse.
20		SAFFET: (AR) Saflık, temizlik, arılık, (bkz. Safvet).
21		SAFİ: (AR) Katışıksız, katıksız, halis, temiz. Yalnız, sadece, sırf. Kesintilerden sonra kalan kısım, net.
22		SAFİH: (AR) Gökyüzü. Yassı ve düz halde bulunan şey.
23		SAFİR: (İBR) Mavi renkli, değerli bir süs taşı, göktaşı.
24		SAFVET: (AR) Saflık, temizlik, paklık, arılık, halislik.
25		SAFVETULLAH: (AR) Hz. Muhammed'in isimlerinden.
26		SAĞAN: (TR) Hızlı uçan, uzun dar kanatlı küçük kuş.
27		SAĞANALP: (TR) (bkz. Sağan).
28		SAĞBİLGE: (TR) Hekim, doktor.
29		SAĞCAN: (TR) Sağlıklı kimse.
30		SAĞINÇ: (TR) Emel, istek, amaç, düşünce.
31		SAĞIT: (TR) Silah.
32		SAĞLAM: (TR) Hasta veya sakat olmayan. Kolayca hasara uğramayan, bozulmayan, dayanıklı. Doğru, gerçek, sahih. Güvenilir, emin. Mutlaka, muhakkak, herhalde.
33		SAĞLAMER: (TR) (bkz. Sağlam).
34		SAĞMAN: (TR) Sağlıklı kimse. Eksiksiz, kusursuz, güvenilir.
35		SAĞUN: (TR) Saygın, kutsal.
36		ŞAHİN: (AR) Kadın. Sık. Katı, pek.
37		SAHİR: (AR) Gece uyumayan, uykusuz.
38		SAİB / SAİP : (AR) Hedefe doğru ulaşan. İsabetli olan, doğru olan, hata etmeyen.
39		SAİD / SAİT : (AR) Mübarek, kutlu, uğurlu. Mübarek, mesut.
40		SAİK: (AR) Sevk eden, götüren. Süren sürücü.
41		SAİM: (AR) Oruç tutan kimse, oruçlu.
42		SAİR: (AR) Seyreden, hareket eden, yürüyen.
43		SAKIB / SAKIP : (AR) Delen, delik açan. Çok parlak.
44		SAKİ: (AR) Su veren, su dağıtan. Kadehle içki sunan.
45		SAKMAN: (TR) Uyanık, akıllı kimse. Sessiz sakin kimse.
46		SALAH: (AR) Düzelme, iyileşme, iyilik. Barış. Dine olan bağlılık.
47		SALAHADDİN / SELAHATTİN: (AR) Dinine bağlı kimse.
48		SALAR: (FAR) Baş, kumandan, başbuğ, önder.
49		SALAT: (AR) Namaz.
50		SALCAN: (TR) (bkz. Salar).
51		SALİH: (AR) Yarar, yakışır, elverişli, uygun. Salahiyeti bulunan, yetkili.
52		SALIK: (TR) Haber, bilgi. Haberci.
53		SALIKBEY: (TR) (bkz. Salık).
54		SALİM: (AR) Hasta veya sakat olmayan, sağlam.Ayıpsız, kusursuz, noksansız. Korkusuz, endişesiz, emin.
55		SALMAN: (TR) Başıboş, serbest, özgür.
56		SALTAR: (TR) Tek, yalnız. Yalnız başına giden. Temiz, saf.
57		SALTI: (TR) Gezgin, yolculuk eden.
58		SALTIK: (TR) Kendi başına var olan, bağımsız, koşulsuz, mutlak.Salıverilmiş, bırakılmış, azat edilmiş, özgür.
59		SALTUK: (TR) Erzurum ve yöresinde Selçuklular devrinde Saltuklular beyliğini kuran Türk beyi Emir Saltuk (1072).
60		SALTUKALP: (TR) (bkz. Saltık).
61		SALUR: (TR) Kılıç. Oğuzların Üçok boyuna bağlı bir Türk kabilesi.
62		SAMED / SAMET : (AR) Hiç kimseye veya şeye ihtiyacı olmayan.
63		SAMİ: (AR) İşiten, duyan dinleyen. Dinleyici.Yüksek, yüce.
64		SAMİH: (AR) Cömert, eli açık.
65		SAMİM: (AR) Bir şeyin merkezi, içi, asli kısmı.
66		SAMİN: (AR) Sekizinci.
67		SAMİR: (AR) Meyveli, meyva veren.
68		SANAL: (TR) Adın duyulsun, ün kazan.
69		SANALP: (TR) (bkz. Sanal).
70		SANAT: (AR) Sanat, ustalık, hüner, marifet.
71		SANAY: (TR) Ay san.
72		SANBAY: (TR) Ünlü kimse.
73		SANBERK: (TR) Gücüyle tanınmış, ün yapmış.
74		SANCAKTAR: (TR) Sancak taşıyan kimse. Sancak taşıma görevlisi.
75		SANCAR: (TR) Kısa kama. Saplar, batırır, yener. Selçuklu sultanlarından birisinin adı.
76		SANİ: (AR) İkinci. Yapan, işleyen, meydana getiren.
77		SANİH: (AR) Zihin ve düşüncede oluşup çıkan, fikre doğan.
78		SANVER: (TR) (bkz. Sanal).
79		SARAÇ: (AR) Koşum, eğer takımlarıyla benzeri şeyler yapan veya satan kimse. Meşin üzerine süsleme yapan kimse.
80		SARDUÇ: (TR) Bülbül.
81		SARGAN: (TR) Çorak yerlerde biten bir ot. Bir tür balık.
82		SARGIN: (TR) Candan, içten, yürekten. Çekici cazibeli.
83		SARGINAL: (TR) (bkz. Sargın).
84		SARGUT: (TR) İhsan, bağış, ödül.
85		SARIALP: (TR) Sarışın yiğit.
86		SARICABAY: (TR) (bkz. Sarıalp).
87		SARİF: (AR) Sarfeden, harcayan. Değiştiren.
88		SARİH: (AR) Açık, meydanda. Belli, hüveyda. Saf, halis.
89		SARİM: (AR) Keskin, kesici.
90		SARP: (TR) Çetin, sert, şiddetli. Dik, çıkılması ve geçilmesi zor.
91		SARPER: (TR) Sert, güçlü erkek.
92		SARPHAN: (TR) (bkz. Sarper).
93		SARPKAN: (TR) Sert, güçlü soydan gelen.
94		SARTIK: (TR) Azad olunmuş, salıverilmiş, özgür.
95		SARU: (TR) Sarı benizli, tenli insan.
96		SARUCA: (TR) Sarı benizli, tenli insan.
97		SARUHAN: (TR) Harizm'den gelip Anadolu'ya yerleşen Saruhanoğulları beyliğinin kurucusu.
98		SARVAN: (TR) Deve süren, deveci.
99		SATI: (TR) Uzun ömürlü olması için doğumundan önce ermişlere adanan çocuk.
100		SATIBEY: (TR) (bkz. Satı).
101		SATIKBUĞRA: (TR) (bkz. Satılmış, Buğra).
102		SATILMIŞ: (TR) Uzun ömürlü olması için doğumundan önce ermişlere adanan çocuk, satı.
103		SATUK: (TR) (bkz. Satılmış).
104		SATVET: (AR) Ezici kuvvet, zorluluk.
105		SAV: (TR) Söz, haber, dedikodu. İleri sürülerek savunulan düşünce. Sağlam. Şöhret, ün.
106		SAVAŞ: (TR) İki taraf teşkilat, ülke veya ülkeler topluluğu arasında meydana gelen silahlı vuruşma, cenk, muharebe, harb. Doğuş, kavga. Mücadele uğraş.
107		SAVAŞER: (TR) Savaşan asker, insan, savaşçı.
108		SAVAT: (TR) Gümüş üstüne yapılan çizgiler, süsler.
109		SAVER: (TR) Sağlam, zinde, güçlü erkek.
110		SAVGAT: (TR) Hediye, armağan, bahşiş, ihsan.
111		SAVLET: (AR) Şiddetli saldırı, hücum.
112		SAVNİ: (AR) Koruma, gözetme ile ilgili.
113		SAVTEKİN: (TR) (bkz. Sav).
114		SAVTUNA: (TR) Sözünde duran kimse.
115		SAVTUR: (TR) Sağlıklı kal, hoşça kal.
116		SAYAR: (TR) Saygılı, hürmet eden.
117		SAYE: (FAR) Gölge. Sahip çıkma, koruma, siyanet. Yardım.
118		SAYFİ: (AR) Yaza ait, yazla ilgili.
119		SAYGIN: (TR) Saygı gören, sayılan, hatırlı.
120		SAYGUR: (TR) (bkz. Saygın).
121		SAYHAN: (TR) Adaletli yönetici, hükümdarların adili, ölçülüsü.
122		SAYIL: (Tür.) Saygı gör, sözün dinlensin, değerin artsın. Değerli, saygıdeğer.
123		SAYILGAN: (TR) Kendini saydıran, saygın kimse.
124		SAYKAL: (TR) Düz, düzgün, pürüzsüz. Gösterişli.
125		SAYKUT: (TR) Uğurlu, kutlu, saygıdeğer kimse.
126		SAYMAN: (TR) Hesap işleriyle uğraşan kimse.
127		SAYRAÇ: (TR) Öten, cıvıldayan, şakıyan.
128		SAYRAK: (TR) (bkz. Sayraç).
129		SAYYAD / SAYYAT : (AR) Avcı.
130		SAZAK: (TR) Kuvvetli ve soğuk esen yel. Soğuk yelle birlikte yoğun hafif kar. Küçük pınar, kaynak.
131		SEBAT: (AR) (bkz. Sabit).
132		SEBATI: (AR) Sebatlık, sözünde kararında durma. Sebatlı, sözünde duran.
133		SEBİH: (AR) Yüzme, yüzüş.
134		SEBİL: (AR) Yol, büyük cadde. Su dağıtılan yer. Hayır için parasız dağıtılan su.
135		SEBÜK: (TR) Hafif, yeğni. Çabuk hızlı. Ağırbaşlı olmayan. Sevgili, aziz.
136		SEBÜKALP: (TR) Hızlı, atak, yiğit.
137		SEBÜKTEKİN: (TR) (bkz. Sebük).
138		SECAHAT: (AR) Yumuşak huyluluk.
139		SECAVEND: (FAR) Kur'an-ı Kerim'i manasına uygun olarak okumak için konulan durak işaretleri.
140		SECCAC: (AR) Çağlayan. Küçük şelale.
141		SECİYE: (AR) Yaratılış, huy, karakter tabiat. İyi huy.
142		SEÇKİN: (TR) Seçilmiş, ayrılmış benzerlerinden üstün olduğu için ayrılmış, mümtaz, güzide.
143		SEÇKİNER: (TR) (bkz. Seçkin).
144		SEDAD / SEDAT : (AR) Doğruluk, hak. Doğru ve haklı.
145		SEFA: (AR) Gönül rahatlığı, rahatlık, kaygısız ve sakin olma. Eğlence, zevk, neşe.
146		SEFER: (AR) Bir yerden bir yere gitme, yolculuk, seyahat. Savaş hazırlığı. Savaşa gitme. Harp, savaş. Gemilerin kalktıkları limana tekrar dönünceye kadar yaptıkları fiil. Defa, kere.
147		SEFİR: (AR) El içi. Yabancı diplomat
148		SEHA: (AR) Sehavet, kerem, cömertlik.
149		SEHHAR: (AR) Kuvvetle kendine çeken, büyüleyici.
150		SELAHADDİN / SELAHATTİN : (AR) Dinine bağlı kimse.
151		SELAMİ: (AR) İyilik, barış ve rahatlıkla ilgili.
152		SELÇUK: (TR) Güzel konuşma yeteneği olan. XI. Anadolu, Kafkaslar ve Orta Doğu'da imparatorluk kuran Türk topluluğunun hükümdarı.
153		SELİL: (AR) Yeni doğmuş erkek çocuğu, ilker.
154		SELİM: (AR) Kusuru, noksanı olmayan, sağlam, doğru. Tehlikesiz, zararsız, kurtulmuş. 3. Temiz, samimi.
155		SELMAN: (AR) Barış içinde bulunma, huzur, erinç.
156		SELMİ: (AR) Barışla ilgili, barışçıl.
157		SEMAVİ: (AR) Semaya mensup, sema ile ilgili.
158		SEMİ: (AR) İşiten, işitme kuvveti olan. Allah'ın isimlerinden.
159		SEMİH: (AR) Eli açık, cömert.
160		SEMİN: (AR) Pahalı, kıymetli. Çok değerli.
161		SEMİR: (AR) Arkadaş. Nitelikli. Yamaç, dağ silsilesi.
162		SENA: (AR) Övgü ile ilgili. Şimşek parıltısı.
163		SENİH: (AR) Süs, bezek. İnci.
164		SERALP: (TR) Baş yiğit.
165		SERBÜLEND / SERBÜLENT : (FAR) Başta gelen, yüce üstün. Türk müziğinde eski bir makam, zamanımızda örneği yoktur.
166		SERDAR: (FAR) Başkumandan, başbuğ. Sefer zamanında padişah yerine ordunun başında sefere giden veziri azamlara verilen unvan.
167		SERDENGEÇTİ: (TR) Fedai, akıncı, yiğit.
168		SERDİNÇ: (FAR-TR) Başı dinç, sakin, rahat, huzurlu.
169		SERGEN: (TR) Raf. Vitrin. Tepelerdeki düzlük yer. Yorgun, perişan.
170		SERHAD / SERHAT: (FAR-AR) Hudut, sınır, sınırbaşı; iki devlet arasındaki sınır boyu.
171		SERHAN: (AR) Hanların başı. Kurt, canavar. Baş okuyucu, şarkıcı başı.
172		SERHENK: (FAR) Çavuş. Türk müziğinde çok eski birleşik makam.
173		SERHUN: (FAR) Asil kan, soylu kan.
174		SERİ: (AR) Çabuk, hızlı.
175		SERİM: (TR) Serme işi. Sabırlı. Genellikle öykülerde başlangıç bölümüne verilen ad.
176		SERİMER: (TR) Sabırlı kimse.
177		ŞERİR: (AR) Taht. Yatacak yer.
178		SERKAN: (FAR-TR) Soylu kan, başkan.
179		SERKUT: (FAR) Mutlu, talihli, kutlu insan.
180		SERMED / SERMET: (AR) Ebedilik, ebediyet, sonsuzluk.
181		SEROL: (FAR-TR) Önder ol, baş ol.
182		SERTAÇ: (FAR) Baştacı, çok sevilen, sayılan.
183		SERTEL: (TR) Sert, katı, acımasız el.
184		SERTER: (TR) Katı, sırt, acımasız.
185		SERTUĞ: (TR) Baş tuğ.
186		SERVER: (FAR) Baş, başkan, reis, ulu.
187		SERVET: (AR) Zenginlik, varlık. Zenginliği meydana getiren mal, mülk, para.
188		SETTAR: (AR) Örten. Günahları, ayıpları gizleyen.
189		SEVGEN: (TR) E Sevmiş, seven.
190		SEYFEDDİN / SEYFETTİN : (AR) Dini koruyan, dinin kılıcı.
191		SEYFİ: (AR) Kılıçla ilgili kılıç şeklinde. Askerlikle ilgili. Askeri.
192		SEYFULLAH: (AR) Allah'ın kılıcı.
193		SEYHAN: (AR) Ürdün'ün ötesinde Hz. Musa'nın mezarının bulunduğu şehir. Adana ovasını yararak İskenderun körfezine dökülen nehir.
194		SEYHUN: (TR) (bkz. Seyhan).
195		SEYİDHAN / SEYİTHAN : (AR) Hanların başı, önderi.
196		SEYLAB / SEYLAP : (FAR) Sel, sel suyu.
197		SEYLAN: (AR) Akma, akış.
198		SEYRAN: (AR) Gezme, bakıp seyretme.
199		SEYYİD / SEYYİT / SEYİT : (AR) Bir topluluğun ileri gelen kişisi, lider. Hz. Peygamber'in soyundan olan kimse.
200		SEZA: (FAR) Münasip, uygun, yaraşır.
201		SEZAİ: (FAR) Uygun yaraşan, münasip.
202		SEZAL: (TR) Sezgili.
203		SEZEN: (TR) Duyan, hisseden, anlayan, sezgili.
204		SEZER: (TR) Duyar, hisseder, anlar.
205		SEZGEN: (TR) Sezen, hisseden, duyan.
206		SEZGİ: (TR) Sezme kabiliyeti, seziş. Deneme ve akıl yürütme sonucu olmayıp doğrudan bilme, anlama ve kavrama.
207		SEZGİN: (TR) Sezme yeteneği olan, duygulu anlayışlı.
208		SEZGİNAY: (TR) (bkz. Sezgin).
209		SEZMEN: (TR) Sezen, anlayan kimse.
210		SIBGATULLAH / SEBGATULLAH : (AR) Yaratıcı gücü, kuvveti olan Allah'ın kulu.
211		SIDAL: (TR) Güç, kuvvet, dayanıklılık. Olgunlaşmaya, erginleşmeye başlayan. Öfkeli, sinirli.
212		SIDAM: (TR) Sade, yalın, düz, süssüz.
213		SIDAR: (TR) Dayanıklı.
214		SIDDIK: (AR) Çok doğru olan, hiç yalan söylemeyen. Hakikati kabul eden ve onaylayan kişi.
215		SIDKI / SITKI : (AR) İç, yürek temizliğiyle, doğrulukla ilgili.
216		SIRALP: (TR) Sır saklayan yiğit.
217		SIRAT: (AR) Yol, yön.
218		SIRATULLAH: (AR) Dosdoğru yol. Allah'ın yolu.
219		SIRRI: (Ar.) Sırla ilgili, sırra ait. Mistik.
220		SİYAMİ: (AR) Oruç tutan, oruçlu, kötülükten kaçınan.
221		SİNA: (AR) Arap yarımadasının Mısır ile birleştiği yerde bir üçgen oluşturan yanmada. Bu yarımadada bulunan dağ.
222		SİNAN: (AR) Mızrak, süngü vb. silahların sivri ucu.
223		SİPAHİ: (FAR) Osmanlı İmparatorluğu'nda tımar sahibi atlı asker.
224		SİRAC: (FAR) Işık meşale, kandil, çerağ.
225		SİRACEDDİN / SİRACETTİN: (AR) Dinin kandili, dinin verdiği aydınlık, ışık, ışıklandıran, aydınlatan.
226		ŞİRAN: (AR) Kaleler, hisarlar.
227		SİRER (FAR) Tok, doymuş. Eli açık.
228		SİRET: (AR) Bir kimsenin hal ve hareketleri, tabiatı ahlak ve karakteri. Hal ve gidiş.
229		SOMEL: (TR) Doğru, katışıksız, güçlü el.
230		SOMER: (TR) Doğru, katışıksız güçlü kimse.
231		SONALP: (TR) Sonuncu, son doğan yiğit, erkek çocuk.
232		SONAT: (TR) Bir ya da iki çalgı için yazılmış, üç ya da dört bölümden oluşan müzik yapıtı.
233		SONAY: (TR) Ay'ın son günleri.
234		SONER: (TR) (bkz. Sonalp).
235		SONGUR: (TR) Şahin. Ağır, hantal.
236		SONGURHAN: (TR) (bkz.Songur).
237		SONGÜN: (TR) Sonuncu, son olan. Eğilim, yetenek.
238		SORGUN: (TR) Bir tür söğüt ağacı. Sıtkı, sert. Çok uzun ve güzel saç.
239		SOYSAL: (TR) Uygar, medeni.
240		SOYSALDI: (TR) Soyu genişledi, tanındı.
241		SOYSALTÜRK: (TR) Uygar Türk.
242		SOYSAN: (TR) Tanınmış soy.
243		SOYSELÇUK: (TR) Selçuklu soyundan.
244		SOYTEKİN: (TR) Cesur, yiğit. (bkz. Tekin).
245		SOYUER: (TR) Yiğit soydan gelen.
246		SOYURGAL: (TR) İhsan, bağış, hediye, armağan.
247		SÖKMEN: (TR) Yiğitlere verilen san.
248		SÖKMENER: (TR) Yiğit kimse.
249		SÖKMENSU: (TR) Yiğit asker, yiğit subay.
250		SÖNMEZ: (TR) Parlaklığım, ışığını hiç yitirmeyen, her zaman canlı.
251		SÖNMEZALP: (TR) Parlaklığım, ışığını hiç yitirmeyen yiğit.
252		SÖZEN: (TR) Söylev veren, güzel konuşan hatib.
253		SÖZER: (TR) Sözünde duran.
254		SÖZMEN: (TR) Güzel, etkili konuşan kimse.
255		SUAD / SUAT: (AR) Mutlulukla, saadetle ilgili, mutlu.
256		SUAVİ: (AR) Herkesin işine koşan, yardım eden.
257		SUAY: (TR) Suya düşen ay.
258		SUBAHİ: (AR) (bkz. Subhi).
259		SUBHİ / SUPHİ : (AR) Sabah vakti, şafak ile ilgili.
260		SUBUTAY: (TR) Cengiz Han'ın ünlü Moğol generalinin adı.
261		SUDİ: (AR) Yararlı, faydalı, kazançlı.
262		SUFİ: (AR) Tasavvuf erbabı, mutasavvıf.
263		SUHAN: (TR) Suyun hakimi, su kaynaklarının yönetimini elinde bulunduran.
264		SULHİ: (AR) Barışa özgü, barışla ilgili, barışçı.
265		SUNAY: (TR) Ay'ı sun, getir. Sun ve ay kelimelerinden birleşik isim.
266		SUNER: (TR) Sunucu, sunan.
267		SUNGU: (TR) Armağan, bağış, ihsan.
268		SUNGUN: (TR) Yetenek. Bağış, ihsan.
269		SUNGUR: (TR) Sakin, soğukkanlı (kimse). Akdoğan.
270		SUNGURALP: (TR) Soğukkanlı ve doğankuşu gibi güçlü, yiğit.
271		SUNGURBAY: (TR) (bkz. Sunguralp).
272		SUNGURTEKİN: (TR) (bkz. Sunguralp).
273		SUNULLAH: (AR) Allah'ın yarattığı.
274		SUYURGAL: (TR) İhsan, bağış, hükümdarca bağışlanan dirlik.
275		SUALP: (TR) Güçlü, yiğit asker.
276		SÜEL: (TR) Asker eli.
277		SÜER: (TR) Yiğit asker.
278		SÜERDEM: (TR) Erdemli asker.
279		SUERGİN: (TR) Olgun asker.
280		SÜERKAN: (TR) Soylu kandan gelen asker.
281		SÜERSAN: (TR) Yiğitliğiyle ünlü asker.
282		SÜHA: (AR) Büyükayı takım yıldızının en küçük yıldızı.
283		SÜHAN: (FAR) Söz, lakırdı. Şiir.
284		SÜHEYL: (AR) E Sema'nın güney yarımküresinde bulunan sefineyi Nuh burcundaki parlak ve büyük yıldızın adı.
285		SÜLASİ: (AR) Üçlü, üç şeyden meydana gelen.
286		SÜLEYMAN: (AR) İbranice "huzur, sükun". Kur'an-ı Kerim'de ismi geçen peygamberden biri.
287		SÜMER: (TR) Eski tarihlerde aşağı Mezopotamya'da yaşamış olan bir kavim.
288		SÜMRE: (AR) Esmerlik, karayağızlık.
289		SÜPHAN: (TR) Doğu Anadolu'da Van gölünün kuzey kıyısındaki sönmüş volkan.
290		SÜREHA: (AR) Saf ırklar.
291		SÜREYYA: (AR) Ülker yıldızı, pervin.
292		SÜRURİ: (AR) Sevinçle, neşeyle ilgili.
		94 ADET Ş HARFİ
1		ŞABAN: (AR) Aralık, fasıla. Hicri, Kameri ayların sekizincisi, üç ayların ikinci ayı.
2		ŞABEDDİN / ŞABETTİN: (AR) Din topluluğu, cemaati.
3		ŞADAN: (FAR) Keyifli, neşeli, sevinçli.
4		ŞADİ: (FAR) Sevinç, mutluluk.
5		ŞAFAK: (AR) Güneş doğmadan az önce ufukta beliren aydınlık.
6		ŞAFAKGÜN: (AR-TR) Şafak renkli, kızıl.
7		ŞAHABEDDİN / ŞAHABETTİN: (AR) Dinin yıldızı.
8		ŞAHADEDDİN / ŞAHADETTİN: (AR) Dinin tanıklığı. Dinin belirtisi, işareti.
9		ŞAHAN: (FAR) Şahlar. Oldukça büyük boylu, yırtıcı bir kuş. (bkz. Şahin).
10		ŞAHAP: (AR) Alev, ateş parçası. Kayan yıldız, akan yıldız. Cesur yürekli kimse.
11		ŞAHAT: (FAR-TR) Güçlü, güzel cins at, atların şahı.
12		ŞAHBAZ: (FAR) Beyaz ve iri doğan. Yakışıklı. Yiğit, serdengeçti. Kabadayı. Cömert.Büyük, gösterişli, güzel mükemmel.
13		ŞAHBENDER: (FAR) Konsolos.
14		ŞAHBEY: (FAR-TR) Üstün nitelikli, saygın, yüce.
15		ŞAHDAR: (FAR) Dallı, budaklı ağaç.
16		ŞAHİD / ŞAHİT: (AR) Bir yerde bulunan, bir şeyi gören ve gördüğü ve bildiği şeyler konusunda bilgi veren kimse, tanık. Bir sözleşmenin yapılması sırasında taraflardan birinin yanında hazır bulunan. Doğrulayan, isbat eden.
17		ŞAHİN: (FAR-TR) Büyük boylu, kanca gagalı, yırtıcı bir kuş.
18		ŞAHİNALP: (FAR-TR) Şahin gibi güçlü yiğit, cesur.
19		ŞAHİNER: (FAR-TR) Şahin gibi güçlü, yiğit er.
20		ŞAHİNHAN: (FAR-TR) Güçlü, yiğit kimse.
21		ŞAHİNKAN: (FAR-TR) Yiğit soydan gelen, güçlü, kahraman.
22		ŞAHİNTER: (FAR) Çok yiğit, kahraman, şahin gibi.
23		ŞAHİSTAN: (FAR) Şah ülkesi.
24		ŞAHKAR: (FAR) Baş eser, en güzel eser.
25		ŞAHRUH: (FAR-AR) Yüce ruhlu, görkemli, üstün kişilikli kimse.
26		ŞAHSAR: (FAR) Dallık, ağaçlık, koruluk.
27		ŞAHSUVAR: (FAR) İyi ata binen yiğit kimse.
28		ŞAHVAR: (FAR) Şaha, hükümdara yakışacak surette. İri ve iyi cins inci.
29		ŞAİK: (AR) İstekli, hevesli.
30		ŞAKİR: (AR) Şükreden, durumundan memnun olan. Allah'a şükreden.
31		ŞAMİH: (AR) Yüksek, görkemli.
32		ŞAMİL: (AR) Şümulü bulunan, içine alan, kaplayan, kapsayan.
33		ŞANAL: (TR) Ünün yayılsın, tanınmış şanlı bir insan ol.
34		ŞANALP: (TR) Ünlü, şanlı, tanınmış kimse.
35		ŞANER: (TR) Ünlü kimse.
36		ŞANLI: (TR) Ün, şöhret. Hal durum. Debdebe, gösteriş, haşmet. Yüksek makam rütbe.
37		ŞARA: (TR) Kente ait, şehire ait.
38		ŞARBAY: (TR) Kentli, şehirli kimse.
39		ŞARIK: (AR) Doğup parlayan, parlak.
40		ŞATİ: (AR) Kıyı, kenar.
41		ŞATIR: (AR) Neşeli, şen. Büyük bir kimsenin atı yanında gitmekle vazifeli ağa.
42		ŞAYLAN: (TR) Çok övünen, gururlu kimse. Sevinçli, neşeli.
43		ŞECAAT: (AR) Yiğitlik, cesurluk, korkusuzluk.
44		ŞECAADDİN / ŞECAATTİN : (AR) Dinin kahramanı, dinin yiğidi.
45		ŞECİ: (AR) Cesur, yürekli, yiğit.
46		ŞEFAADDİN / ŞEFAATTİN: (AR) Dinin, Allah ile kul arasınadaki aracılığı, dinin şefaati.
47		ŞEFİK: (AR) Şefkatli, acıması olan, esirgeyici.
48		ŞEHİM: (AR) Akıllı ve kurnaz yiğit.
49		ŞEHRİYAR: (FAR) Padişah, hükümdar.
50		ŞEHRUD: (FAR) Büyük çay, nehir.
51		ŞEHZAT: (FAR) (bkz. Şahzat).
52		ŞEKİB / ŞEKİP: (FAR) Sabır, tahammüllü, dayanıklı.
53		ŞEMAİL: (AR) Huylar, davranışlar, alışkılar. Bir kimsenin dış görünüşünün özellikleri.
54		ŞEMDİN: (AR) Dinin mumu, dinin aydınlığı.
55		ŞEMİ: (AR) Mumla, ışıkla ilgili, ışıklı. Mum yapan ya da satan kimse.
56		ŞEMİM: (AR) Güzel kokan, güzel kokulu, güzel koku.
57		ŞEMS: (AR) Güneş.
58		ŞEMSEDDİN / ŞEMSETTİN: (AR) Dinin güneşi, dinin insanlara verdiği aydınlık.
59		ŞEMSİ: (AR) Güneşe ait, güneşle ilgili.
60		ŞEMSİFER: (AR-FAR) Güneşin aydınlığı, parlaklığı.
61		ŞENAL: (FAR-TR) (bkz. Şen).
62		ŞENALP: (FAR-TR) Neşeli, canlı yiğit.
63		ŞENALTAN: (FAR-TR) (bkz. Altan).
64		ŞENBAY: (FAR-TR) Neşeli, sevinçli, mutlu, varlıklı kimse.
65		ŞENCAN: (FAR-TR) Canlı, neşeli, hareketli yapısı olan kimse.
66		ŞENDOĞAN: (FAR-TR) Sevinçli, neşeli ol.
67		ŞENDUR: (FAR-TR) Neşeli, sevinçli olması devam etti, sürdü.
68		ŞENEL: (FAR-TR) Şen ve mutlu ev. Bölge, il.
69		ŞENER: (FAR-TR) - Mutlu, neşeli kimse.
70		ŞENGİL: (FAR-TR) İyi yürekli, hoş sohbet kimse.
71		ŞENNUR: (FAR-AR) Neşeli ve nurlu insan.
72		ŞENOL: (FAR-TR) Şen ve mutlu ol. (bkz. Şenel).
73		ŞENSAL: (FAR-TR) Neşeni çevrene yay, herkes neşelensin.
74		ŞENSOY: (FAR-TR) Neşeli soydan gelen kimse.
75		ŞENTÜRK: (FAR-TR) Neşeli, canlı, mutlu türk.
76		ŞENYAŞAR: (FAR-TR) Yaşamı, neşeli mutlu geçen kimse.
77		ŞENYURT: (FAR-TR) Neşeli, mutlu insanların yurdu; ülkesinde yaşayan.
78		ŞERAFEDDİN / ŞERAFETTİN: (AR) Dinin şereflisi, büyüğü.
79		ŞERAFET: (AR) Şerefli olma hali. Soydanlık, asalet.
80		ŞEREF: (AR) Yücelik, ululuk, izzet, seçkinlik. İyi ün. Övünç duyulacak şey.
81		ŞEREFHAN: (AR-TR) Büyük, yüce hükümdar.
82		ŞERİF: (AR) Şerefli, kutsal. Soylu temiz.
83		ŞEVKET: (AR) Azamet, büyüklük, ululuk, debdebe, haşmet.
84		ŞEVKİ: (AR) Şevkle ilgili, şevke ait, neşeli.
85		ŞEYBAN: (AR) Saçlarına ak düşmüş yaşlı kimse. Moğol hükümdarlarından birisi.
86		ŞİMŞEK: (TR) Yağmurlu havada, buluttan buluta ya da yere elektrik boşalırken oluşan, geçici ve şiddetli elektrik akımı. Canlı, hızlı, coşkulu, hareketli kimse.
87		ŞİNAS: (FAR) Anlayan, tanıyan, bilen.
88		ŞİNASİ: (FAR) Tanımaya, anlamaya özgü, tanımak, bilmekle ilgili.
89		ŞİRAZ: (FAR) Türk müziğinde eski bir makam.
90		ŞİRVAN: (FAR) İran'da bir kent adı. Aslan barınağı.
91		ŞİRZAT: (AR-FAR) Aslan gibi güçlü, kişilikli kimse.
92		ŞÖLEN: (TR) En üst idareci tarafından bütün halka verilen,yemek, ziyafet.
93		ŞÜKRAN: (AR) İyilik bilme, gönül borcu, minnettarlık.
94		ŞÜKRÜ: (AR) Şükretme, minnettarlıkla ilgili.

Yorumlar - Yorum Yaz

Ziyaret Bilgileri

Aktif Ziyaretçi	2
Bugün Toplam	142
Toplam Ziyaret	1805433

Hava Durumu

ATEŞ’TEN SÖZLER

AHMET ATEŞ (KENDİSİNE LAYIK GÖRMEDİĞİNİ DOSTLARINADA LAYIK GÖRMEYEN ...). İSTER KULAK VERİN İSTER VERMEYİN. İSTERSENİZ AHMET ATEŞ DE KİM OLUYOR DEYİN. DOĞRU YOLU GÖSTERMEK BİZDEN YÜRÜYÜP YÜRÜMEMEK SİZDEN. Ateş

BU MİLLET ŞUNU İYİ BİLSİN Kİ; TAŞLANMAMAK İÇİN DE OLSA, ASLA MEYVESİZ AĞAÇ OLMAYACAĞIM. Ateş

ATEŞ' İ SEVMEYEBİLİRSİNİZ, SEVMEK ZORUNDA DA DEĞİLSİNİZ. UNUTMAYINIZ Kİ DÜŞMANINIZDAN BİLE ÖĞRENECEĞİNİZ ÇOK BİLGİ VARDIR. Ateş

İNSANIN KENDİ KENDİNE YAPTIĞI KÖTÜLÜĞÜ, BÜTÜN DÜŞMANLARI BİR ARAYA GELSE YAPAMAZ. Ateş

ATEŞ, DÜNKÜ ATEŞ DEĞİL. YARINDA, BUGÜNKÜ ATEŞ OLMAYACAK. Ateş

DEĞİL DOKUZ KÖYDEN KOVULMAK; ONDOKUZ KÖYDEN DE KOVULSAM, DOĞRUYU SÖYLEMEKDEN, DOĞRU OLANI SAVUNMAKDAN VAZGEÇEMEM. Ateş

İNSANLARI GÖRÜNÜŞLERİ İLE YARGILAMAYINIZ, ÇOĞUNLUKLA ALDANIRSINIZ. GÖRÜNÜŞLER İNSANLARI GENELDE ALDATIR. YAKINDAN TANIMADIĞINIZ İNSANLAR HAKKINDA İYİ VEYA KÖTÜ DİYE HÜKÜM VERMEYİNİZ. GÜN GELİR İYİ DEDİĞİNİZ İNSANLAR KÖTÜ, KÖTÜ DEDİĞİNİZ İNSANLAR ÇOK İYİ ÇIKABİLİR. TERCİHLER SİZE AİT AMA SİZ DIŞ GÜZELLİKDEN ZİYADE İÇ GÜZELLİĞE ÖNEM VERİNİZ. Ateş

DOST DOĞRU SÖYLER, YÜZE SÖYLER, SEVİLMEZ. DÜŞMAN ARKADAN SÖYLER, YÜZE GÜLER. BAŞ TACI EDİLİR. BAŞ TACI OLMAK İÇİNDE OLSA; YÜZE GÜLENLERDEN, ARKADAN KONUŞANLARDAN OLAMAM. Ateş

DEĞER VERDİĞİNİZ İNSANLAR SİZ DEĞER VERDİĞİNİZ İÇİN DEĞERLİDİR. OYSA ONLAR KENDİLERİNİ BİR ŞEY SANIRLAR. SİZ DEĞER VERMEZSENİZ BİR HİÇTİRLER AMA BUNU AKILLARINA BİLE GETİRMEZLER. "ŞAİRİN DEDİĞİ GİBİ GÜZELLİKLERİ ON PARA ETMEZ BİZDEKİ AŞK OLMAZSA" Ateş

KIRK GÜN TAVUK GİBİ YAŞAMAKTANSA BİR GÜN HOROZ GİBİ YAŞARIM. Ateş

BU DÜNYA HERKESE YETER. YETERKİ ADAM GİBİ YAŞAMASINI BİLELİM. Ateş

TOPLUMDA KENDİNİ ŞEREFLİ GÖSTEREN ŞEREFSİZLER DÜNYA DÖNDÜKCE VAR OLACAK VE MİDE BULANDIRACAKLARDIR. Ateş

"HER ASALAK BİR SALAĞIN SIRTINDAN GEÇİNİR" İNSAN OLAN NE SALAK NE DE OLUR ASALAK. Ateş

HIRSIZLIK SADECE PARA ÇALMA İLE OLMAZ. ZAMAN PARADAN YERİNE GÖRE DAHA ÖNEMLİDİR. DAKİKALARI PARA İLE ÖLÇEMEZSİNİZ. GASP EDİLEN DAKİKALARIN HESABINI VEREMEZSİNİZ. MİLLET OLARAK BOŞA HARCANACAK NE VAKTİMİZ NE DE BOŞ ZAMANIMIZ VAR. Ateş

"KENDİM ETTİM KENDİM BULDUM KÜL GİBİ KARARIP SOLDUM EYVAH EYVAH" TÜRKÜSÜNÜ ÇALMAMAK İÇİN SİZE DEĞER VEREN DOSTLARINIZA, SİZİ SEVENLERE KULAK VERİNİZ. Ateş

TREN KALKAR GARDAN, KAÇARSA HABER GELMEZ NAZLI YARDAN. TRENDEKİ BİR GÜN AĞLAR, KAÇIRAN HER GÜN AĞLAR. EN İYİSİ TRENİ KAÇIRMAMAK. Ateş

"ZORLA YENEN AŞ YA KARIN AĞRITIR YADA BAŞ". NE YİYEN NEDE YEDİREN ŞİFA BULUR ARKADAŞ. Ateş

GÜZEL HER ZAMAN GÜZELDİR. ÇİRKİNLİK İSE BENİM İŞİM DEĞİLDİR. Ateş

DOST DOSTUN AYNASI OLMALI. AYNA KADAR DOĞRU OLAMIYORSA DOSTUNUM DİYE GEZMEMELİ. Ateş

OTOBÜS KAÇIYOR DEMİŞTİM DİNLEMEDİN. SON PİŞMANLIK FAYDA ETMEZ DEMİŞTİM TINLAMADIN. NE DEDİMSE İLTİFAT DEĞİL, GERÇEK DİYE, HOŞUNA GİTMEDİ. ANLARSIN BİR GÜN DEDİM, DALGA GEÇTİN. İŞ İŞTEN GEÇTİKDEN SONRA ANLARSIN DA, ONU DA BEN ANLAYAMAM. "GEÇER BORUN PAZARI ANCA GİDERSİN NİĞDE'YE." SÖYLEYECEK BİR SÖZÜN OLAMAZ BU DELİYE. Ateş

SEVDİĞİM BİRİSİ "BENİ SENİN KADAR AŞAĞILAYAN HİÇ KİMSE OLMADI" DEMİŞTİ. BIRAKIN AŞAĞILAMAYI İNCİLTMEK AKLIMIN KÖŞESİNDEN BİLE GEÇMEMİŞTİ. OYSA BU KİŞİ DEĞER VERDİĞİM SEVDİĞİM KİŞİLERİN BAŞINDA GELEN BİRİ. DEMEK Kİ DEV AYNASI OLMAMAK SUÇ OLUYOR. BEN SENİN DÜŞMANIN DEĞİLİM Kİ SENİ OLDUĞUNDAN FARKLI GÖSTEREYİM. BİR GÜN SANA GEREĞİNDEN FAZLA İLTİFAT EDERSEM BİL Kİ O GÜN DÜŞMANIN OLDUĞUM GÜNDÜR. Ateş

"GÜLÜ SEVEN DİKENİNE KATLANIR" KATLANIR DA ÖNEMLİ OLAN DİKENE KATLANIP, GÜLE KAVUŞABİLMEK. Ateş

İSTER ARKADAŞINIZ, İSTER SEVGİLİNİZ, İSTER AÇIK İSTER GİZLİ AŞKINIZ, İSTER DOSTUNUZ, İSTER SIRDAŞINIZ, İSTER ANNE BABANIZ, DEĞER VERDİĞİNİZ KİM OLURSA OLSUN GEREĞİNDEN FAZLA DEĞER VERMEYİNİZ. KENDİ DEĞERİNİZDEN KAYBEDERSİNİZ. Ateş

HER YÜZÜNE GÜLENİ, BOLCA İLTİFAT EDENİ DOST BELLEME. DOST, SEVİLMEME RİSKİNE RAĞMEN; DOĞRU NE İSE ONU SÖYLER, KALPTEN SEVER. ASIL DOST KENDİSİNE REVA GÖRMEDİĞİNİ KARŞIDAKİNE REVA GÖRMEYENDİR. Ateş

GERÇEK SÖZLERDEN KAÇANLAR, GÜZEL, SAHTE VE HOŞ SÖZLERE KANANLAR. ASLA ACI GERÇEKLERDEN KAÇAMAZLAR. Ateş

BENİM İÇİN SIFATINIZ NE OLURSA OLSUN. SİZİ KAYBETMEMEK UĞRUNA ASLA YALANA BAŞVURAMAM. SİZLERİ KAZANMAK İÇİN SAHTEKARLIK YAPAMAM. BENİ SEVEN DÜRÜST OLDUĞUM İÇİN SEVSİN SAHTE İLTİFATLAR İÇİN DEĞİL. SAHTE DOSTLAR VE SAHTEKARLIK BENDEN UZAK OLSUN. Ateş

SEVDİKLERİNİZİ YARGILARKEN OLAYLARA KENDİ CEPHENİZDEN BAKMAYINIZ. ALDANIRSINIZ. KARŞIDAKİNİN YERİNE KENDİNİZİ KOYABİLDİĞİNİZ SÜRECE DOĞRU YARGILAMA YAPABİLİRSİNİZ. Ateş

SİZ, SİZ OLUN, OLMAZ ÖYLE ŞEY DEMEYİN. BİR GÜN OLUR, OLUYORMUŞ DEMEK ZORUNDA KALIRSINIZ. ASLA BİRİNİ KINAMAYINIZ. KINADIĞINIZ OLAYIN, BİR GÜN BAŞINIZA GELDİĞİNİ, GÖRMENİZ HİÇ DE UZUN SÜRMEZ. ALLAH ISLAH ETSİN DEYİP GEÇİN. YOKSA, KINADIĞINIZ OLAYLA KENDİNİZ ISLAH EDİLİRSİNİZ. Ateş

"İLTİFAT; YALANIN SÜSLENMİŞ, KILIF GİYDİRİLMİŞ HALİDİR" İLTİFAT ETMEYİ BİLMİYORUM. ÇÜNKÜ YALAN SÖYLEMEYİ BECEREMİYORUM. Ateş

GERÇEKLER DOĞRU VE ACI OLUR. İLTİFATLAR SAHTE VE YALAN. GERÇEKLERDEN KAÇANLAR, İLTİFATLARA SIĞINANLAR, ACI SONDAN KAÇAMAZLAR. KURTULUŞ GERÇEKLERLE YÜZLEŞMEKDEN, İLTİFATLARDAN UZAK DURMAKDAN GEÇER. Ateş

AŞIRI MAKYAJ GÜZELİ ÇİRKİNLEŞTİRİR ÇİRKİNİ GÜZELLEŞTİRİR. Ateş

DOĞRULAR VE GÜZELLİKLER MALINIZ, ÇİRKİNLİKLER VE KÖTÜLÜKLER ÇÖPÜNÜZ OLSUN. Ateş

SİGARA

OĞUZLAR Mayıs 1994

SİGARA

Ahmet ATEŞ Oğuzlar Gazetesi yazı İşleri Müdürü

İçerken güldürür

Sinsi, sinsi öldürür

İçene kendini kahraman sandırır

Şeytani bir zehri andırır

İnsana kendi kendini yandırır

Sigara içmek suç değil

Bıçak taşımakta suç değil

Fakat bıçak ve tabanca

Bir başkasına zarar verince suç

Peki, sigara bir başkasına zarar verince neden suç sayılmaz? Şimdi sormak gerek aklı ve fikri olan herkese. Hangi insanın bir başka insanı zehirlemeye hakkı var? Sigara içme özgürlüğünü savunan vatandaşlara demezler mi ki içenin içme özgürlüğü varda içmeyenin sigara içmeme özgürlüğü yok mu? Sigara içmeyenin sigara içene bir zararı yok. Peki sigara içenin içmeyene neden zararı olsun. Bir resmi daire veya aile düşünün aynı odayı on kişi paylaşıyor. Bunun beşi sigara içiyor diğer beşi içmiyor. Beş kişinin sigara içme özgürlüğü varda diğer beş kişinin sigara içmeme, zehirlenmeme özgürlüğü yok mu? Sigara içmeyen beş kişinin sigara içen beş kişiye zararı yok da, sigara içen beş kişi niye diğer beş kişiyi zehirlesin.

Sigara içenler içmeyenleri zehirleme hakkını kimden ve nereden alıyorlar?

Anti parantez kimse özgürlükten bahsetmesin özgürlüklerde sınırsız değil sınırlıdır. Çünkü bir kişinin özgürlüğünün başladığı yerde diğer bir kişinin özgürlüğü biter. Bitmiyorsa tecavüz olur. Suç teşekkül eder, cezayı gerektirir.

Anti parantez kimse özgürlükten bahsetmesin özgürlüklerde sınırsız değil sınırlıdır. Çünkü bir kişinin özgürlüğünün başladığı yerde diğer bir kişinin özgürlüğü biter. Bitmiyorsa tecavüz olur. Suç teşekkül eder, cezayı gerektirir.

Birde en çok şundan söz edilir. Yahu sigara içen akciğer kanseri, verem ve diğer hastalıklara yakalanıyor da içmeyen yakalanmıyor mu?

Yakalanıyor: Tabiî ki siz sigara içenlerin sayesinde bir ailede bir kişi sigara içiyorsa diğerlerinin ben sigara içmiyorum demesi gerçek anlamda yalan ve yanlış olur. Sigara içen kişi sadece kendisini zehirlemez evdeki hanımını çocuklarını ve diğer fertlerin hepsini zehirlenmeye mahkum eder, onların yanında sigara içtiği sürece.

Şimdi sorarım size hangi babanın kızını, hangi ananın oğlunu, hangi dedenin torununu,hangi tiryakinin tiryaki olmayanı zehirleme hakkı var?

Medeniyet deyince bazıları çıplaklık sanır, asla. Medeniyet bu ve benzeri durumlarda kendini gösterir. Medeni insan başkalarına ve kendisine saygı duyan insandır. Başkalarının haklarını gasp etmeyen temiz insandır. Hoş görülü insandır. Kendi özgürlüğüne sahip çıktığı kadar başkalarının özgürlüğüne sahip çıkan ona saygı duyan insandır.

Bir düşünür medeniyeti şöyle tarif eder. "Medeni insan karanlık da esnerken sol elinin tersi ile ağzını kapayan insandır" der. Tabiî ki bizde olduğu gibi esnerken küçük dilini karşısındakine gösteren değil.

"Anlayana sivri sinek saz, anlamayana davul zurna az"

Kimsenin kimseyi zehirlemeyeceği, kişilerin birbirlerine saygılı olacağı,toplum menfaatlerinin ön plana çıkacağı bencilliğin arka planda kalacağı, hoş görülü medeni toplumlara doğru.

Saygı ve sevgilerimle bir sonraki sayıda buluşmak üzere.

Sevgili okurlar Makalenin yayın tarihine bakarsanız bu günkü sigara ile ilgili kanun konusunun alt yapısını görürsünüz o tarihlerde bu yazıyı kaleme almak yürek, bilek ve cesaret isterdi. İlk sigara kanunu bile (Kanun Numarası : 4207 Kabul Tarihi : 7/11/1996 Yayımlandığı R.Gazete: Tarihi:26/11/1996 Sayı: 22829) bu makaleden 2 Yıl 6 Ay sonra çıkmıştır. O gün dile getirdik iki yıl sonra kısmen bugünse tamamına yakını kanuna konmuştur. Eh sağlık olsun 12 yıl sonrada olsa birşeyler değişmiştir. O gün dalga geçenlere duyrulur.

Döviz Bilgileri

	Alış	Satış
Dolar	35.0374	35.1778
Euro	36.3907	36.5365

Takvim