ERKEK İSİMLERİ VE ANLAMLARI A

ATEŞNET

Linkler

SİTE HARİTASI

Erkek İsimleri ve Anlamları A - E

Sitemizde; 278 A Farfinde, 302 Adet B Harfide, 120 Adet C Harfinde, 73 Adet Ç Harfinde, 129 Adet D Harfinde, 318 Adet E Harfinde, 65 Adet F Harfinde, 68 Adet G Harfinde, 135 Adet H Harfinde, 20 Adet I Harfinde, 125 Adet İ Harfinde, 237 Adet K Harfinde, 10 Adet L Harfinde, 141 Adet M Harfinde, 127 Adet N Harfinde, 181 Adet O Harfinde, 242 Adet Ö Harfinde, 72 Adet P Harfinde, 79 Adet R Harfinde, 292 Adet S Harfinde, 94 Adet Ş Harfinde, 393 Adet T Harfinde, 164 Adet U Harfinde, 68 Adet Ü Harfinde, 48 Adet V Harfinde, 158 Adet Y Harfinde, 45 Adet Z Harfinde olmak üzere toplam 3984 ERKEK ismi vardır.
		278 ADET A HARFİ
1		ABAD: (FAR) Şen, bayındır. (AR) Sonsuz gelecek zamanlar.
2		ABADÎ: (FAR) Şen, bayındır, mamurlukla ilgili.
3		ABAKA HAN: (TR) İlhanlı hükümdarı Hülagu'nun oğlu.
4		ABAY (TR) Beceri. Sezgi, anlayış, dikkat.
5		ABAZA: (TR) Karaçay-Çerkes Özerk bölgesinde yaşayan müslüman bir halk.
6		ABBAD: (AR) Allaha itaat ve ibadet eden, kulluğunu hakkıyla yerine getiren.
7		ABBAS (AR) Sert, çatık kaşlı kimse. Arslan
8		ABBAZ: (FAR) Yüzgeç, yüzücü.
9		ABDİ: (AR) Kulluk ve itaat eden.
10		ABDULLAH: (AR) Allah'ın kulu.
11		ABDURRAHMAN: (AR) Rahman'ın kulu. Rahman; Allah'ın isimlerindendir.
12		ABDURRAUF: (AR) Rauf olan Allah'ın kulu.
13		ABDUSSABUR: (AR) Sonsuz sabır ve genişlik sahibi Allah'ın kulu. Allah'ın isimlerinden
14		ABDÜDDAR: (AR) Zararlı şeyleri ve sebeblerini bir hikmet için yaratan Allah'ın kulu.
15		ABDÜLAFUV: (AR) Geniş af ve mağfiret sahibi yüce Allah'ın kulu.
16		ABDÜLALİ: (AR) Yüce, ulu, şan ve şeref sahibi Allah'ın kulu.
17		ABDÜLALİM (AR) Alim ve mükemmel bilgiye sahip olan Allah'ın kulu.
18		ABDÜLAZİM: (AR) Azamet ve büyüklük sahibi Allah'ın kulu.
19		ABDÜLAZİZ: (AR) Büyük ve aziz olan, izzet ve şeref sahibi Allah'ın kulu.
20		ABDÜLBAKİ: (AR) Sonsuz, ebedi olan Allah'ın kulu
21		ABDÜLCEBBAR: (AR) Cebredici, zorlayıcı, kuvvet ve kudret sahibi Allah'ın kulu.
22		ABDÜLCELİL: (AR) Büyük, ulu, yüce Allah'ın kulu.
23		ABDÜLCEMAL: (AR) Güzellikleri kendinde toplayan Allah'ın kulu.
24		ABDÜLCEVAT: (AR) Cömert olan Allah'ın kulu.
25		ABDÜLFETTAH: (AR) Zafer kazanmış, üstün gelmiş, fetheden açan Allah'ın kulu.
26		ABDÜLGAFFAR: (AR) Kullarının günahlarını affeden Allah'ın kulu.
27		ABDÜLGAFUR: (AR) Kullarının günahlarını tekrar tekrar bağışlayıcı olan Allah'ın kulu.
28		ABDÜLGANİ: (AR) Zengin, varlıklı, bol, doygun olan Allah'ın kulu.
29		ABDÜLHAK: (AR) Hak ve gerçek olan, varlığı hiç değişmeden duran Allah'ın kulu. Allah'ın kulu.
30		ABDÜLHALİM: (AR) Tabiatı yavaş olan, yumuşak huylu, hikmetli .
31		ABDÜLHAMİD. (AR) Hamdolunmuş, övülmüş, Allah'ın kulu.
32		ABDÜLKADİR: (AR) Bitmez tükenmez kuvvet sahibi olan,Allah'ın kulu
33		ABDÜLKERİM: (AR) Keremi bol, cömert olan Aziz ve Celil Allah'ın kulu.
34		ABDÜLLATİF: (AR) Latif, güzel, yumuşak, hoş, nazik olan Allah'ın kulu.
35		ABDÜLMACİD: (AR) Şanı büyük, cömertlik ve keremi bol olan, Allah'ın kulu.
36		ABDÜLMALİK: (AR) Sahip olan, her şeyin mülkiyetinin sahibi olan Allah'ın kulu.
37		ABDÜLMECİD: (AR) Şanı büyük ve yüksek olan, Allah'ın kulu.
38		ABDÜLMENNAN: (AR) Çok ihsan eden, ihsanı bol olan Allah'ın kulu.
39		ABDÜSSAMED: (AR) Kimseye hiçbir şeye muhtaç olmayan, Allah'ın kulu.
40		ABDÜSSELAM: (AR) Barış, rahatlık, selamete çıkaran, Allah'ın kulu.
41		ABDÜSSETTAR: (AR) Günahları örten, gizleyen Allah'ın kulu.
42		ABER: (AR) Hz. Nuh'un erkek torunu.
43		ABGUN: (FAR) Mavi renk. Gök. Parlak. Nişasta.
44		ABHER: (AR) Nergis çiçeği. Yasemin. Dolu kap.
45		ABILAY HAN: (TR) Kazak Hanı. Ülkesini Çinlilere, karşı ustaca savundu
46		ABIŞKA NOYAN: (TR) İlhanlı komutan. (XIII-XIV. yy.)
47		ABHİZ: (FAR) Er. Büyük dalga. Kaynak. Su yolu.
48		ABİD: (AR) Allah'a ibadet eden, çok ibadet eden, zahid.
49		ABİDE: (AR) Anıt. Önemli ve değerli yapıt.
50		ABİDİN: (AR) İbadet edenler. Zeynel Abidin'den kısaltma isim.
51		ABUZER: (FAR+AR) Altın suyu. Altın suyu gibi parlak ve görkemli.
52		ABUZETTİN: (AR) Din yolunda çabuk, hızlı giden
53		ACA: (TR) Amca, ağabey. Güçlü kuvvetli, başladığı işi bitiren.
54		ACAHAN: (TR) (bkz. Aca).
55		ACAR: (TR) Becerikli. Atılgan, ele avuca sığmaz. Halk.
56		ACARALP: (TR) Yiğit, becerikli, cesur kişi.
57		ACARBAY: (TR) Becerikli. Atılgan yiğit
58		ACARER: (TR) Becerikli. Atılgan yiğit
59		ACARKAN: (TR)Yiğit, becerikli, cesur kişi.
60		ACARMAN: (TR) Çevik, becerikli, girişken.
61		ACARÖZ: (TR) Özünde yiğitlik bulunan.
62		ACARSOY: (TR) Yiğit, soylu.
63		ACEM: (AR) Arap olmayan milletlerin hepsi. İranlı, İran halkından biri.
64		ACLAN: (AR) Hızlı, çabuk, telaşlı.
65		ACUN: (AR) Dünya, varlık.
66		ACUNAL: (TR) Dünyayı kapsayan, dünyayı fetheden.
67		ACUNALP: (TR) (bkz. Acunal).
68		ACUNMAN: (TR) Dünyaca tanınmış, ünlü.
69		ADAHAN: (TR) Adanın hakimi, yöneticisi.
70		ADAL: (TR) "Adın yayılsın, ün kazan" manasında.
71		ADALETTİN : (AR) Dinin adaleti
72		ADEM: Allah'ın yarattığı ilk insan, insan soyunun atası ve ilk peygamberi. Adam.
73		ADİL: (AR) Doğruluk gösteren. Doğru. Eşit, eş, müsavi. Adaletli davranan.
74		ADİLHAN: (AR+TR) Adil yönetici.
75		ADNAN: (AR) Cennette ölümsüzlüğe kavuşan kimse.
76		AFFAN: (AR) Kötü şeylerden kaçınan, kötülüklerden uzaklaşan, temiz.
77		AFGAN: (AR) Heyecanlı, çabuk öfkelenen. Orta Asya'da yaşayan müslüman bir kavim. gören, çevik, atılgan
78		AFŞAR: (TR) Oğuz Türklerinin 24 boyundan biri. Çabuk iş
79		AFŞİN: (TR) Zırh, silah.
80		AGAH: (FAR) Bilgili, haberli, uyanık, afif. Vakıf olmuş, malumatlı.
81		AĞAR: (TR) Beyaz renkli. Açık tavırlı, samimi. Asil, onurlu, şerefli.
82		AHAD: (AR) Bir, kişi, kimse.Birler, birden dokuza kadar olan sayılar.
83		AHFEŞ: (AR) Küçük gözlü, zayıf bakışlı. Yalnız gece gören kimse.
84		AHİD: (AR) Bir şeyin yerine getirilmesini emretmek. Söz vermek.
85		AHMER: (AR) Kırmızı, kızıl.
86		AHVER: (AR) Müşteri yüzlü, güzel gözlü adam. Zeki, akıllı.
87		AHMET : (AR) Övülmeye değer. Beğenilmiş. Allah'a şükreden
88		AKABE: (AR) Sarp geçit, çıkılması zor yokuş. Tehlike. Atlatılması zor güçlü.
89		AKAD: (TR) Doğruluğuyla, dürüstlüğüyle tanınmış kimse.
90		AKALP: (TR) Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.
91		AKALIN: (TR) Alnı açık, suçu olmayan, onurlu.
92		AKANSEL: (TR) Akarsu. Uzun mesafeler geçerek denize dökülen akarsu.
93		AKAR: (TR) Akıp geçen. Gelir getiren.
94		AKASOY: (TR) Sevilen, sayılan soydan gelen
95		AKBATU: (TR) Yiğit erkek.
96		AKBATUN: (TR) (bkz. Akbatu).
97		AKCEBE: (TR) Beyaz zırh sahibi yiğit.
98		AKGÜN: (TR) Mutlu, sevinçli gün.
99		AKHAN: (TR) Dürüst hakan.
100		AKALP: (TR) Cömert, eli açık yiğit.
101		AKIMAN: (TR) Cömert, eli açık kimse.
102		AKIN: (TR) Her engeli aşan, güçlüklerden yılmayan, hızlı hareket kabiliyetine sahip.
103		AKINALP: (TR) Akın yapan yiğit. Yiğit.
104		AKINCI: (TR) Osmanlılarda ileri karakol. Ani vurkaçlarla düşmanlarının moralini bozan uç süvarileri. Hafif süvari.
105		AKINTAN: (TR) Tan yeri ağarırken yapılan akın
106		AKİF: (AR) Bir şeyde sebat eden. İbadet eden. Direnen.
107		AKİL: (AR) Akıllı, akıl sahibi. Uslu, kavrayışlı.
108		AKMAN: (TR) Temiz, beyaz, güzel insan. Yaşlı kimse.
109		AKMANER: (TR) (bkz. Akman).
110		AKSIN: (TR) Temiz, doğru, dürüstsün.
111		AKSOY: (TR) Temiz soylu.
112		AKSUN: (TR) (bkz. Aksu).
113		AKSUNGUR: (TR) Doğan cinsinden bir tür av kuşu.
114		AKŞİT: (TR) Kutlu uğurlu. Ak. Güneş, nur, aydınlık.
115		AKTAY: (TR) Beyaz tay.
116		AKTAÇ: (TR) Beyaz taç.
117		AKTAN: (TR) Aydınlık, mehtaplı gece.
118		AKTAR: (TR) Parlak, aydınlık sabah.
119		AKTAŞ: (TR) Mermer.
120		AKTEKİN: (TR) Parlak, görkemli, temiz huylu yiğit.
121		AKTEMÜR: (TR) Akdemir.
122		AKYOL: (TR) Dürüst, doğru ve iyi yol.
123		AKAD: Soyluluk, Onurlu bir kişiliğe sahip olmak
124		AKIN: Hızlı bir biçimde düşmana yapılan saldırı
125		AKİF: Dünya işlerinden uzaklaşıp, ibadet için Allah'a yönelen
126		AKİL: Akıllı , Rüştünü kanıtlama konumuna gelmiş , yaptıklarının farkında olan.
127		ALAATTİN: (AR) Dini yüceltmek için din uğruna çalışan kimse.
128		ALATAY: (TR) Derisinde benekler olan tay.
129		ALEMDAR: (AR+FAR) Bayrak veya sancak tutan, taşıyan, bayraktar, sancaktar.
130		ALGIN: (TR) Güçlü, iyi, güzel, sıcakkanlı, sevimli. Sevdalı, aşık, vurgun. Hızlı akan su.
131		ALİ: (AR) Yüce, ulu, yüksek.
132		ALİCAN: (AR+FAR) Ali ve can isimlerinin bir araya gelmesinden meydana gelmiştir.
133		ALİM: (Ar.) Çok okumuş, bilgin.Çok bilen. Sonsuz. İlim sahibi.
134		ALİŞAN: (AR+FAR) Şan ve şerefi yüce ve yüksek olan çok değerli.
135		ALİYAR : (AR+FAR) Yar, dost, sevgili. Alinin dostu, sevgili adı. Yüce dost.
136		ALKIM: (TR) Gökkuşağı.
137		ALKIN: (TR) Sevdalı, aşık, vurgun. El çırpma, övme.
138		ALP: (TR) Eski Türklerde kahraman, yiğit, cesur, bahadır, pehlivan.
139		ALPAGU: (TR) Tek başına düşmana saldıran yiğit.
140		ALPASLAN: (TR) Arslan gibi cesur ve yiğit, savaş beyi.
141		ALPAY: (TR) Cesur, yiğit kimse.
142		ALPER: (TR) (bkz. Alp).
143		ALPEREN: (TR) Yiğit, bahadır.
144		ALPERTUNGA: (TR) Efsanevi Türk hükümdarı ve destan kahramanı.
145		ALPGİRAY: (TR) Yiğit hükümdar.
146		ALPHAN: (TR) Yiğit hükümdar.
147		ALPKAN: (TR) Yiğit soydan gelen.
148		ALPKIN: (TR) Keskin kılıç.
149		ALPMAN: (TR) Yiğit, cesur, kahraman.
150		ALPSOY: (TR) Yiğit ve cesur soya mensub.
151		ALPTEKİN: (TR) Kahraman şehzade. Birleşik isim. Alp: Kahraman, Tekin: Şehzade.
152		ALTAN: (TR) Sabahın güneş doğarkenki zamanı. Hakanlara verilen unvan,
153		ALTAY: (TR) Asya'da Batı Sibirya ile Moğolistan'ı ayıran dağlık bölge.
154		ALTUĞ: (TR) Kırmızı tuğ
155		ALTUNAY: (TR) Ay'ın sarı renkli hali
156		ALTUNÇ: (TR) Bakır alaşımı. Kırmızı bakır. Kırmızı, al gözlü.
157		ALTUNER: (TR) Değerli kimse.
158		ALTUNHAN: (TR) Zengin hakan.
159		ANIL: Ölçülü davranan, hoşa giden kimse
160		ARAF: (AR) Cennet ile cehennem arasındaki yer. Sert, tepe. Adetler, usuller.
161		ARAL: (TR) Birbirine yakın adalar topluluğu. Orta Asya'da bir göl.
162		ARAS:(TR) Kalın Yün, At kılı anlamında . Doğu Anadoluda bir nehir.
163		ARDA: (TR) Eskiden bazı çavuşların elde tuttukları uzun değnek. İşaret için dikilen değnek. Çıkrıkçı kalemi. Sonra gelen.
164		AREF: (AR) Pek maruf, çok bilinen. Arif, anlayışlı ve bilgili.
165		AREL: (TR) Temiz, dürüst kimse.
166		ARGU: (TR) İki dağ arası, uçurum.
167		ARGUN: (TR) Zayıf, güçsüz, düşkün, dermansız, zebun.
168		ARGÜN: (TR) Temiz, aydınlık gün.
169		ARHAN: (TR) Üstün nitelikli, gururlu bakan.
170		ARICAN: (TR) Temiz, doğru kimse.
171		ARIÇ: (TR) Barış, asayiş.
172		ARİF: (AR) Meşhur, çok tanınmış. Bilgi sahibi. Bilen, bilgili, irfan sahibi.
173		ARIHAN: (TR) (bkz. Arhan).
174		ARIKAL: (TR) Temiz, doğru, dürüst kal.
175		ARIKAN: (TR) Temiz soy.
176		ARIKHAN: (TR) (bkz. Arhan)
177		ARIN: (TR) Temiz, arı, saf. Alın. Yüz, cephe. Dağların, tepelerin yüzü.
178		ARINÇ: (TR) Temiz, saf, arı.Barış.
179		ARISAL: (TR) Arı gibi çalışkan kimse.
180		ARISAN: (TR) Temiz, doğru tanınmış kimse.
181		ARISOY: (TR) (bkz. Arısan).
182		ARITAN: (TR) Temizleyen, arı duruma getiren.
183		ARKAN: (AR) Temiz, ari kandan gelen.Üstün galip.
184		ARKIN: (TR) Yavaş, ağır, sakin, gelecek yıl.
185		ARKUT: (TR) Temiz, uğurlu, kutlu.
186		ARMAN: (FAR) Hasret, özleme. Zahmet, sıkıntı. Teessüf. Pişmanlık.
187		ARSAL: (TR) Temiz huylu, namuslu.
188		ARSEBÜK: Temiz ruhlu ve çabuk. Toy. Namus konusunda titiz.
189		ARSLAN: (TR) Kuvvet ve saldırganlığıyla tanınan hayvan. Cesur adam, bahadır.
190		ARSLANGİRAY: (TR) Cesur, korkusuz han.
191		ARSLANŞAH: (TR) Arslan gibi cesur ve yiğit şah, kral.
192		ARTAN: (TR) Yarar, fayda. Üstünlük, meziyet, nitelik.
193		ARTUÇ: (TR) Ucu sivri demirle donanmış mızrak.
194		ARZIK: (TR) Dindar, sofu.
195		AS: (AR) Mersin ağacı. (FAR) Değirmen.
196		ASAF: (AR) Vezir. Erdem, ileri görüşlülük, yönetimde başarı.
197		ASAL: (TR) Başlıca, esaslı, temel.
198		ASALET: (AR) Soy temizliği, soyluluk.
199		ASIF: (AR) Pek sert, pek şiddetli, şiddetle esen.
200		ASİL: (AR) Sağlam. İyice kökleşmiş, yüksek duygularla hareket eden.
201		ASIM: (AR) Yasak, yanına yaklaşılamayan. Günahtan, haramdan çekinen.
202		ASKER: (AR) Ordu, ordu örgülüyle ilgili. Vazife yapan. Rütbesiz asker, er.
203		ASRİ: (AR) Zamana uygun, çağdaş.
204		ASUTAY: (TR) Hırçın tay.
205		AŞIK: (TR) Bir başkasını aşkla seven. Dalgın, unutkan.
206		AŞİR: (AR) Ondabir, onuncu. Samimi dost ve arkadaş. Koca.
207		AŞKIN: (TR) Geçkin, aşmış olan. Coşkun. Fazla. Sonra. Benzerlerinden daha üstün.
208		AŞKINER: (TR) (bkz. Aşkın).
209		ATA: (TR) Baba. Soyun geçmişte yaşamış ferdi. Vermiş, veriş. Bağışlama, ihsan
210		ATABEK: (TR) Selçuklu devletinde şehzadelerin terbiyesiyle vazifeli şahıs. Lala.
211		ATABEY: (TR) Devlet yönetiminde bir san. Lala.
212		ATACAN: (TR) (bkz. Ata).
213		ATAÇ: (TR) Atalardan gelen, atalarla ilgili olan.
214		ATAERGİN: (TR) (bkz. Ata).
215		ATAHAN: (TR) (bkz. Ata).
216		ATAKAN: (TR) Düşünmeksizin her işe sokulan adam. İleri atılan.
217		ATALAY: (TR) Ünlü, namlı, şöhretli.
218		ATAMAN: (TR) Ata kişi, başkan, önder.
219		ATANER: (TR) (bkz. Ata).
220		ATASAGUN: (TR) Eski Türklerde hekimlere verilen isim.
221		ATASAN: (TR) (bkz. Ata).
222		ATASEVEN: (TR) (bkz. Ata).
223		ATASOY: (TR) (bkz. Ata).
224		ATATUĞ: (TR) (bkz. Ata).
225		ATAULLAH: (AR) Allah'ın bağışladığı, hediye ettiği, ihsanı, lütfü.
226		ATAY: (TR) Bilinen, tanınmış.
227		ATIF: (AR) Çevirme, meylettirme, imale.Merhamet sahibi, şefkatli, acıyan.
228		ATİK: (AR) Sırtın üst kısmı. Berrak, saf, karışmamış, kıymetli.
229		ATILAY: (TR) Ünlü, namlı, şöhretli. Atilla'dan sonra tahta geçen ünlü hükümdar.
230		ATILGAN: (TR) Karşısına çıkabilecek tehlikelerden korkmadan ileriye atılan.
231		ATİLLA: (TR) Büyük, ünlü. Babacık. Savaşçı, fatih. Hun Türklerinin büyük imparatoru
232		ATKIN: (TR) Atılmış. Kumaş dokumada kullanılan tabir.
233		ATLAN: (TR) Ata bin.
234		ATLAS: (TR) Üstü ipek, altı pamuk kumaş, diba. Düz, havasız, tüysüz.
235		ATLIHAN: (TR) Ata binmiş süvari.
236		ATTAR: (AR) Güzel kokulu bitki özleri vb. satan, güzel koku ticareti yapan kimse.
237		ATUF: (AR) Birine sevgisi olan, sevgi duyan. Allah'a karşı sevgi duyan.
238		AVCI: (TR) Avlanan, av sporu yapan kişi. Bir şeyi elde etmeye uğraşan.
239		AVNİ: (AR) Yardımla ilgili, yardıma ait.
240		AVNULLAH: (AR) Allah'ın yardımı.
241		AYALP: (TR) Ay kadar parlak ve güzel, yiğit.
242		AYANA: (TR) Saygı.
243		AYAYDIN: (TR) Ay ışığı, aydınlığı.
244		AYAZ: (TR) Soğuk ve Durgun hava. Dondurucu soğuk.
245		AYBAR: (TR) Gösterişli, heybetli, görkemli. Korku veren.
246		AYBEG: (TR) Ay gibi temiz ve aydın yönetici, ileri gelen, bey.
247		AYBERK: (TR) Sağlam ay, sağlam kişilik. Şimşek, ay'ın şimşek gibi parlaklığı.
248		AYÇETİN: (TR) Zor, güç ay.
249		AYDEMİR: (TR) Marangozların kullandığı kavisli bir keser çeşidi.
250		AYDIN: (TR) Aylı gece. Aydınlık, ışıklı, parlak. Okumuş, kültürlü ileri fikirli, münevver.
251		AYDINALP: (TR) Münevver, bilgili, yiğit, kahraman kişi.
252		AYDİNÇ: (TR) Cesur, aydın.
253		AYDINTAN: (TR) Şafak vakti.
254		AYDOLUN: (TR) Dolunay, mehtap.
255		AYGUT: (TR) Karşılık, ödül.
256		AYHAN: (TR) Ay sahibi, ay hakimi. Oğuz Kağan Destanı'na göre, Oğuz'un altı oğlundan biri. Efsanede bahsedilen, Oğuz'un ışıktan doğan karısından olan 3 oğlundan biri. Ayhan'ın 4 oğlu 24 Oğuz boyunun 4'ünü oluşturur. Bunlar Bozoklu soyudur.
257		AYKAÇ: (TR) Söyleyen, konuşan.Akıl veren. Ozan, şair.
258		AYKAN: (TR) Soylu, asil, temiz kişi.
259		AYKUT: (TR) Kutlu, uğurlu ay. Karşılık, mükafat.
260		AYKUTALP: (TR) Mükafat veren kahraman, iyi karşılık veren bahadır.
261		AYMAN: (TR) Ay gibi güzel, ışıklı kimse.
262		AYRAL: (TR) Benzerlerinden farklı olan, kendine özgü, değişik.
263		AYSAL: (TR) Ay gibi, ay'a benzeyen.
264		AYSAN: (TR) Ay gibi, ay yüzlü.
265		AYTAÇ: (TR) Başa takılan ay şeklinde taç.
266		AYTEK: (TR) Ay gibi (Eski Türkçede tek/teg olarak kullanılmıştır).
267		AYTEKİN: (TR) Ay şehzadesi, ay prensi.
268		AYTOLUN: (TR) Dolunay. Ay'ın ondördü gibi güzel.
269		AYTUĞ: (TR) Mızrağın ucuna yapılmış ayın üstüne yapılan tüy.
270		AYTÜN: (TR) Ay ve gece.
271		AYVAZ: (AR) Arapça ivaz sözcüğünün bozulmuş şekli. Karagöz perdesinin belli başlı tiplerinden biri. Köroğlu destanında bir kahraman.
272		AYZER: (TR-AR) Altın renginde ay. Ay'ın altın rengini aldığı an.
273		AZAD/AZAT: (FAR) Hür, serbest. Kimseye bağımlı olmayan. Kurtulmuş.
274		AZAMET: (AR) Büyüklük, ululuk.
275		AZER: (FAR- İBR) Ateş. İbrahim'in babası olduğu söylenir.
276		AZİM: (AR) Büyük, ulu, cesim, iri, muhteşem. Kuvvetli, şiddetli, derecesi yüksek.
277		AZİZ: (AR) Sayın. Sevgili. Veli, evliya, ermiş. Az bulunur.
278		AZMİ: (AR) Kasıt, niyetlilik karar. Kemikli. Güçlü, kuvvetli.
		302 ADET B HARFİ
1		BABÜR: Hindistan'da yaşayan bir tür kaplan/Babür imp. kurucusu Babürşah'tan
2		BAĞATUR: (TR) Cesur yiğit.
3		BAĞDAŞ: (TR) Yakın arkadaş, dost.
4		BAĞIŞ: (TR) Bağışlanan şey, ihsan. Sıçrayış, atlama.
5		BAĞIŞCAN: (TR) (bkz. Bağış).
6		BAĞIŞHAN: (TR) (bkz. Bağış).
7		BAĞLAM: (TR) Cinsleri ayrı ya da birbirlerine yakın olan şeylerin bir arada bağlanmışı, demet, deste.
8		BAHA: (AR) Değer fiyat, kıymatinin karşılığı, Ederi
9		BAHADIR: (FAR) Cesur, yiğit, kahraman, atak, gözünü daldan budaktan esirgemeyen. BAHADIRHAN: (FAR-TR) (bkz. Bahadır).
10		BAHAEDDİN / BAHATTİN : (AR) Dinin güzelliği.
11		BAHAMRA: (AR) Irak'ta bir yer.
12		BAHAULLAH: (AR) Allah katında değer ve kıymet sahibi.
13		BAHİR: (AR) Deniz, derya. Belli, besbelli, açık, apaçık. Işıklı, parlak, güzel.
14		BAHİT: (AR) Bahtı açık şanslı.
15		BAHRA: (AR) Timur devletinin güney sınırını koruyan eski bir sınır kalesi.
16		BAHRİ: (AR) Denizle ilgili, denizci, denizin gücü, sonsuzluğu
17		BAHTİYAR: (FAR) Mutlu, talihli, Hayatından memnunolan
18		BAKİ: (AR)Süreklilik sahibi, sonsuza kadar kalan, sonsuz, sonu olmayan
19		BALA: (TR) Çocuk yavru. Yüksek, yüce, yukarı. Azat.
20		BALABAN: (TR) Er. Bir tür yırtıcı kuş. İri cins bir tür Doğan (kuş). Gürbüz canlı, cüsseli, insan veya hayvan.
21		BALAMAN: (TR) (bkz. Balaban).
22		BALAMİR: (TR) Eski bir Türk kağanı. (IV. yy.) Alanları ve Ostrogotları yenerek batıya sürdü.
23		BALATEKİN: (TR) (bkz. Balaban).
24		BALCAN: (TR) Bal gibi tatlı canlı.
25		BALDEMİR: (TR) Güçlü, kuvvetli, şirin.
26		BALER: (TR) Tatlı dilli, cana yakın kimse.
27		BALIM. (TR) Kardeş. Çok sevgili, samimi arkadaş.
28		BALİ: (AR) Eski, koca, köhne.
29		BALİSOY: (AR+TR) Eski, köklü soydan gelen.
30		BALK: (TR) Şimşek.
31		BALKAN: (TR) Sarp ve ormanlık sıradağları. Avrupa'nın güneydoğu bölgesine verilen isim. Bulgaristan, Yunanistan, Yugoslavya, Arnavutluk ve Romanya'yı içerir.
32		BALKAR: (TR) Kuzey Kafkasya'da yaşayan bir Türk boyu. Kıpçaklann bir kolu.
33		BALKI: (TR) Parıltı, ışık. Güzel parlak, süslü. Şimşek.
34		BALKIR: (TR) Parıltı, ışık, şimşek.
35		BALKOÇ: (TR) (bkz. Balkı).
36		BALSAN: (TR) (bkz. Balım).
37		BARAK: (TR) Oğuzların Bayat boyuna mensup bir oymak. Gaziantep, Kilis ve Nizip çevresinde yaşarlar.
38		BARAN: (FAR) Yağmur.
39		BARANSEL: (FAR+TR) (bkz. Baran).
40		BARAY: (TR) Ezeli, öncesi olmayan, öncesiz.
41		BARBAROS: (İTA) Kırmızı sakal. Baba Oruç. Türk denizci kaptanı derya. Oruç Gazi'nin İtalyanlarca meşhur olan ismi. Kanuni döneminde yaşayan ünlü denizci. Barbaros Hayrettin olarak bilinmektedir.
42		BARIK: (TR) Sivri tepeler arasındaki uçurum, yüksek kayalıklardaki çatlaklıklar. Yeşillik, çayırlık yer.
43		BARIKHAN: (TR) (bkz. Barık).
44		BARIM: (TR) Varlık, servet, zenginlik.
45		BARIN: (TR) Bütün, hep. Güç kuvvet. Göğüs. Moğol devrinde Orta Asya'da büyük beyliklerden biri.
46		BARIŞ: (TR) Savaşsızlık durumu. 2. Savaştan sonra silah bırakma, uzlaşma. Dirlik, düzenlik.
47		BARIŞCAN: (TR) (bkz. Barış).
48		BARİK: (AR) Parıldayan. Nazik, dakik, ince.
49		BARKAN: (TR) Çöllerde rüzgarın esme yönüne dikey doğrultuda oluşan ay biçimindeki küçük kumsal külle. Hareketli kumul.
50		BARKIN: (TR) Yolculuk eden, yolcu gezgin.
51		BARLAS: (TR) Kahraman, savaşçı.
52		BARS: (TR) Kaplana benzeyen yırtıcı hayvan. Arı oğulu. Pars
53		BARTU: (TR) En eski Türk kağanlarından biri.
54		BASRİ. (AR) Gören, görme ile ilgili, görebilmek
55		BAŞAR: (TR) Başarılı ol, işi sonuçlandır.
56		BAŞARMAN: (TR) Yaptığı işi başarıyla sonuçlandıran.
57		BAŞAY: (TR) Birinci, ilkay.
58		BAŞBUĞ: (TR) Başkumandan, hükümdar.
59		BAŞEĞMEZ: (TR) Buyruk altına girmeyen, kişilikli.
60		BAŞER: (TR) (bkz. Başar).
61		BAŞİR: (AR) Müjdeci. Güler yüzlü, mesut, mutlu. (bkz. Beşir).
62		BAŞKAYA: (TR) Kayaların başı, güçlü, kuvvetli.
63		BAŞKAYNAK: (TR) İlk kaynak. Ana kaynak.
64		BAŞKUR: (TR) Türk çadırlarının çevresindeki kanatlan örten bölümlerin üst tarafına bağlanan kuşak.
65		BAŞKURT: (TR) Ural dağlan güneyinde yaşayan ve Türklerin Kıpçak kolundan olan bir boy. Asıl ismi Başkırt'tır.
66		BAŞKUT: (TR) Kutlu, talihli kimse.
67		BAŞOK: (TR) Önde olan yiğit.
68		BAŞOL: (TR) Başta ol, önder ol.
69		BAŞÖZ: (TR) Önemli soydan gelen.
70		BAŞSOY: (TR) (bkz. Başöz).
71		BAŞTUGAY: (TR) (bkz. Başok).
72		BAŞTUĞ: (TR) (bkz. Başman).
73		BATIBOY: (TR)Türklerin göç sonucu batıya yerleşen oymakları.
74		BATIHAN: (TR) (bkz. Batı).
75		BATI: (TR) Güneşin battığı yön ve bu yöndeki ülkeler.
76		BATIKAN: (TR) Batı+ Khan Batının Hanı ya da Batının Kanı anlamında
77		BATIR: (TR) Yiğit, kahraman, bahadır.
78		BATIRAY: (TR) (bkz. Batır).
79		BATIRHAN: (TR) (bkz. Batır).
80		BATTAL: (AR) Cesur, kahraman. Pek büyük.
81		BATU: (TR) Üstün gelen, gücü yeten, galip.
82		BATUĞ: (TR) (bkz. Batu).
83		BATUHAN: (TR) Altınordu devletinin kurucusu (1204-1255). Cengiz Han'ın torunu.
84		BATUR: (TR) Kahraman, yiğit, cesur, bahadır.
85		BATURALP: (TR) Yiğitler yiğidi.
86		BATURAY: (TR) (bkz. Batur).
87		BATURHAN: (TR) (bkz. Batur).
88		BAVER: (FAR) inanma, güvenme. Sağlam, pek doğru.
89		BAYAR: (TR) Ulu, yüce saygın, soylu. Ekilmemiş toprak.
90		BAYAZID: (AR) (bkz, Bayezit).
91		BAYBARS: (TR) Bahri Memlüklerin sultanı olup Kıpçak ülkesinde doğmuştur.
92		BAYBAŞ: (TR) Zengin, ileri gelen, saygın.
93		BAYBEK: (TR) (bkz, Baybaş).
94		BAYBORA: (TR) Fırtına.
95		BAYCAN: (TR) (bkz. Baybaş).
96		BAYÇA: (TR) Zengin, varlıklı.
97		BAYDAK: (TR) Bayrak.
98		BAYDAN: (TR) Şımarık, gururlu, kendini beğenmiş.
99		BAYDAR: (TR) Kırım yarımadasında Sivastopol şehrinin güneyinde tartada bir Türk köyü. Güzellik ve bereketiyle ünlüdür.
100		BAYDIR: (TR) Güçlü, kuvvetli.
101		BAYDU: (TR) İlhanlı devleti hükümdarı Hulagunun torunu. 11 ay İlhanlı devleti hükümdarı oldu.
102		BAYDUR: (TR) Güçlü, kuvvetli, cesur.
103		BAYDURALP: (TR) (bkz. Baydur).
104		BAYER: (TR) Zengin, varlıklı kimse.
105		BAYEZİT: (AR) Çeşitli zamanlarda yaşamış Osmanlı şehzadelerinin genel adı.
106		BAYGÜÇ: (TR) Zengin ve güçlü kimse.
107		BAYKAN: (TR) (bkz, Baygüç).
108		BAYINDIR: (TR) İmar edilmiş, mamur.
109		BAYKAL: (TR) Yaban kısrağı. Deniz. Moğolistandaki büyük göl
110		BAYKAM: (TR) Hekim, doktor.
111		BAYKAN: (TR) Bay soyundan, zengin.
112		BAYKARA: (AR) Bir kuş türü. Malı çok olan. Böbürlenerek, salınarak yürüme.
113		BAYKOCA: (TR) Varlıklı, saygın.
114		BAYKURT: (TR) (bkz. Baykoca).
115		BAYKUT: (TR) Kutlu talihli.
116		BAYKUTAY: (TR) (bkz. Baykut).
117		BAYMAN: (TR) Varlıklı, saygın.
118		BAYRAKTAR: (FAR) Bayrak taşıyan.
119		BAYRAM: (TR) Neşe ve sevinç günü. Dini ya da milli bakımdan özel değeri olan ve milletçe kutlamalar yapılan gün veya günler.
120		BAYRI: (TR) Çok eski zamanlarda var olmuş, eskiden beri var olan.
121		BAYRU: (TR) (bkz. Bayrı).
122		BAYRUALP: (TR) (bkz. Bayru).
123		BAYRUHAN: (TR) (bkz. Bayru).
124		BAYSAL: (TR) Soylu, ünlü kişi.
125		BAYSAN: (TR) Zengin, tanınmış.
126		BAYSU: (TR) (bkz. Baysan).
127		BAYSUNGUR: (TR) Akkoyunlu hükümdarlarından.
128		BAYTAL: (TR) Kısrak. 2. Bayır, yokuş.
129		BAYTEKİN: (TR) (bkz. Baytal).
130		BAYTUGAY: (TR) (bkz. Tugay)
131		BAYTÜZE: (TR) (bkz. Tüze).
132		BAYTÜZÜN: (TR) (bkz. Tüzün).
133		BAYÜLKEN: (TR) (bkz. Ülgen).
134		BEDAYİ: (AR) Eşi benzeri olmayan güzel, mükemmel, yeni şeyler.
135		BEDEL: (AR) Değer, kıymet. Bir şeyin yerine verilen, yerini tutan şey, karşılık.
136		BEDİ: (AR) Bir şeyi örneği olmadığı halde meydana getiren. Yoktan vareden. Allah'ın 99 isminden birisidir. Güzel, güzellik.
137		BEDİD: (FAR) Meşhur, görünür, açık meydanda.
138		BEDİH: (AR) Şan ve şerefi büyük olan.
139		BEDİHİ: (AR) Besbelli, açık-apaçık.
140		BEDİR: (AR) Dolunay, ondört gecelik ay.
141		BEDİRHAN: (FAR) İleri görüşlü, aydın lider.
142		BEDREDDİN / BEDRETTİN: (AR) Din'in nuru, ışığı. Dinin aydınlığı, dinde bilgelik.
143		BEDRİ: (AR) Er. 1. İçi altın dolu kese. Ay'la ilgili, ayın ondördü gibi güzel.
144		BEDRÜLCEMAL: (AR) Ay yüzlü.
145		BEDÜK: (TR) Büyük, yüce, gösterişli, önemli.
146		BEDİR: (AR) Ayın ondördü. Dolunay. Ay.
147		BEDİRHAN: (AR-TR) Ay+ Han gibi Bedir + Han
148		BEDRETTİN: (AR) Bedreddin. Ayın ondördü gibi ışık saçan, temiz ve yüce
149		BEDRİ: (AR) Ay gibi, aya benzeyen, Aya ait
150		BEHÇET / BEHCET: (AR) Sevinç. Güzellik, güleryüzlülük. Şirinlik.
151		BEHİÇ: (AR) Şen, güzel, güleryüzlü adam.
152		BEHLÜL: (AR) Çok gülen, çok gülücü. Hayır sahibi, çok iyi adam.
153		BEHMAN: (FAR) Filan filanca. Fars takviminde 11. ay'a ve her ayın 2. gününe karşılıktır.
154		BEHMAR: (FAR) Çok ziyade, fazla.
155		BEHNAN: (AR) Güleç, güler-yüzlü, iyi huylu ve daima gülen adam.
156		BEHRAM: (FAR) Merih yıldızı. Her ayın 20. günü.
157		BEHZAD / BEHZAT: (AR) Ressam, minyatürcü.
158		BEKATA: (TR) İleri gelen, saygın. Soylu, isim yapmış sülaleden.
159		BEKBARS: (TR) (bkz. Bekata).
160		BEKDEMİR: (TR) (bkz. Bekata).
161		BEKDİL: (TR) Doğru sözlü, mert. Gönlü zengin.
162		BEKİL: (AR) Yakışıklı, süslü delikanlı, genç.
163		BEKİR: (AR) Sabahları erken kalkmayı alışkanlık edinen kimse, bakir.
164		BEKRİ: (AR) El değmemiş, Bakir, Tertemiz, bozulmamış.
165		BEKRİYE: (AR) Her şeyin evveli, ilk çocuk. Genç ve taze kız. Dişi deve yavrusu.
166		BEKSAN: (TR) Tanınmış, ünlü, saygın. Bey ünvanı taşıyan.
167		BEKTAŞ: (FAR) Yaşıt, Akran. Eş, müsavi.
168		BEKTÖRE: (TR) Güçlü, değişmez töreleri olan, törelerine bağlı.
169		BENDER: (FAR) Deniz veya büyük nehir üzerindeki liman. Ticaret limanı.
170		BENGİ: (TR) Sonu olmayan, hep kalacak olan, sonsuz, ebedi.
171		BENGİALP: (TR) (bkz. Bengi).
172		BENGİSAN: (TR) (Bengi).
173		BENGİSOY: (TR) (bkz. Bengi).
174		BERA: (AR) Fazilet. Seçkin olma vasfı. Olgunluk.
175		BERAT: (AR) Resmi belge, imtiyaz belgesi.
176		BERCA: (FAR) Yerinde tam doğru ve münasip.
177		BEREN: (TR) Güçlü, kuvvetli, akıllı.
178		BERGİN: (TR) (bkz. Berkin).
179		BERHUZ: (FAR) Dağarcık, torba.
180		BERİ: (AR) Salim, kurtulmuş. Temiz, Arınmış.
181		BERİD: (AR) Haberci.
182		BERİN: (FAR) En yüksek, çok yüce. Soylu.
183		BERK: (TR) Sağlam, kuvvetli. Katı, sert. Şiddetli.
184		BERKA: (AR) Kuzey Afrika'da eski bir şehir.
185		BERKAN: (AR) Şakıma, parıldama. Kıvırcık tüylü kuzu postu kürkü.
186		BERKANT: (TR) Güçlü, bozulmaz, yemin.
187		BERKAY: (TR) (bkz. Berk).
188		BERKE: (TR) Kama. Altınordu hükümdarı.
189		BERKEL: (TR) Güçlü el.
190		BERKER: (TR) Güçlü, sağlam kişilikli.
191		BERKİ: (TR) Şimşek gibi parlak.
192		BERKİN: (TR) Sağlam güçlü kuvvetli.
193		BERKKAN: (TR) Güçlü soydan gelen.
194		BERKMAN: (TR) Güçlü, sağlam, kişilikli.
195		BERKSAN: (TR) Güçlü tanınan kimse.
196		BERKSOY: (TR) (bkz. Berksan).
197		BERKSU: (TR) Soğuk ve keskin su.
198		BERKÜN: (TR) Sağlam, güçlü tanınmış.
199		BESALET: (AR) Korkusuzluk, yüreklilik.
200		BESİM: (AR) Güleryüzlü, güleç adam.
201		BEŞAREDDİN / BEŞARETTİN: (AR) Dinin müjdesi.
202		BEŞİR: (AR) Müjde getiren müjdeci. Güleryüzlü güleç adam.
203		BETİK: (TR) Yazılı olan şey, yazılmış yapıt.
204		BETİM: (TR) Bir nesnenin kendine özgü belirtilerini tam ve açık bir biçimde, söz ya da yazıyla anlatma, tasvir. Herhangi bir şeyin resmi ya da heykeli.
205		BEYAN: (AR) Bildirme, söyleme, açıklama. Belli apaçık.
206		BEYATİ: (AR) Gece uyuma, gece iş görme, geceyi işiyle geçirme. Türk müziğinin en eski makamlarından.
207		BEYAZIT: (AR) (Bkz. Bayezit)
208		BEYBOLAT: (TR) Çelik gibi güçlü, saygın kimse.
209		BEYBARS: (TR) (bkz. Baybars).
210		BEYCAN: (TR) (bkz. Beybolat).
211		BEYHAK: (AR) Horasan'ın Nişabur eyaletinde bir bölge.
212		BEYKAL: (TR) (bkz. Beycan).
213		BEYKAN: (TR) (bkz. Beycan).
214		BEYREK: (TR) Çok nazik, efendi, bey. Hüzünlü.
215		BEYSAN: (TR) (bkz. Beycan).
216		BEYSUN: (TR) Nazik insan.
217		BEYZADE: (FAR-TR) Beyoğlu. Soylu kimse.
218		BİCAN: (FAR) Cansız, ruhsuz. Canını esirgemeyen, şehit.
219		BİLAL: (AR) Su gibi ıslatan, ıslatış, ıslaklık.
220		BİLAN: (TR) Süslü ve işlemeli kılıç kemeri.
221		BİLAY: (TR) Ay gibi asil ol.
222		BİLDAR: (FAR) Bel, belleyen, yer kıran, kürek çeken.
223		BİLEK: (TR) Güç, kuvvet.
224		BİLEN: (TR) Bilgili, görgülü, anlayışlı.
225		BİLGE: (TR) Bilgili, iyi geniş, derin, bilgi sahibi kimse.
226		BİLGEALP: (TR) (bkz. Bilge).
227		BİLGEHAN: (TR) Göktürk hakanı (683-734). Babası Kutluğ İlteriş Han'dır.
228		BİLGEKAĞAN: (TR) (bkz. Bilge). Bilge Kağan (683-734). Göktürk hakanı. İkinci Göktürk hanedanlığının kurucusu.
229		BİLGEKAN: (TR) Bilgin soydan gelen.
230		BİLGER: (TR) Akıllı, bilgili, bilge, bilgin.
231		BİLGİN: (TR) Bilgili kişi,alim.
232		BİLKAN: (TR) Bilgili.
233		BİLMEN: (TR) Bilen, anlayan, bilgili.
234		BİLTAY: (TR) (bkz. Bilmen).
235		BİNALİ: (AR) Ali'nin oğlu.
236		BİNALP: (TR) Yiğitler.
237		BİNKAN: (TR) Soylu kanlar.
238		BİRANT: (TR) Özel, tek yemin. Özelliği olan yemin.
239		BİRAT: (TR) Asil, soylu, bir aileye mensup. İlk erkek çocuğa verilen isim.
240		BİRAY: (TR) Ay gibi tek, eşsiz.
241		BİRCAN: (TR) Tek, eşsiz.
242		BİRGE: (TR) Kamçı. Birlikte, beraber.
243		BİRGİT: (TR) Birleşik, birleşmiş, birlik almış.
244		BİRHAN: (TR) Tek yönetici.
245		BİRKAN: (TR) Soylu.
246		BİRKE: (AR) Büyük havuz. Gölcük. Göğüs.
247		BİROL: (TR) Tek ad, bir ol.
248		BİRTAN: (TR) Bir tane, tek.
249		BİRUN: (FAR) Dışarı. Dış harici. Osmanlı Devleti'nde saray dışında görevli memurlar.
250		BİSTAMİ: (FAR) (bkz. Bistem).
251		BİSTEM: (FAR) Horasan eyaletinde El-Bürz eteklerinde bir şehir. 2. Bistam tarafından kurulduğu için bu ismi almıştır. Elmaslarıyla ünlüdür.
252		BİŞAR: (FAR) Esir tutsak. Altın, gümüş kakmalı işlemeler. Saçılan şey, saç. Güçsüz, dermansız.
253		BOĞAÇ: (TR) Küçük yaşta boğa öldürdüğü için kendisine bu ad verilen, Dede Korkut hikayelerindeki bir kahraman. Dirse Han'ın oğlu.
254		BOĞAÇHAN: (bkz. Boğaç).
255		BOĞATAŞ: (TR) Ünlü Türk beylerinden biri.
256		BOLGAN: (TR) Eski Türk adlarından.
257		BOLHAN: (TR) (bkz. Bolgan).
258		BORA: (İTA) Araziden çıkan şiddetli rüzgar.
259		BORAN: (Tür.) Rüzgar, şimşek, gökgürültüsü, sağanak yağmurun birlikte olduğu iklim olayı.
260		BORANALP: (bkz. Boran).
261		BORATAY: (bkz. Boran).
262		BOYLAN: (TR) Kibirli, mağrur.
263		BOYRAZ: (TR) Kuzey rüzgarı.
264		BOYSAN: (TR) Uzun boylu, yakışıklı delikanlı.
265		BOYSEL: (TR) Uzun boylu.
266		BOZBEY: (TR) Kır beyi, gri.
267		BOZBORA: (TR) Fırtına.
268		BOZDOĞAN: (TR) Bir şahin türü.
269		BOZER: (TR) Beyaz tenli.
270		BOZKAYA: (TR) (bkz. Bozer).
271		BOZKURT: (TR) Göktürk efsanelerinde yer alan kutsal hayvan.
272		BOZUN: (TR) Büyük Selçuklu emirinin adı. Sürülmemiş tarla.
273		BOZYEL: (TR) Yağmur getiren lodos rüzgarı.
274		BOZYİĞİT: (TR) (bkz. Bozer).
275		BÖKE: (TR) Kahraman, güçlü kimse. Önder, başkan, reis. Kabadayı, cesur efe. Güreşçi, pehlivan.
276		BÖRÇETİN: (TR) Tarihçilere göre Türkleri Ergenekon'dan kurtaran demircinin adı.
277		BUDAK: (TR) Ağacın dal olacak sürgünü. Dal. Dalın gövde içindeki sert bölümü.
278		BUDUN: (TR) Halk, kavim, ahali.
279		BUDUNALP: (bkz. Budun).
280		BUĞRA: (FAR) Büyük erkek deve, iki hörgüçlü deve. Turna kuşu, sürünün önünde uçan turna.
281		BUĞRAHAN: (FAR-TR) Bkz. Buğra
282		BUHRİ: (AR) Tütsüye ait. Denize ait.
283		BUKA: (AR) Ülke, yer. Büyük bina. Ben, benek.
284		BULAK: (TR) Kaynak, pınar, çeşme.
285		BULUT: (TR) Su buharlarının yoğunlaşmasıyla meydana gelen ve gökyüzünde farklı yükseklikte bulunan kütle.
286		BUMİN: (TR) Baykuş, Puhu kuşu. Göktürk devletinin kurucusu (Öl. 552).
287		BUMİNHAN: (TR) (bkz. Bumin).
288		BURAK: (AR) Berk sözcüğünden (Yıldırımdan) türetilmiştir.
289		BURÇ: (AR) Süryanice Burgus kelimesinin Arapçalaştırılmış biçimi.Kalenin köşelerine yapılan daha yüksek ve daha kalın çıkıntı kule. Güneşin ayrıldığı oniki kısımdan herbiri.
290		BURÇAK: (TR) Baklagillerden, taneleri yemiş olarak kullanılan bir bitki.
291		BURÇHAN: (TR) (bkz. Burç).
292		BURHAN: (AR) Delil, kanıt. İlahi aydınlık.
293		BURHANEDDİN / BURHANETTİN: (AR) Dinin delili.
294		BURKAN: (Tür.) Uygur Türklerinin Budaya verdikleri ad.
295		BURKHAN: (TR) Put, heykel, Buda heykeli.
296		BUYAN: (TR) Mutluluk, uğur, talih.
297		BUYRUK: (TR) Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı güç. Emir. Direktif.
298		BUYRUKALP: (bkz. Buyruk).
299		BÜLENT: (FAR) Yüce yüksek, ala, ulu.
300		BÜNYAMİN: (AR) Yakup peygamberin en küçük oğlu. İbranice Sözcük anlamı: Sağ elin oğlu
301		BÜRGE: (TR) Bir yerde duramayan canlı, taşkın kimse.
302		BURKAN: (AR) Yanardağ, volkan.
		120 ADET C HARFİ
1		CABBAR: (AR) Güç ve kuvvet sahibi kimse
2		CABGU: (AR) Efendi. Bey. İleri gelen, saygın kimse.
3		CABİR: (AR) Cebreden, zorlayan. Galip gelen. Aziz ve kuvvetli olan.
4		CAFER: (AR) Küçük akarsu. Çay.
5		CAHİD / CAHİT: (AR) Cehdeden, elinden geldiği kadar çalışan.
6		CAHİZ: (AR) Gözü pek, yürekli, cesur kimse. Patlak gözlü. Daha çok lakap olarak kullanılmıştır.
7		CAİZ: (AR) Geçer. İşlenmesi, yapılması uygun anlamında.
8		CALİB: (AR) Çekici, celbedici, cazib.
9		CALP: (AR) Güçlü, kuvvetli, gayretli.
10		CAN: (FAR) Can, ruh. Hayat. Güç, kuvvet, hayatiyet, dirilik. Gönül, yakın dost, çok sevilen arkadaş.
11		CANAL: (TR) Gönül al. Kendini sevdir, sevilen biri ol.
12		CANALP: (TR) Özünde yiğitlik, güçlülük olan kimse. Cana yakın yiğit.
13		CANAY: (TR) Ay gibi temiz, saf, parlak kimse.
14		CANAYDIN: (TR) Özü temiz, aydınlık ruhlu kimse.
15		CANBEK: (TR) Özü pek. Güçlü kişilikli kimse.
16		CANBERK: (TR) Güçlü, sağlam kimse.
17		CANBEY: (TR) Canım gibi sevgili.
18		CANBULAT: (TR) CAN+POLAT 'tan Canbulat. Çelik gibi güçlü can.
19		CANDANER: (TR) İçten, samimi, dost kimse.
20		CANDAR: (TR) Silah taşıyan, can ve dar isimlerinden müteşekkil birleşik isim.
21		CANDEĞER: (TR) Uğrunda can verilecek kadar güzel, değerli, sevilen.
22		CANDEMİR: (TR) Özü güçlü, demir gibi sağlam kişilikli.
23		CANDOĞAN: (TR) Cana doğan.
24		CANEL: (TR) İçten uzatılan el, dostluk eli.
25		CANER: (TR) Delikanlı, genç, dinamik. Can ve er kelimelerinden birleşik isim.
26		CANFEDA: (FAR) Canını veren, özverili kimse.
27		CANFER: (FAR) Aydın bilgili. Güçlü saygın.
28		CANGİRAY: (TR) CAN+GİRAY. Giray,Eskiden Kırım hanlarının ve han ailesinden olan prenslerin kullandığı san
29		CANGÜN: (TR) Doğduğu gün çok sevinilen kimse.
30		CANGÜR: (TR) Canlı, neşeli kimse.
31		CANİB/ CANİP: (AR) Ön taraf, cihet.
32		CANKAN: (TR) Soyu temiz, asil kimse.
33		CANKUT: (TR) Kişinin mutluluğu talihi, şansı, uğuru. Mutlu talihli kimse.
34		CANOL: (TR) Canım ol, can gibi içten ol.
35		CANSAL: (TR) Can ve sal kelimelerinden birleşik isim.
36		CANSEN: (TR) Sen cansın, sevilensin.
37		CANSER: (TR) CAN+ SER.
38		CANSOY: (TR) Asil, soylu, cana yakın.
39		CANSUN: (TR) Cansın'dan Cansun. Canını sunan.
40		CANTEKİN: (TR) Tek can, eşsiz can.
41		CANTEZ: (TR) Tez canlı, aceleci.
42		CANTÜRK: (TR) İyi hasletlere sahip Türk.
43		CANVER: (TR) Canlı, haşere.
44		CAVİD / CAVİT: (FAR) Sonrasız, sürekli kalacak olan, ebedi.
45		CAZİM: (AR) Kesin. Kesin kararlı.
46		CEBE: (AR) Zırh. Osmanlıda silah ihtiyacını karşılayan aracın adı.
47		CEBEL: (AR) Dağ. Tarıma elverişsiz arazi.
48		CEBERUT: (İBR) İbranice "kudret" anlamına gelmektedir.
49		CEBİR: (AR) Zorlamak. Düzeltme, onarma. Kırık veya çıkık bir kemiği yerleştirip sarmak.
50		CEBRAİL: (AR) Peygamberlere vahiy getiren dört büyük melekten biri. Cibril, İbranice Allahın kulu.
51		CEHDİ: (AR) Uğraşan, çalışan. Çaba ve gayret gösteren.
52		CEHİD / CEHİT: (AR) Çalışma, çabalama, uğraşma.
53		CELADET: (AR) Gözüpeklik. Yiğitlik. Kahramanlık.
54		CELAL: (AR) Büyüklük, ululuk azamet. Hiddet, öfke.
55		CELALEDDİN/ CELALETTİN: (AR) Dini savunan. Dinin ululadığı, övdüğü.
56		CELASUN: (TR) Kahraman, cesur, atak, delikanlı, yiğit. Genç sağlıklı, gürbüz.
57		CELAYİR: (TR) Moğol kavminin bir kolu olup birçok kabileyi bünyesinde toplamıştır.
58		CELİL: (AR) Büyük, ulu. (bkz. Celal). Allah için sıfat olarak kullanılır. Osmanlı devletinde vezir ve müşir rütbelerinde bulunanlar için bu sıfat kullanılırdı. Güzel sanatlarda bir yazı stili.
59		CELİLAY: (AR-TR) Ulu, yüce ay.
60		CELVET: (AR) Yerini yurdunu terk etmek. Tasavvufta, kulun, Allanın sıfatlarıyla halvetten çıkışına ve fena fillahda fani oluşuna denilir.
61		CEM: (AR) Toplama, biraraya getirme, yığma. Hükümdar, şah.
62		CEMAL: (AR) Yüz güzelliği, zahiri ve batıni güzellik. Allah'ın rahmetle tecellisi. Allah'ın lütuf, ihsan, rıza sıfatlarının karşılığı.
63		CEMALLEDDİN/ CEMALETTİN: (AR) Dinin cemali, parlak yüzü.
64		CEMALULLAH: (AR) Allah'ın lütfü, bağışı.
65		CEMİL: (AR) Güzel erkek. İyilikle anma. Eskiden okullarda verilen başan kağıdı.
66		CEMRE: (AR) Ateş. Kor halinde ateş. Şubat ayında azar azar artan sıcaklık.
67		CEMŞİD/ CEMŞİT: (FAR) Mitolojide İran'ın efsanevi dördüncü şahı.
68		CENAB/ CENAP: (AR) "Yan"manasına gelir. Şeref, onur ve büyüklük terimi olarak kullanılır.
69		CENAN: (AR) Yürek, gönül kalp
70		CENGAVER: (FAR) Savaşçı, silahşor. Savaşı seven, savaşkan, dövüşken.
71		CENGEL: (FAR) Orman.
72		CENGER: (FAR) (bkz. Cengaver).
73		CENGİZ: (TR) Cengiz Han. Moğol İmparatorluğu'nun kurucusu, asıl adı Timuçin'dir. Moğolcada Çing sıfatının çoğulu olarak, güçlü, kuvvetli anlamındadır.
74		CENK: (FAR) Harp, savaş, kavga.
75		CENKER: (FAR-TR) İyi savaşan, savaşçı.
76		CERİB: (AR) Hububat için kullanılan bir ölçek.
77		CERİR: (AR) İp, halat. Yular anlamında.
78		CERİT: (AR) Verimsiz çorak yer. Bekar.
79		CESİM: (AR) İri, büyük, kocaman, ulu, mühim.
80		CESİMİ: (AR) İri, büyük.
81		CESUR: (AR) Er. - Cesaretli, yürekli, yiğit, gözüpek, atılgan.
82		CEVAD / CEVAT: (AR) Cömert, eli açık. İhsan eden.
83		CEVAHİR: (AR) Cevherler, elmaslar, kıymetli taşlar. Mayalar, özler.
84		CEVAN: (FAR) Genç, taze, delikanlı. (bkz. Civan).
85		CEVDET: (AR) İyilik, güzellik. Olgunluk. Büyüklük. Tazelik. Kusursuzluk.
86		CEVHER: (AR) Öz, maya. Başlı başına, kendiliğinden olan. Tıynet, cibilliyet, soydan gelen, haslet, tabii istidat. Kıymetli taş. Ebcet hesabında yalnız noktalı harfleri hesaplamaya dayanan tarih düşürme şekli. Kılıç namlusuna yapılan menevişli süs.
87		CEVVAL: (AR) Koşan, dolaşan, hareket eden, canlı.
88		CEVZA: (AR) Güneşin Mayıs ayında girdiği ikizler burcu.
89		CEYHAN: (TR) Güney Anadolu'da Toroslar'dan doğan ve Akdeniz'e dökülen nehir.
90		CEYHUN: (TR) Orta Asya'da Amu-Derya'ya Arap ve Farslıların vermiş olduğu ad. Tevrat'a göre cennetin 4 nehrinden biri.
91		CEZLAN: (AR) Mutlu.
92		CEZMİ: (AR) Cezm ile ilgili. Kesin karar ve niyete ait. Kesmek.
93		CEZRİ: (AR) Kökle ilgili, kökten.
94		CEZZAR: (AR) Deve kasabı. -Daha çok lakab olarak kullanılır.
95		CİHAD / CİHAT: (AR) Savaş. Din uğrunda düşmanla savaşma.
96		CİHAN: (FAR) Dünya, alem, kainat, yeryüzü, yerküresi. Dünyada yaşayan insanların tümü.
97		CİHANER: (FAR) Dünyaya bedel kişi, yiğit.
98		CİHANGİR: (FAR) Dünyaya egemen olan, dünyayı zabteden kimse. Fatih. Osmanlı şehzadelerinin ortak adıdır.
99		CİHANMERT: (FAR) (bkz. Cihaner).
100		CİHANNUR: (FAR) Dünyayı aydınlatan, nurlu, ışıklı.
101		CİHANSER: (FAR) Cihan'ın başı.
102		CİHANŞAH: (FAR) Cihan'ın şah'ı.
103		CİLASUN: (TR) Babayiğit, boylu, boslu, delikanlı, gürbüz.
104		CİNAN: (AR) Cennetler, yedi göğün üstünde ve Arş ile Kürsi'nin altındaki sekiz cennet.
105		CİNUÇEN: (TR) Üstün, galip, zafer kazanmış.
106		CİVAN: (Fars.) Genç, delikanlı, yakışıklı. (bkz. Cevan).
107		CİVANBAHT: (FAR) Mutlu, şanslı (kimse).
108		CİVANMERT: (FAR) Cömert, eli açık genç, delikanlı.
109		COŞAN: (TR) Coşku duyan, heyecanlı (kimse).
110		COŞAR: (TR)(bkz. Coşan).
111		COŞKUN: (TR) Coşmuş, galeyana gelmiş. Duyarlı, aşın hareketli.
112		COŞKUNER: (TR) Coşan kimse.
113		COŞKUNSU: (TR) Sel, gürültüyle akan su.
114		CÖMERT: (Tür.) Elinde olanı harcayan, eli açık. Başkalarına yardımdan kaçınmayan.
115		CUDİ: (AR) Cömert, eli açık. İyilik severlikle ilgili. Dicle nehri kıyısında bir dağ. Nuh'un gemisinin tufandan sonra bu dağın üzerinde durduğu söylenir.
116		CUMA: (AR) Haftanın beşinci günü. Müslümanların ibadet ve Bayram günü. Cuma günü kılınan öğle namazı. Toplanma.
117		CUMALİ: (TR) Cuma günü doğan.
118		CUMHUR: (AR) Halk, ahali. Kalabalık, başıboş kalabalık. Takım, heyet.
119		CÜBEYR: (AR) Küçük kahraman, küçük yiğit.
120		CÜNEYD / CÜNEYT: (AR) Küçük asker, askercik.
		73 ADET Ç HARFİ
1		ÇAĞA: (TR) Çocuk.
2		ÇAĞAÇAR: (TR) Çağ açacak kimse.
3		ÇAĞAKAN: (TR) Çağı yakalayan, çağdaş.
4		ÇAĞAN: (TR) Bayram, şenlik.
5		ÇAĞANAK: (TR) Körfez, liman.
6		ÇAĞAR: (TR) Bayram. Kalın ve kuvvetli deve kösteği. Doğan kuşu.
7		ÇAĞATAY: (TR) Yavru at, tay. Doğu Türklerine, lehçelerine dayanılarak verilan ad.
8		ÇAĞILI: (TR) Çağla ilgili. Çakıl. Çağla.
9		ÇAĞIN: (TR) Yıldırım, şimşek.
10		ÇAĞKAR: (TR) Canlı, dinamik, çalışkan.
11		ÇAĞLAR: (TR) Çağlayan, şelale (bkz. Şelale).
12		ÇAĞMAN: (TR) Çağın insanı.
13		ÇAĞNUR: (TR) Çağın nuru, zamanın nuru.
14		ÇAĞRI: (TR) Çakır gözlü. Mavi hareli göz.
15		ÇAKA BEY: (TR) Oğuzların Çavuldur boyundan olan Türk beyi. XI. yy. ilk yarısında İzmir bölgesinin hakimi oldu.
16		ÇAKAR: (TR) Parıldayan, ışık veren.
17		ÇAKIR: (TR) Mavimsi, mavi renkli, gri benekli gözleri olan kişi.
18		ÇAKMAN: (TR) Amacına erişen, ulaşan kimse. Süt mavisi.
19		ÇAKMUR: (TR) Yarı uykulu bakış. Sert taş. Pinti.
20		ÇALAPKULU: (TR) Tanrı kulu.
21		ÇALAPÖVER: (TR) Tanrı'nın övgüsüne mazhar olmuş kişi.
22		ÇALGAN: (TR) Yatağı taşlık olan ve gürültüyle akan su.
23		ÇALKIN: (TR) Alev.
24		ÇAPAN: (TR) Tatar, ulak, postacı.
25		ÇAVAŞ: (TR) Güneş. Güneşli yer. Güney.
26		ÇAVLAN: (TR) Büyük çağlayan.
27		ÇAVLI: (TR) Ava alıştırılmamış doğan.
28		ÇAYKARA: (TR) Küçük akarsu, yazın kuruyan küçük akarsu.
29		ÇELEBİ: Efendi, nazik ve kibar. Şehir terbiyesi almış okuryazar kimse. Osmanlı devletinin ilk devirlerinde şehzadelere verilen unvan.
30		ÇELEN: (TR) Yakışıklı delikanlı. Tepelerin kar tutmayan kuytu yeri. Açıkgöz, becerikli, kurnaz. Evlerin dışında bulunan saçak.
31		ÇELİK: (TR) Su verilip sertleştirilen demir. Çok güçlü kuvvetli. Kısa kesilmiş dal.
32		ÇELİKEL: (TR) Çelik gibi güçlü el.
33		ÇELİKER: (TR) Çelik gibi güçlü kimse.
34		ÇELİKHAN: (TR) Güçlü hakan, yönetici.
35		ÇELİKKAN: (TR) Güçlü soydan gelen kimse.
36		ÇELİKÖZ: (TR) (bkz. Çelik).
37		ÇELİKSU: (TR) (bkz. Çelik).
38		ÇELİKYAY: (TR) Güçlü, kuvvetli.
39		ÇERAĞ: (FAR) Yağ kandili, lamba, mum. Atın şaha kalkması.
40		ÇERME: (TR) Çay kıyılarında sulu ve yeşil yer. Kaynak.
41		ÇEŞMAN: (FAR) Gözler.
42		ÇEŞPAN: (FAR) Layık, uygun, münasip, yakışır.
43		ÇERİ: (TR) Asker, savaşçı.
44		ÇETİN: (TR) Sert, işlenmesi, elde edilmesi, çözümü zor, sarp, müşkil.
45		ÇETİNALP:(TR) (bkz. Alp).
46		ÇETİNAY: (TR) (bkz. Çetin).
47		ÇETİNEL: (TR) (bkz. Çetin).
48		ÇETİNER: (TR) (bkz. Çetin).
49		ÇETİNÖZ: (TR) (bkz. Çetin).
50		ÇETİNSOY: (TR)(bkz. Çetin).
51		ÇETİNSU: (TR) (bkz. Çetin).
52		ÇEVAR: (TR) Sabah vakti.
53		ÇİNTİK: (TR) Çabuk davranan, hızlı ve hareketli.
54		ÇEVİKCAN: (bkz. Çevik).
55		ÇEVRİM: (TR) Sınır. Girdap. Sürekli ve düzenli değişme.
56		ÇIDAM: (TR) Sabır, tahammül.
57		ÇINAR: (FAR) Çınar ağacı.
58		ÇIRAĞ: (FAR) Meşale, ışık, kandil (bkz. Çerağ).
59		ÇİLE: (FAR) Zevk ve sefadan el çekerek kuytu bir yerde yapılan ibadet. Eziyet, sıkıntı. İbrişim, yün vs. demeti.
60		ÇİLTAY: (TR) Üzerinde benekler bulunan tay.
61		ÇİNEL: (TR) Doğru, dürüst, namuslu kimse.
62		ÇİNER: (TR) (bkz. Çinel).
63		ÇİNTAY: (TR) Soylu at.
64		ÇİNUÇİN: (TR) Üstün, galip, zafer kazanmış.
65		ÇİRAY: (FAR) Yüz çizgileri, yüz güzelliği. Beniz, yüz. İnsan resmi.
66		ÇİRE: (FAR) Maharetli, becerikli. Kahraman, yiğit.
67		ÇOĞA: (TR) Çocuk, yavru.
68		ÇOĞAHAN: (TR) (bkz. Çoğa).
69		ÇOĞAN: (TR) Kökü ve dalları sabun gibi köpüren bitki, çöven.
70		ÇOĞAŞ: (TR) Güneş.
71		ÇOĞUN: (TR) Çok defa, ekseriya.
72		ÇOKAY: (TR) Köy zengini, çiftlik sahibi.
73		ÇOKMAN: (TR) Topuz, gürz.
		129 ADET D HARFİ
1		DADAŞ: (TR) Erkek kardeş. Delikanlı, babayiğit.
2		DAFİ: (AR) Defeden, gideren. Savan, savuşturan, iten.
3		DAĞAŞAN: (TR) Dağ aşan.
4		DAĞDELEN: (TR) Dağ delen.
5		DAĞHAN: (TR) Eski Türklerde dağ tanrısı.
6		DAĞTEKİN: (TR) (bkz. Dağaşan).
7		DAHİ: (AR) Üstün zeka sahibi.
8		DAİM: (AR) Devamlı sürekli, her zaman.
9		DALAN: (TR) Biçim, şekil. İnce, narin, zarif.
10		DALAYER: (TR) Deniz adamı.
11		DALDAL: (TR) Kahraman, yiğit.
12		DALGA: (TR) Denizin yel esince oynayıp kabarması. Denizde hareketli su kütlesi.
13		DALOKAY: (TR) Çok beğenilen.
14		DAMAN: (FAR) Etek. Bir dağ silsilesinin eteğinde uzanan bölge.
15		DANİŞ: (FAR) Bilim, bilgi, ilim.
16		DANİYAL / DANYAL: (İBR) Bir peygamber. Sözcük: "Tanrı benim yargıcımdır" anlamına gelir.
17		DARCAN: (TR) Aceleci, sıkıntılı. Serçe.
18		DARGA: (TR) Başkan, lider.
19		DAVUD / DAVUT: (İBR) Kendisine kitap olarak Zebur'un gönderildiği büyük peygamberlerden biri.
20		DEDE: (TR) Ana ve babanın babası. Ced, ata. Çok yaşlı kimse. Mevlevilikte çile doldurmuş, dervişlik gayesine erişmiş ve dergahta hücre sahibi olmuş kimse. Bektaşilerde şeyh, baba.
21		DEĞER: (TR) Bir şeyin tam karşılığı, kıymet, baha. Layık. Bir şeyin sahip olduğu yüksek vasıf.
22		DEHNA: (AR) Kızıl. Kumun rengi dolayısıyla Arabistan'da ıssız iller adıyla anılan bir çölün adı.
23		DEHRİ: (AR) Dünyanın sonsuzluğuna inanıp öteki dünyayı inkar eden, ruhun da cesetle birlikte öldüğüne inanan. Materyalist.
24		DELAL: (AR) İnsana hoş, sevimli görünen hal, naz, işve.
25		DELFİN: (YUN) Yunus balığı.
26		DEMİR: (TR) Dayanıklı ve kullanış sahası geniş, mavimsi esmer renkli bir maden.
27		DEMİRAĞ: (TR) Demirden ağ.
28		DEMİRALP: (TR) Demir gibi sağlam ve yiğit.
29		DEMİRAY: (TR) Demir gibi.
30		DEMİRCAN: (bkz. Demirağ).
31		DEMİRDELEN: (bkz. Demirağ).
32		DEMİREL: (TR) Demir gibi güçlü eli olan.
33		DEMİRER: (TR) Demir gibi güçlü kimse.
34		DEMİRHAN: (TR) Güçlü hükümdar.
35		DEMİRKAN: (TR) Güçlü soydan gelen.
36		DEMİRMAN: (TR) Demir gibi güçlü sağlam kimse.
37		DEMİRÖZ: (TR) Özü demir gibi güçlü olan.
38		DEMİRŞAH: (bkz. Demirhan).
39		DEMİRTEKİN: (bkz. Demirhan).
40		DEMİRTUĞ: (bkz. Demirtekin).
41		DEMREN: (TR) Okun ucuna geçirilen demir ya da kemik parçası.
42		DENGİZ: (TR) (bkz. Deniz).
43		DENGİZER: (TR) Denizci.
44		DENİZ: (TR) Büyük su kütlesi. Büyük su kütlesindeki dalgalanma.
45		DENİZALP: (TR) Yiğit denizci.
46		DENİZCAN: (TR) (bkz. Denizalp).
47		DENİZER: (TR) Deniz adamı, denizci.
48		DENİZHAN: (TR) Denizlerin hakimi, yöneticisi. Eski Türklerde Deniz tanrısı.
49		DERBEND: (AR) Kapılar kapısı.
50		DEREM: (FAR) Para, akçe.
51		DERİM: (TR) Çadır.
52		DERMAN: (FAR) İlaç. Çare. Takat, kuvvet, güç.
53		DERSU: (TR) Hepsi, kamilen, baştan başa hep.
54		DERVİŞ: (FAR) Alçakgönüllülüğü ve yoksulluğu kabul eden veya bir tarikata bağlı bulunan kimse. Fakir ve muhtaç kimse. Daha çok lakap olarak kullanılır.
55		DERYA: (FAR) Deniz, büyük nehir.
56		DERYAB: (FAR) Akıllı, anlayışlı.
57		DERYACE: (FAR) Küçük deniz. Göl.
58		DEVAN: (FAR) Koşan, seğirten, hızlı yürüyen. Koşmak. Süratle, hızla gitmek.
59		DEVLEDDİN / DEVLETTİN: (AR) Dinin mutluluğu, uğuru, büyüklüğü.
60		DEVLET: (AR) Bir hükümet dairesinde teşkilatlandırılmış olan siyasi topluluk.
61		DEVRAN: (AR) Dünya, felek. Zaman. Talih, yazgı.
62		DEVRİM: (TR) Hareket halinde bir şeyin bir eğri çizerek dönmesi, devretmesi. Köklü değişiklik, inkılap. Eski olduğu fark edileni yıkıp yerine yeni olduğu farz edileni koymak. İhtilal.
63		DİCLE: (TR) Yakındoğu'nun Türkiye'den doğan ve Mezopotamya'dan Basra Körfezine dökülen nehirlerden biri.
64		DİCLEHAN: (TR) Dicle'nin hükümdarı.
65		DİKÇAM: (TR) Çam gibi uzun. Metanetli.
66		DİKMEN: (TR) Koni biçiminde sivri tepe. Dağların en yüksek yeri. Yayla.
67		DİLAN: (FAR) Gönüller, yürekler.
68		DİLAVER: (FAR) Yiğit, yürekli.
69		DİLAZAD: (FAR) Gönlü bir şeyle ilgili olmayan, gönlü rahat. Özgür.
70		DİLERCAN: (FAR) Dilekte, istekte bulunan.
71		DİLGE: (TR) Güzel konuşan kimse.
72		DİLHAN: (FAR) Gönülden söyleyen, içten konuşan.
73		DİLHUN: (FAR) İçi kan ağlayan.
74		DİLSAFA: (FAR) Gönlü şen, rahat, dertsiz.
75		DİLSAZ: (FAR) Gönül yapan.
76		DİLSUZ: (FAR) Gönül yakan, yürek yakıcı.
77		DİLŞAD: (FAR) Gönlü hoş, sevilmiş.
78		DİLŞAH: (FAR) Gönül hükümdarı, şahı.
79		DİNÇ: (TR) Gücü kuvveti yerinde ve sağlıklı.
80		DİNÇAY: (TR) Kuvvetli ay.
81		DİNÇER: (TR) Kuvvetli kimse, genç, erkek, yiğit.
82		DİNDAR: (FAR-AR) Allah'a inanmış, bağlanmış olan kimse.
83		DİRAYET: (AR) Zeka, bilgi, kavrayış.
84		DİREM: (FAR) Akça, para. Gümüş para.
85		DİRENÇ: (TR) Karşı koyan kuvvet, mukavemet.
86		DİRİCAN: (TR) Güçlü, canlı kimse.
87		DİRİĞ: (FAR) Esirgeme, acıma.
88		DİRSEHAN: (TR) Dede Korkut hikayelerinde, çocuğu olmadığı için hor görülen sonra da Boğaç Han adında yiğit bir oğula sahip olan kahramanın adı.
89		DİZDAR: (FAR) Kale muhafızı.
90		DOĞA: (TR) Tabiat.
91		DOĞAN: (TR) Kartalgillerden, alıştırılarak kuş avında kullanılan, yırtıcı bir kuş.
92		DOĞANALP: (bkz. Doğan).
93		DOĞANAY: (TR) Ayın ilk günleri.
94		DOĞANBEY: (TR) Doğan gibi atik ve cesur bey.
95		DOĞANBİKE: (bkz. Doğan).
96		DOĞANER: (TR) Güçlü, kuvvetli, yiğit.
97		DOĞANGÜN: (TR) Sabahın ilk ışıklan.
98		DOĞANHAN: (bkz. Doğanbey).
99		DOĞANTEN: (TR) Şafak vakti.
100		DOĞAY: (TR) Ayın doğması.
101		DOĞU: (TR) Doğma bölgesi. Güneşin doğduğu yön, şark.
102		DOĞUHAN: (TR) Doğu ülkesinin hükümdarı, hakimi.
103		DOĞUKAN: (TR) (bkz.. Doğuhan).
104		DOLUNAY: (TR) Tam yuvarlak halde görünen ay, bedir.
105		DORUK: (TR) Tepe, ağaç tepesindeki körpe filiz.
106		DUHA: (AR) Kuşluk vakti.
107		DUMRUL: (TR) Dede Korkut hikayelerinde geçen bir kahramanın adı.
108		DURALİ: (bkz. Dursunali).
109		DURAK: (TR) Yolu taşıyan araçların düzenli olarak durdukları yer. Durma, dinlenme. Cümle sonuna konulan nokta.
110		DURAN: (TR) Hareketsiz halde bulunan, sabit.
111		DURCAN: (TR) Canlı kal, ömrün uzun olsun.
112		DURDU: (TR) Uzun ömürlü olması, yaşaması istenen çocuklara verilen ad.
113		DURHAL: (TR) Hal üzere kal, olduğun gibi kal
114		DURKAYA: (TR) Çocukları devamlı ölen ailelerin yeni doğan çocuklarına verdikleri isim.
115		DURMUŞ: (TR) (bkz. Dursun).
116		DURNA: (TR) Bir cins kuş. Turna.
117		DURSUN: (TR) Çocukları devamlı ölen ailelerin yeni doğan çocuklarına verdikleri ad. erkek çocuklarına verdikleri isim.
118		DURSUNALİ: (TR-AR) Kız çocuğu olmayan ailelerin en son doğan
119		DURUALP: (TR) Özü temiz yiğit.
120		DURUCAN: (TR) (bkz. Durualp).
121		DURUKAN: (bkz. Durualp).
122		DURUL: (TR) Berrak, saf duruma gel. Dibe çöken şey, tortu.
123		DURUSAN: (TR) Temiz olarak tanınmış kimse.
124		DURUSOY: (bkz. Durusan).
125		DÜDEN: (TR) Yer altında akan suların kireçli tabakaları eriterek meydana getirdikleri tabii kuyu. Bataklık, girdap.
126		DÜNDAR: (FAR) Eski Fars hükümdarı. Arkayı gözeten, koruyan asker.
127		DÜRÜST: (FAR) Doğru, düzgün, sağlam. Bütün, tam.
128		DÜZEY: (TR) Seviye karşılığı olarak uydurulmuş olmayan.
129		DÜZGÜN: (TR) Girintisi, çıkıntısı, pürüzü olmayan. Düzeltilmiş, tesviye edilmiş. İyi düzen verilmiş. İntizamlı, nizamlı. Yolunda, rayında.
		318 ADET E HARFİ
1		EBECEN: (TR) Akıllı çocuk.
2		EBED: (AR) Sonu olmayan gelecek.
3		EBER: (AR) Hayırlı, şerefli, faziletli.
4		EBHER: (AR) En parlak.
5		EBRA: (AR) Ürkme, kaçma. Birden bire ölme.
6		EBRAR: (AR) Hayır sahipleri. İyiler, dindarlar, özü sözü doğru olanlar.
7		EBRU: (FAR) Kaş. Bulut renginde, buluta benzer, bulut gibi dalgalı, bulutlu. Kağıt üzerine kendine has usulle yapılan, mermer, damarları gibi dalgalı şekilli süsleme.
8		EBU: (AR) Baba, ata. (bkz. Ebi, peder).
9		EBUBEKİR: (AR) Deve yavrusunun babası.
10		EBUZER: (AR) Altın sahibi, servet ve zenginlik sahibi.
11		EBYAR: (AR) Pek ak, pek beyaz.
12		ECEMİŞ: (TR) Çok bilmiş.
13		ECER: (TR) Yeni, güzel, iyi.
14		ECİR: (AR) Bir iş ya da emek karşılığı verilen şey. Sevap. Aziz sevgili.
15		ECMEL: (AR) En güzel, en yakışıklı.
16		ECVED / ECVET: (AR) En iyi olan. Eli açık cömert.
17		EDEBALİ: (TR) (Öl: 1325). Osman Gazi'nin kayınpederi ve hocası. Osmanlı imparatorluğunun kuruluşunda önemli bir rolü oldu.
18		EDGÜ: (TR) İyi.
19		EDGÜALP: (TR) İyi yiğit.
20		EDGÜER: (TR) (bkz. Edgü).
21		EDGÜKAN: (TR) (bkz. Edgü).
22		EDHEM / ETHEM: (AR) Karayağız at.
23		EDİB / EDİP: (AR) Edepli, terbiyeli, zarif, nazik. Edebiyatla uğraşan kimse.
24		EDİM: (AR) Fiil, amel.
25		EDİZ: (TR.) Yüksek, yüksek yer. Ulu, yüce, değerli.
26		EFDAL: (AR) Çok faziletli, yüksek derecede.
27		EFE: (TR) Ağabey, büyük kardeş. Yiğit, cesur. Kabadayı.
28		EFECAN / AFACAN Hareketli, ele avuca sığmaz, akıllı
29		EFEKAN: (TR) Efe soyundan gelen.
30		EFGAN: (FAR) Figan, ağlayıp inleme, feryat.
31		EFGEN: (FAR) Düşüren, yıkan, yere atan. Alıcı, yakıcı, düşürücü. (bkz. Figen).
32		EFİL: (TR) Rüzgar, dalgalanma.
33		EFKAR: (AR) Düşünceler. İç sıkıntısı, kaygı.
34		EFKEN: (FAR) Düşkün.
35		EFLAK: (AR) Semalar, felekler, yükler, küreler, zamanlar. Bahtlar, talihler, kaderler.
36		EFLAKİ: (AR) Gökte oturan melek.
37		EFLATUN: (YUN) Açık mor. Aristo'nun hocası, Sokrat'ın talebesi, ünlü Yunan filozofu.
38		EFRAHİM: (İBR) Hz. Yusuf un ikinci oğlu. Orta Filistin'de yerleşen İsrail kabilesine adını verdiği söylenir.
39		EFRAS: (AR) Atlar, beygirler, kısraklar.
40		EFRASİYAP: (FAR) Turan Türkleri büyük kahraman kağanının Farsça adı. Alp er Tonga asıl adıdır. Büyük İskender'den evvel yaşamıştır.
41		EFSER: (FAR) Taç. Subay.
42		EFZA: (FAR) Artmak, çoğalmak.
43		EGE: (TR) Bir çocuğu koruyan, işlerine bakan ve her halinden sorumlu olan. Yaşça büyük, ulu. Sahip. Türkiye'nin Batısında bulunan denizin adı.
44		EGEMEN: (TR) Buyruk ve hüküm sahibi, buyruğunu yürüten, bağımlı olmayan.
45		EGESEL: (TR) (bkz. Ege).
46		EĞİLMEZ: (TR) Başkalarının baskısını ve üstünlüğünü kabul etmeyen, baş eğmeyen.
47		EĞİN: (TR) Sırt, arka.
48		EHAD: (AR) Bir, tek. İlk sayı.
49		EHİL: (AR) Sahip, malik. Becerikli, yetenekli. Karı-kocadan her biri.
50		EHLİMEN: (AR) inançlı inanan kimse.
51		EJDER: Bir masal yaratığı
52		EKABİR: (AR) Rütbece, görgü ve faziletçe büyük olanlar.
53		EKBER: (AR) Daha büyük, çok büyük, en büyük, pek büyük, azam.
54		EKE: (TR) Bilgili, deneyli, olgun. Kurnaz, açıkgöz. Bilmiş çocuk. Dahi.
55		EKEMEN: (TR) (bkz. Eke).
56		EKER: (TR) Toprakla uğraşan.
57		EKİN: (TR) Ekilmiş tahılın filiz vermiş biçimi, tarlada bitmiş tahıl. Buğday. Kültür.
58		EKİNER: (TR) (bkz. Ekin).
59		EKMEL: (AR) Daha, pek kamil, mükemmel ve kusursuz olan. En uygun, en eksiksiz.
60		EKREM: (AR) . Daha, en kerim. Çok şeref sahibi, pek cömert, çok eli açık.
61		EKVAN: (AR) Varlıklar, alemler, dünyalar. (bkz. Evren).
62		ELBURZ: (FAR) Kafkaslarda en yüksek dağ. Uzun boylu yakışıklı kimse.
63		ELÇİ: (TR) Başka bir devlet nezdinde devletini temsil eden kişi. Sefir. Allah'ın gönderdiği rasul ve nebiler.
64		ELDEM: (TR) Sevimli, cana yakın
65		ELDEMİR: (TR) Demir gibi güçlü el.
66		ELFAZ: (AR) Sözler, sözcükler.
67		ELHAN: (AR) Nağmeler, ezgiler.
68		EMEÇ: (TR) Hedef. Yamaç. Henüz memeden kesilmemiş buzağı.
69		EMEK: (TR) Uzun, yorucu ve özenli çalışma. Bir işin yapılması için harcanan beden ve kafa gücü.
70		EMİN: (AR) Korkusuz kimse. Emniyette olan. İnanan, güvenen. İnanılır, güvenilir. Şüpheye düşmeyen, kati olarak bilen. Emanet olarak idare edilen dairelerin başı.
71		EMİR: (AR) Bir kavmin, bir şehrin başı. Büyük bir hanedana mensup kimse.
72		EMİRHAN: (AR-TR) "Emir" kelimesine "han" eki getirilerek iki isimden meydana gelmiştir.
73		EMRAH: (TR) Saz çalıp, oynayan. Erzurum'da doğmuş ünlü bir halk ozanı.
74		EMRAN: (AR) Kürkler, hayvan derileri.
75		EMRE: (TR) Aşık. Tiryaki. Vurgun.
76		EMREDDİN /EMRETTİN: (AR) Dinin emrettiği.
77		EMRİ: (AR) Emirle ilgili.
78		EMRULLAH: (AR) Allah'ın emri.
79		EMSAL: (AR) Kıssalar, hikayeler, destanlar. Numuneler, örnekler. Eş benzer. Yatış denk.
80		ENAM: (AR) Bütün mahlukat, yaratılmış her şey. Halk, insanlar.
81		ENBİYA: (AR) Peygamberler.
82		ENDER: (AR) Çok az, çok seyrek, çok az bulunur, pek nadir.
83		ENER: (TR) En yiğit, en kahraman kişi.
84		ENERGİN: (TR) En olgun, çok olgun.
85		ENES: (AR) İnsan.
86		ENFA: (AR) Çok yararlı, daha çok faydalı, (bkz. Nafi).
87		ENFAL: (AR) Ganimet.
88		ENGİN: (TR) Ucu, bucağı görünmeyecek kadar çok geniş. Denizin kıyıdan çok uzaklarda bulunan geniş bölümü, açık deniz. Değer ve fiyatı düşük olan. Yüksekte olmayan, alçak yer.
89		ENGİNALP: (TR) Değerli yiğit.
90		ENGİAY: (TR) (bkz. Engin).
91		ENGİNER: (TR) İyi, güzel, değerli insan.
92		ENGİNİZ: (TR) İz bırakacak kadar değerli insan.
93		ENGİNSOY: (TR) Geniş soydan gelen.
94		ENGİNSU: (TR) Açık deniz.
95		ENGİNTALAY: (TR) Büyük deniz, okyanus.
96		ENGÜR: (TR) Çok gür. Bereketli.
97		ENHAR: (AR) Irmaklar, çaylar. Cennetlerin altlarından akan ırmaklar.
98		ENİS: (AR) Dost arkadaş. Yar, sevgili.
99		ENSAR: (AR) Yardımcılar, muavinler, müdafiler , koruyucular. Mekkeli muhacirlere yardım eden, Medineli müslümanlara verilen ad.
100		ENVAR: (AR) Ziyalar, aydınlıklar, ışıklar, parlaklıklar.
101		ENVER: (AR) Daha nurlu, en nurlu, çok parlak.
102		ERACAR: (TR) Becerikli erkek.
103		ERAKALIN: (TR) Alnı ak, dürüst erkek.
104		ERAKINCI: (TR) Yiğit akıncı.
105		ERAKSAN: (TR) Temiz adlı yiğit.
106		ERALKAN: (TR) Al kanlı yiğit.
107		ERALP: (TR) Yiğit erkek.
108		ERALTAY: (TR) (bkz. Eralp).
109		ERANDAÇ: (TR) (bkz. Eraltay).
110		ERANIL: (TR) Yiğitliğinle anıl, tanın.
111		ERASLAN: (TR) Aslan gibi, güçlü kuvvetli erkek.
112		ERAY: (TR) Erken ay, ilk ay, ayın ilk günlerinde doğan.
113		ERBAŞAT: (TR) (bkz. Eralp).
114		ERBATUR: (TR) Cesur, yiğit.
115		ERBAY: (TR) Soylu, ünlü aileye mensup erkek.
116		ERBELGİN: (TR) Açık yürekli erkek.
117		ERBEN: (TR) (bkz. Eralp).
118		ERBERK: (TR) Şimşek gibi yiğit.
119		ERBOĞA: (TR) Boğa gibi güçlü erkek.
120		ERBOY: (TR) Yiğit soydan gelen.
121		ERCAN: (TR) Canlı, diri, sıhhatli erkek.
122		ERCİHAN: (TR-FAR) Cihanın tanıdığı erkek.
123		ERCİVAN: (TR-FAR) Genç erkek.
124		ERCÜMENT: (FAR) Muhterem, şerefli, itibarlı, haysiyetli, seçkin, saygın, değerli.
125		ERCÜVAN: (FAR-AR) Erguvan çiçeği. Kızıl şey. Kırmızı kadife.
126		ERÇELİK: (TR) Çelik gibi güçlü erkek.
127		ERÇETİN: (TR) Sert, güçlü erkek.
128		ERÇEVİK: (TR) Çevik, hızlı erkek.
129		ERÇİN: (FAR) Merdiven, basamak.
130		ERDAL: (TR) Tek erkek, dal gibi uzun erkek.
131		ERDEM: (TR) Fazilet. Maharet, hüner. Liyakat. Usta gemici. İnsanın ruhsal yetkinliği.
132		ERDEMALP: (TR) Erdemli yiğit.
133		ERDEMER: (TR) Erdemli kimse.
134		ERDEMİR: (TR) Demir gibi güçlü erkek.
135		ERDEMLİ: (TR) Erdemli, faziletli.
136		ERDENİZ: (TR) (bkz. Deniz).
137		ERDEŞİR: (TR) Cesur, kahraman, aslan yürekli.
138		ERDİ: (TR) Amacına ulaşan, erişen. Olgunlaşmış erkek. 3 Ermiş veli.
139		ERDİM: (TR) (bkz. Erdem).
140		ERDİN: (TR) (bkz. Erdi).
141		ERDİNÇ: (TR) Duru, güçlü kuvvetli erkek.
142		ERDOĞAN: (TR) Yiğit doğan.
143		ERDÖNMEZ: (TR) Sözünden dönmeyen, doğru sözlü.
144		ERDURAN: (TR) (bkz. Erdönmez).
145		ERDURMUŞ: (TR) (bkz. Erduran).
146		ERDURSUN: (TR) (bkz. Erdurmuş).
147		EREK: (TR) Gerçekleştirilmek için tasarlanan ve erişmek istenilen şey, amaç, gaye, hedef.
148		EREKEN: (TR) (bkz. Erek).
149		EREL: (TR) Erkek eli, güçlü el.
150		EREM:(TR) Ulaşmak, kavuşmak için çaba gösteren
151		EREN: (TR) Yetişen, ulaşan, vasıl olan. İyi yetişmiş kişi. Cesur, yiğit adam. Ermiş. Koca, zevc. Kişi, şahıs.
152		ERENALP: (TR) (bkz. Eren).
153		ERENAY: (TR) (bkz Eren).
154		ERENCAN: (TR) (bkz. Eren).
155		ERENDİZ: (TR) Gezegenlerin en büyüğü ve güneşe yakınlık bakımından beşincisi Jüpiter.
156		ERENGÜÇ: (TR) (bkz. Eren).
157		ERENÖZ: (TR) (bkz. Eren).
158		ERENSOY: (TR) (bkz. Eren).
159		ERENSU: (TR) (bkz. Eren).
160		ERENTÜRK: (TR) Eren-türk.
161		ERER: (TR) Ulaşır, kavuşur.
162		ERETNA: (TR) XIV. yy. Orta Anadolu'da Sivas ve Kayseri'de beylik kuran bir zat. Uygur Türkleri'nden olup Küçük Asya'da Anadolu Selçuklularına ait yerleri idarelerine almış olan İlhanlıların emirlerindendir.
163		EREZ: (AR) Acıbadem ağacı.
164		ERGALİP: (TR-AR) Üstün, yenen kimse.
165		ERGAZİ: (TR-AR) (bkz. Ergalip).
166		ERGENÇ: (TR) Genç erkek.
167		ERGENER: (TR) (bkz. Ergenç).
168		ERGİ: (TR) İyi, güzel bir şeye erişme.
169		ERGİN: (TR) Olmuş, yetişmiş, kemale ermiş. Haklarını kendi kullanmak için yasanın gösterdiği yaşa gelmiş olan kimse ( bkz. Reşid).
170		ERGİNAY: (TR) (bkz. Ergin).
171		ERGİNCAN: (TR) Olgun ruhlu kimse.
172		ERGİNER: (TR) Olgun erkek.
173		ERGİNSOY: (TR) Olgun kişilerin soyundan gelen.
174		ERGİNTUĞ: (TR) (bkz. Ergin).
175		ERGİNALP: (TR) (bkz. Ergin).
176		ERGÖK: (TR) (bkz. Ergin).
177		ERGÖKMEN: (TR) Mavi gözlü, sanşın kimse.
178		ERGÖNÜL: (TR) Gönül eri, iyi insan.
179		ERGUN: (FAR) Sert başlı, oynak ve hızlı giden at.
180		ERGUNALP: (FAR-TR) Hızlı, çevik, yiğit.
181		ERGUNER: (FAR-TR) Hızlı, çevik erkek.
182		ERGUVAN: (FAR) Kırmızı renkli bir çiçek.
183		ERGÜÇ: (TR) Erkek gücü.
184		ERGÜDEN: (TR) Yiğitlik eden erkek. Yönetme kabiliyeti olan, lider.
185		ERGÜDER: (TR) (bkz. Ergüden).
186		ERGÜL: (TR) Nadide gül, tek gül.
187		ERGÜLEÇ: (TR) Güleryüzlü erkek.
188		ERGÜMEN: (TR) Amacına, isteğine kavuşan.
189		ERGÜN: (TR) Yumuşak uysal kimse. Sulu kar, sulu saf kar.
190		ERGÜNAY: (TR) (bkz. Ergün).
191		ERGÜNER: (TR) Yumuşak huylu, uysal erkek.
192		ERGÜVEN: (TR) Kendine güvenen.
193		ERGÜVENÇ: (TR) Güven duyulan kimse.
194		ERHAN: (TR) İyi, adaletli hükümdar.
195		ERHUN: (TR) Hunlu yiğit.
196		ERİB: (AR) Akıllı, zeki kimse.
197		ERİKER: (TR) Becerikli, yürekli adam.
198		ERİM: (TR) Bir şeyin erebileceği uzaklık. Vakıf olmak, yetmek.
199		ERİMEL: (TR) (bkz. Erim).
200		ERİMŞAH: (TR) (bkz. Erim).
201		ERİNÇ: (TR) Rahat, huzur.
202		ERİNÇER: (TR) Huzur veren kimse.
203		ERİPEK: (TR) Yumuşak, uysal erkek.
204		ERİS: (FAR) Zeki, uyanık, azılı.
205		ERKAL: (TR) Erkek kal, adam olarak kal.
206		ERKAN: (AR) Bir topluluğun ileri gelenleri, büyükler, üstler. General ya da amiral aşamasındaki askerler. Yol, yöntem, adet, usûl. Temel esaslar. Rükünler, direkler.
207		ERKAM: (AR) Rakamlar, sayılar, yazılar.
208		ERKE: (TR) İş başarma gücü. Nazlı serbest büyütülmüş çocuk.
209		ERKEL: (TR) Güçlü, kudretli el.
210		ERKILIÇ: (TR) Kılıç gibi keskin güçlü yiğit.
211		ERKINAY: (TR) Çalışan erkek.
212		ERKİN: (TR) Serbest, hür.
213		ERKİNER: (TR) Bağımsız, özgür insan.
214		ERKMAN: (TR) Güçlü, etkili, sözü geçen kimse.
215		ERKOÇ: (TR) Güçlü, iriyan erkek.
216		ERKOÇAK: (TR) Cömert, eli açık. Yiğit, kahraman. Becerikli.
217		ERKSAN: (TR) Güçlü, etkili san, tanınmış ad.
218		ERKSOY: (TR) Güçlü soydan gelen.
219		ERKSUN: (TR) Gücünü, kudretini göster.
220		ERKUL: (TR) Erkek kul, güçlü kuvvetli adam, kul.
221		ERKUT: (TR) Güçlü, dayanıklı erkek. Mübarek insan, kutlu insan.
222		ERKUTAY: (TR) Uğurlu ayda doğan erkek.
223		ERMAN: (FAR) Arzu, istek. Yerinme, pişman olma.
224		ERMİN: (FAR) Keykubat'm dördüncü oğlu.
225		ERMİŞ: (TR) Allah'a yönelmiş ve bu yolda merhale katetmiş kimse. Veli, aziz.
226		ERMİYE: (AR) Dolu yağdıran kasırga.
227		ERNOYAN: (TR) Yiğit başkomutan.
228		EROĞUZ: (TR) Yiğit kimse.
229		EROKAY: (TR) Seçkin, beğenilen erkek.
230		EROL: (TR) Erkek ol. "Er" ve "ol" kelimelerinden birleşik isim.
231		ERONAT: (TR) Dürüst, güvenilir, iyi erkek.
232		EROZAN: (TR) Erkek ozan, şair.
233		ERÖZ: (TR) Özü erkek, yiğit olan.
234		ERSAL: (TR) Yiğitliğinle tanın.
235		ERSALMIŞ: (TR) (bkz. Ersal).
236		ERSAN: (TR) Adıyla, sanıyla ünlenmiş erkek. Güzel, güçlü san bırakmak. Şanlı asker.
237		ERSAVAŞ: (TR) (bkz. Ersal).
238		ERSAYIN: (TR) Saygı değer kimse.
239		ERSEÇ: (TR) Seçkin ol.
240		ERSEN: (FAR) Meclis, kurultay, kongre.
241		ERSERİM: (TR) (bkz. Serim).
242		ERSEVEN: (TR) Seven erkek.
243		ERSEVER: (TR) (bkz. Erseven).
244		ERSEVİM: (TR) Sevimli, sempatik erkek.
245		ERSEZEN: (TR) (bkz. Ersezer).
246		ERSEZER: (TR) Kavrayışı güçlü erkek.
247		ERSÖZ: (TR) Yiğit sözlü.
248		ERSU: (TR) (bkz. Ersöz).
249		ERSUNAL: (TR) (bkz. Ersu).
250		ERŞAD: (TR-FAR) Sevinçli, mutlu erkek.
251		ERŞAHAN: (TR) Şahin gibi güçlü yiğit.
252		ERŞAHİN: (TR) Erkek şahin, kuş.
253		ERŞAN: (TR) Yiğitliğiyle tanınmış, ünlenmiş erkek.
254		ERŞED: (AR) Reşid, ergin olan, doğru yola daha yakın, hareket hattı daha iyi olan.
255		ERŞEN: (TR) Mutlu, neşeli erkek.
256		ERTAN: (AR) Erken gün doğma zamanı..
257		ERTAŞ: (TR) Taş gibi erkek. Er ve taş kelimelerinden birleşik isim.
258		ERTAY: (TR) Uzun boylu, yakışıklı erkek.
259		ERTE: (TR) Gelecek şafak, şafak sökme zamanı. Yarın. Herhangi bir işte ilk başarı.
260		ERTEK: (TR) Tek, eşsiz yiğit.
261		ERTEKİN: (TR) Soylu erkek. Er ve tekin kelimelerinden birleşik isim.
262		ERTEN: (TR) Sabah güneşin doğduğu zaman. Gün.
263		ERTİNGÜ: (TR) Olağanüstü görülmemiş.
264		ERTOK: (TR) Gözü, gönlü tok yiğit.
265		ERTÖRE: (TR) Töreleri olan yiğit.
266		ERTUĞ: (TR) Sorguç tutan erkek.
267		ERTUĞRUL: (TR) Dürüst, doğru, yiğit.
268		ERTUNA: (TR) (bkz.Tuna).
269		ERTUNÇ: (TR) Tunç renkli erkek. Tunç madeni gibi güçlü kuvvetli erkek.
270		ERTUNGA: (TR) Yiğit hakan. Uygur yazıtlarında geçen Türk adı.
271		ERTÜZE: (TR) (bkz. Tüze).
272		ERÜSTÜN: (TR) Üstün erkek.
273		ERVA: (AR) Çok güzel genç. Son derece cesur ve yiğit adam.
274		ERYALÇIN: (TR) Sert, güçlü, boyun eğmez yiğit.
275		ERYAMAN: (TR) Güçlü, becerikli.
276		ERYAVUZ: (TR) Yürekli, korkusuz.
277		ERYETİŞ: (TR) Erken gel.
278		ERYILDIZ: (TR) Yıldız gibi parlak yiğit.
279		ERYILMAZ: (TR) (bkz. Yılmaz).
280		ERZADE: (TR-FAR) Yiğit oğlu.
281		ERZAN: (FAR) Ucuz, bol. Uygun, münasip, layık.
282		ESAD / ESAT: (AR) Oldukça mutlu, daha saadetli. Çok hayırlı.
283		ESED: (AR) Arslan. Gazanfer. Haydar. Cesur ve kahraman kişi anlamındadır.
284		ESEN: (TR) Sağ, salim, sağlıklı.
285		ESENBOĞA: (TR) (bkz. Esen).
286		ESENDAĞ: (TR) Dağ gibi güven verici ve sağlam yaptı.
287		ESENER: (TR) Sağlıklı, rahat kimse.
288		ESENTÜRK: (TR) Güçlü, kuvvetli, sağlıklı Türk.
289		ESER: (Ar.) Nişan, alamet, iz. Etki, tesir. Yok olmuş bir nesneden kalma parça. Bir kişinin ortaya koyduğu ürün.
290		ESLEK: (TR) Çalışkan, gayretli. Yumuşak başlı, uysal. Atik, çevik.
291		EŞLEM: (AR) En güvenli, en emin, en doğru yol.
292		EŞAY: (TR) Ay kadar güzel.
293		EŞCA: (AR) En cesur, en yiğit kişi.
294		EŞFAK: (AR) Daha şefkatli, çok merhametli.
295		EŞİR: (AR) Çok sevinçli.
296		EŞRAF: (AR) Şerefli, saygın kimseler. Bir yerin zenginleri, sözü geçenler.
297		EŞREF: (AR) Şerefli, çok onurlu, çok aziz, pek muhterem.
298		ETEM: (AR) Daha tam daha noksansız, mükemmel.
299		ETHEM: (AR) Karayağız at.
300		EVCAN: (TR) Evdeki insan evcimen.
301		EVCİMEN: (TR) Evine, ailesine bağlı. Ev işlerinde becerikli.
302		EVFA: (AR) Daha vefalı, cana yakın, sözünde duran.
303		EVİRGEN: (TR) İşini bilen, tedbirli kimse.
304		EVLİYA: (AR) Veliler. Allah'ın dostları.
305		EVREN: (TR) Büyük yılan, ejderha. Felek, zaman. Kainat, dünya.
306		EVSAN: (AR) Pullar, harçlar
307		EVVAH: (AR) Çok ah eden. Çok dua eden. Merhametli.
308		EVVEL: (AR) İlk başlangıç, ilkin.
309		EYGÜL: (TR) İyi.
310		EYMEN: (AR) Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu. Sağ taraftaki.
311		EYÜB / EYÜP: (AR) Sabırlı. Dönen, pişman olan, günahlarına tövbe eden.
312		EZEL: (AR) Başlangıcı olmayan
313		EZELHAN: (AR-TR) (bkz. Ezel).
314		EZGÜ: (TR) Makam, hava.
315		EZHAN: (AR) İnsanda akıl, fikir, zeka, hafıza anlayış, kavrayış, kudretleri.
316		EZHERAN: (AR) Ay ve güneş.
317		EZNEV: (FAR) Yeni baştan, yeniden.
318		EZRAK: (AR) Mavi gözlü. Gök rengi saf ve temiz su.

Yorumlar - Yorum Yaz

Ziyaret Bilgileri

Aktif Ziyaretçi	3
Bugün Toplam	95
Toplam Ziyaret	1805386

Hava Durumu

ATEŞ’TEN SÖZLER

AHMET ATEŞ (KENDİSİNE LAYIK GÖRMEDİĞİNİ DOSTLARINADA LAYIK GÖRMEYEN ...). İSTER KULAK VERİN İSTER VERMEYİN. İSTERSENİZ AHMET ATEŞ DE KİM OLUYOR DEYİN. DOĞRU YOLU GÖSTERMEK BİZDEN YÜRÜYÜP YÜRÜMEMEK SİZDEN. Ateş

BU MİLLET ŞUNU İYİ BİLSİN Kİ; TAŞLANMAMAK İÇİN DE OLSA, ASLA MEYVESİZ AĞAÇ OLMAYACAĞIM. Ateş

ATEŞ' İ SEVMEYEBİLİRSİNİZ, SEVMEK ZORUNDA DA DEĞİLSİNİZ. UNUTMAYINIZ Kİ DÜŞMANINIZDAN BİLE ÖĞRENECEĞİNİZ ÇOK BİLGİ VARDIR. Ateş

İNSANIN KENDİ KENDİNE YAPTIĞI KÖTÜLÜĞÜ, BÜTÜN DÜŞMANLARI BİR ARAYA GELSE YAPAMAZ. Ateş

ATEŞ, DÜNKÜ ATEŞ DEĞİL. YARINDA, BUGÜNKÜ ATEŞ OLMAYACAK. Ateş

DEĞİL DOKUZ KÖYDEN KOVULMAK; ONDOKUZ KÖYDEN DE KOVULSAM, DOĞRUYU SÖYLEMEKDEN, DOĞRU OLANI SAVUNMAKDAN VAZGEÇEMEM. Ateş

İNSANLARI GÖRÜNÜŞLERİ İLE YARGILAMAYINIZ, ÇOĞUNLUKLA ALDANIRSINIZ. GÖRÜNÜŞLER İNSANLARI GENELDE ALDATIR. YAKINDAN TANIMADIĞINIZ İNSANLAR HAKKINDA İYİ VEYA KÖTÜ DİYE HÜKÜM VERMEYİNİZ. GÜN GELİR İYİ DEDİĞİNİZ İNSANLAR KÖTÜ, KÖTÜ DEDİĞİNİZ İNSANLAR ÇOK İYİ ÇIKABİLİR. TERCİHLER SİZE AİT AMA SİZ DIŞ GÜZELLİKDEN ZİYADE İÇ GÜZELLİĞE ÖNEM VERİNİZ. Ateş

DOST DOĞRU SÖYLER, YÜZE SÖYLER, SEVİLMEZ. DÜŞMAN ARKADAN SÖYLER, YÜZE GÜLER. BAŞ TACI EDİLİR. BAŞ TACI OLMAK İÇİNDE OLSA; YÜZE GÜLENLERDEN, ARKADAN KONUŞANLARDAN OLAMAM. Ateş

DEĞER VERDİĞİNİZ İNSANLAR SİZ DEĞER VERDİĞİNİZ İÇİN DEĞERLİDİR. OYSA ONLAR KENDİLERİNİ BİR ŞEY SANIRLAR. SİZ DEĞER VERMEZSENİZ BİR HİÇTİRLER AMA BUNU AKILLARINA BİLE GETİRMEZLER. "ŞAİRİN DEDİĞİ GİBİ GÜZELLİKLERİ ON PARA ETMEZ BİZDEKİ AŞK OLMAZSA" Ateş

KIRK GÜN TAVUK GİBİ YAŞAMAKTANSA BİR GÜN HOROZ GİBİ YAŞARIM. Ateş

BU DÜNYA HERKESE YETER. YETERKİ ADAM GİBİ YAŞAMASINI BİLELİM. Ateş

TOPLUMDA KENDİNİ ŞEREFLİ GÖSTEREN ŞEREFSİZLER DÜNYA DÖNDÜKCE VAR OLACAK VE MİDE BULANDIRACAKLARDIR. Ateş

"HER ASALAK BİR SALAĞIN SIRTINDAN GEÇİNİR" İNSAN OLAN NE SALAK NE DE OLUR ASALAK. Ateş

HIRSIZLIK SADECE PARA ÇALMA İLE OLMAZ. ZAMAN PARADAN YERİNE GÖRE DAHA ÖNEMLİDİR. DAKİKALARI PARA İLE ÖLÇEMEZSİNİZ. GASP EDİLEN DAKİKALARIN HESABINI VEREMEZSİNİZ. MİLLET OLARAK BOŞA HARCANACAK NE VAKTİMİZ NE DE BOŞ ZAMANIMIZ VAR. Ateş

"KENDİM ETTİM KENDİM BULDUM KÜL GİBİ KARARIP SOLDUM EYVAH EYVAH" TÜRKÜSÜNÜ ÇALMAMAK İÇİN SİZE DEĞER VEREN DOSTLARINIZA, SİZİ SEVENLERE KULAK VERİNİZ. Ateş

TREN KALKAR GARDAN, KAÇARSA HABER GELMEZ NAZLI YARDAN. TRENDEKİ BİR GÜN AĞLAR, KAÇIRAN HER GÜN AĞLAR. EN İYİSİ TRENİ KAÇIRMAMAK. Ateş

"ZORLA YENEN AŞ YA KARIN AĞRITIR YADA BAŞ". NE YİYEN NEDE YEDİREN ŞİFA BULUR ARKADAŞ. Ateş

GÜZEL HER ZAMAN GÜZELDİR. ÇİRKİNLİK İSE BENİM İŞİM DEĞİLDİR. Ateş

DOST DOSTUN AYNASI OLMALI. AYNA KADAR DOĞRU OLAMIYORSA DOSTUNUM DİYE GEZMEMELİ. Ateş

OTOBÜS KAÇIYOR DEMİŞTİM DİNLEMEDİN. SON PİŞMANLIK FAYDA ETMEZ DEMİŞTİM TINLAMADIN. NE DEDİMSE İLTİFAT DEĞİL, GERÇEK DİYE, HOŞUNA GİTMEDİ. ANLARSIN BİR GÜN DEDİM, DALGA GEÇTİN. İŞ İŞTEN GEÇTİKDEN SONRA ANLARSIN DA, ONU DA BEN ANLAYAMAM. "GEÇER BORUN PAZARI ANCA GİDERSİN NİĞDE'YE." SÖYLEYECEK BİR SÖZÜN OLAMAZ BU DELİYE. Ateş

SEVDİĞİM BİRİSİ "BENİ SENİN KADAR AŞAĞILAYAN HİÇ KİMSE OLMADI" DEMİŞTİ. BIRAKIN AŞAĞILAMAYI İNCİLTMEK AKLIMIN KÖŞESİNDEN BİLE GEÇMEMİŞTİ. OYSA BU KİŞİ DEĞER VERDİĞİM SEVDİĞİM KİŞİLERİN BAŞINDA GELEN BİRİ. DEMEK Kİ DEV AYNASI OLMAMAK SUÇ OLUYOR. BEN SENİN DÜŞMANIN DEĞİLİM Kİ SENİ OLDUĞUNDAN FARKLI GÖSTEREYİM. BİR GÜN SANA GEREĞİNDEN FAZLA İLTİFAT EDERSEM BİL Kİ O GÜN DÜŞMANIN OLDUĞUM GÜNDÜR. Ateş

"GÜLÜ SEVEN DİKENİNE KATLANIR" KATLANIR DA ÖNEMLİ OLAN DİKENE KATLANIP, GÜLE KAVUŞABİLMEK. Ateş

İSTER ARKADAŞINIZ, İSTER SEVGİLİNİZ, İSTER AÇIK İSTER GİZLİ AŞKINIZ, İSTER DOSTUNUZ, İSTER SIRDAŞINIZ, İSTER ANNE BABANIZ, DEĞER VERDİĞİNİZ KİM OLURSA OLSUN GEREĞİNDEN FAZLA DEĞER VERMEYİNİZ. KENDİ DEĞERİNİZDEN KAYBEDERSİNİZ. Ateş

HER YÜZÜNE GÜLENİ, BOLCA İLTİFAT EDENİ DOST BELLEME. DOST, SEVİLMEME RİSKİNE RAĞMEN; DOĞRU NE İSE ONU SÖYLER, KALPTEN SEVER. ASIL DOST KENDİSİNE REVA GÖRMEDİĞİNİ KARŞIDAKİNE REVA GÖRMEYENDİR. Ateş

GERÇEK SÖZLERDEN KAÇANLAR, GÜZEL, SAHTE VE HOŞ SÖZLERE KANANLAR. ASLA ACI GERÇEKLERDEN KAÇAMAZLAR. Ateş

BENİM İÇİN SIFATINIZ NE OLURSA OLSUN. SİZİ KAYBETMEMEK UĞRUNA ASLA YALANA BAŞVURAMAM. SİZLERİ KAZANMAK İÇİN SAHTEKARLIK YAPAMAM. BENİ SEVEN DÜRÜST OLDUĞUM İÇİN SEVSİN SAHTE İLTİFATLAR İÇİN DEĞİL. SAHTE DOSTLAR VE SAHTEKARLIK BENDEN UZAK OLSUN. Ateş

SEVDİKLERİNİZİ YARGILARKEN OLAYLARA KENDİ CEPHENİZDEN BAKMAYINIZ. ALDANIRSINIZ. KARŞIDAKİNİN YERİNE KENDİNİZİ KOYABİLDİĞİNİZ SÜRECE DOĞRU YARGILAMA YAPABİLİRSİNİZ. Ateş

SİZ, SİZ OLUN, OLMAZ ÖYLE ŞEY DEMEYİN. BİR GÜN OLUR, OLUYORMUŞ DEMEK ZORUNDA KALIRSINIZ. ASLA BİRİNİ KINAMAYINIZ. KINADIĞINIZ OLAYIN, BİR GÜN BAŞINIZA GELDİĞİNİ, GÖRMENİZ HİÇ DE UZUN SÜRMEZ. ALLAH ISLAH ETSİN DEYİP GEÇİN. YOKSA, KINADIĞINIZ OLAYLA KENDİNİZ ISLAH EDİLİRSİNİZ. Ateş

"İLTİFAT; YALANIN SÜSLENMİŞ, KILIF GİYDİRİLMİŞ HALİDİR" İLTİFAT ETMEYİ BİLMİYORUM. ÇÜNKÜ YALAN SÖYLEMEYİ BECEREMİYORUM. Ateş

GERÇEKLER DOĞRU VE ACI OLUR. İLTİFATLAR SAHTE VE YALAN. GERÇEKLERDEN KAÇANLAR, İLTİFATLARA SIĞINANLAR, ACI SONDAN KAÇAMAZLAR. KURTULUŞ GERÇEKLERLE YÜZLEŞMEKDEN, İLTİFATLARDAN UZAK DURMAKDAN GEÇER. Ateş

AŞIRI MAKYAJ GÜZELİ ÇİRKİNLEŞTİRİR ÇİRKİNİ GÜZELLEŞTİRİR. Ateş

DOĞRULAR VE GÜZELLİKLER MALINIZ, ÇİRKİNLİKLER VE KÖTÜLÜKLER ÇÖPÜNÜZ OLSUN. Ateş

SİGARA

OĞUZLAR Mayıs 1994

SİGARA

Ahmet ATEŞ Oğuzlar Gazetesi yazı İşleri Müdürü

İçerken güldürür

Sinsi, sinsi öldürür

İçene kendini kahraman sandırır

Şeytani bir zehri andırır

İnsana kendi kendini yandırır

Sigara içmek suç değil

Bıçak taşımakta suç değil

Fakat bıçak ve tabanca

Bir başkasına zarar verince suç

Peki, sigara bir başkasına zarar verince neden suç sayılmaz? Şimdi sormak gerek aklı ve fikri olan herkese. Hangi insanın bir başka insanı zehirlemeye hakkı var? Sigara içme özgürlüğünü savunan vatandaşlara demezler mi ki içenin içme özgürlüğü varda içmeyenin sigara içmeme özgürlüğü yok mu? Sigara içmeyenin sigara içene bir zararı yok. Peki sigara içenin içmeyene neden zararı olsun. Bir resmi daire veya aile düşünün aynı odayı on kişi paylaşıyor. Bunun beşi sigara içiyor diğer beşi içmiyor. Beş kişinin sigara içme özgürlüğü varda diğer beş kişinin sigara içmeme, zehirlenmeme özgürlüğü yok mu? Sigara içmeyen beş kişinin sigara içen beş kişiye zararı yok da, sigara içen beş kişi niye diğer beş kişiyi zehirlesin.

Sigara içenler içmeyenleri zehirleme hakkını kimden ve nereden alıyorlar?

Anti parantez kimse özgürlükten bahsetmesin özgürlüklerde sınırsız değil sınırlıdır. Çünkü bir kişinin özgürlüğünün başladığı yerde diğer bir kişinin özgürlüğü biter. Bitmiyorsa tecavüz olur. Suç teşekkül eder, cezayı gerektirir.

Anti parantez kimse özgürlükten bahsetmesin özgürlüklerde sınırsız değil sınırlıdır. Çünkü bir kişinin özgürlüğünün başladığı yerde diğer bir kişinin özgürlüğü biter. Bitmiyorsa tecavüz olur. Suç teşekkül eder, cezayı gerektirir.

Birde en çok şundan söz edilir. Yahu sigara içen akciğer kanseri, verem ve diğer hastalıklara yakalanıyor da içmeyen yakalanmıyor mu?

Yakalanıyor: Tabiî ki siz sigara içenlerin sayesinde bir ailede bir kişi sigara içiyorsa diğerlerinin ben sigara içmiyorum demesi gerçek anlamda yalan ve yanlış olur. Sigara içen kişi sadece kendisini zehirlemez evdeki hanımını çocuklarını ve diğer fertlerin hepsini zehirlenmeye mahkum eder, onların yanında sigara içtiği sürece.

Şimdi sorarım size hangi babanın kızını, hangi ananın oğlunu, hangi dedenin torununu,hangi tiryakinin tiryaki olmayanı zehirleme hakkı var?

Medeniyet deyince bazıları çıplaklık sanır, asla. Medeniyet bu ve benzeri durumlarda kendini gösterir. Medeni insan başkalarına ve kendisine saygı duyan insandır. Başkalarının haklarını gasp etmeyen temiz insandır. Hoş görülü insandır. Kendi özgürlüğüne sahip çıktığı kadar başkalarının özgürlüğüne sahip çıkan ona saygı duyan insandır.

Bir düşünür medeniyeti şöyle tarif eder. "Medeni insan karanlık da esnerken sol elinin tersi ile ağzını kapayan insandır" der. Tabiî ki bizde olduğu gibi esnerken küçük dilini karşısındakine gösteren değil.

"Anlayana sivri sinek saz, anlamayana davul zurna az"

Kimsenin kimseyi zehirlemeyeceği, kişilerin birbirlerine saygılı olacağı,toplum menfaatlerinin ön plana çıkacağı bencilliğin arka planda kalacağı, hoş görülü medeni toplumlara doğru.

Saygı ve sevgilerimle bir sonraki sayıda buluşmak üzere.

Sevgili okurlar Makalenin yayın tarihine bakarsanız bu günkü sigara ile ilgili kanun konusunun alt yapısını görürsünüz o tarihlerde bu yazıyı kaleme almak yürek, bilek ve cesaret isterdi. İlk sigara kanunu bile (Kanun Numarası : 4207 Kabul Tarihi : 7/11/1996 Yayımlandığı R.Gazete: Tarihi:26/11/1996 Sayı: 22829) bu makaleden 2 Yıl 6 Ay sonra çıkmıştır. O gün dile getirdik iki yıl sonra kısmen bugünse tamamına yakını kanuna konmuştur. Eh sağlık olsun 12 yıl sonrada olsa birşeyler değişmiştir. O gün dalga geçenlere duyrulur.

Döviz Bilgileri

	Alış	Satış
Dolar	35.0374	35.1778
Euro	36.3907	36.5365

Takvim